Szanowni Państwo,

skąd się wzięła niekonsekwencja w tworzeniu przymiotników „dzierżawczych” na bazie zmiękczającego „j” od słów z ostatnią spółgłoską „g”? Regularnie jest boży od Bóg czyli wymiana g—ż zgodnie z regułą pierwszej palatalizacji. Podobnie buldoży od buldog, innych przykładów nie kojarzę. Jednak od wróg mamy wrogi - skąd tu miękkie g, czyżby analogia do przymiotników zwykłych, niedzierżawczych takich jak błogi? W każdym razie regularny przymiotnik wraży (choć z rusycyzmem cerkiewnym) wyszedł z użycia. Znowuż od papuga jest papuzi, całkiem nieregularnie — a może wg wzorca takiego jak w ptak—ptasi?

Proszę o naświetlenie tego problemu.

Łukasz

Szanowni Państwo,
proszę o historię powstania słowa romans.
Pozdrawiam
Stratos Vasdekis

Intryguje mnie pewna kwestia: czy z punktu widzenia językowego sałatka i surówka to to samo? Czy można używać tych słów zamiennie? A może sałatka ma szersze znaczenie i podobnie jak każdy kwadrat jest prostokątem, a nie każdy prostokąt jest kwadratem to analogicznie każda surówka jest sałatką, a nie każda sałatka jest surówką?
Pozdrawiam
Zuzanna Janosz

Szanowni Państwo,

czy wiadomo, kiedy zaczęto używać staropolskiego słowa radziecki w znaczeniu rosyjskiego sowietskij zamiast kalki sowiecki? Jeśli się nie mylę, przed wojną nawet polscy komuniści mówili wyłącznie Sowiety i sowiecki.

Z poważaniem,

Łukasz

Kolejne z moich pytań będzie dotyczyć interpunkcji w stopkach redakcyjnych. Czy po skrótach i wyrazach typu: tel., fax, e-mail powinno się stawiać dwukropek? Pozdrawiam!

Szanowni Państwo,
mam dwa pytania z frazeologii.

1. Ciekawi mnie, dlaczego, kiedy coś wymaga wiele wysiłku, mówimy, że wymaga wiele zachodu? Czy ma to coś wspólnego ze stereotypowym postrzeganiem świata zachodniego jako wysoko rozwiniętego?
   
2. Co takiego nagiego jest w rosole, że rozbieramy się do rosołu?
   

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Myślałem o stworzeniu własnego języka na bazie języka polskiego, w którym każdą literę k zamieniłbym na p i odwrotnie. Jakie warunki muszę spełnić, aby stworzyć własny język?

Szanowni Państwo,
mało które słowo wzbudza w Polakach tyle emocji, co słowo ketchup.
Wystarczy wygooglować warianty jego wymowy, by natrafić na ludzi uznających wymowę keczap (czyli tę najbliższą oryginalnej) za snobistyczną czy pretensjonalną. Moje dzisiejsze pytanie dotyczy podobnego problemu fonetycznego. Proszę powiedzieć mi, czy powinniśmy mówić łorczester, łerczester, a może łustersos? Oraz jak poprawnie wygląda zapis worcester czy łorczester?
Łączę wyrazy szacunku
Mario Kiliński

Witam,
mój tata jest farmaceutą i tworzy bazę danych leków, z której korzystają apteki w całej Polsce. Prosił o skonsultowanie, która forma jest lepsza: ta żelka (odmiana jak pastylka) czy ten żelek (odmiana jak cukierek)? Wiem, że podobne pytanie już padło, ale chodzi mi raczej o stwierdzenie, która forma jest właściwsza lub bardziej rozpowszechniona – tę należałoby wybrać, aby ustandaryzować kodowanie w bazie.
Pozdrawiam
Anna F.