Pozdrawiam serdecznie!
Chciałbym zapytać, czy poniższy tekst na pamiątkowej tablicy jest poprawnie zapisany?
O. MARTYNIANOWI WOJCIECHOWI DARZYCKIEMU
BERNARDYNOWI
(1918-2009),
WYCHOWANKOWI KOLEGIUM SERAFICKIEGO
W RADECZNICY,
NIEZWYKŁEMU DUSZPASTERZOWI NA UKRAINIE,
ODNOWICIELOWI ZAKONU BRACI MNIEJSZYCH
NA UKRAINIE
NAZYWANEGO PATRIARCHĄ UKRAINY,
ZESŁAŃCOWI DO ŁAGRU NA KOŁYMĘ
W LATACH 1936-1943

W 100. ROCZNICĘ POWROTU OO. BERNARDYNÓW
DO RADECZNICY
NA WIECZNĄ CZEŚĆ I CHWAŁĘ
MIESZKAŃCY RADECZNICY

Oto fragmenty z Biblii Tysiąclecia, co do których mam pewne wątpliwości:

– „Gdyby jednak przybył kto inny we własnym imieniu, to byście go przyjęli” (J 5, 43b). Czy to byście powinno być razem, czy osobno i dlaczego?

– „Upominam was, bracia, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyście byli zgodni i by nie było wśród was rozłamów; byście byli jednego ducha i jednej myśli” (1 Kor 1, 10). Czy błędem jest użycie różnych spójników (abyście, by i byście)?

Szanowni Państwo,
sięgnąłem po raz któryś po cudowną książkę Jerome’a Trzech panów w łódce (nie licząc psa). I nagle mnie tknęło: dlaczego Trzech panów w łódce, a nie Trzej panowie w łódce? Nie widzę żadnego logicznego powodu, aby stosować tu formę dopełniacza – a w mianowniku byłoby właśnie Trzej panowie… (tak samo, jak Trzej muszkieterowie). Czy ta forma ma jakieś uzasadnienie (na przykład – historyczne)?

Dzień dobry.
Chciałbym się dowiedzieć, jaka jest etymologia słowa ubogi.
Pozdrawiam serdecznie,
Paweł Barański

Szanowni Państwo,
czy udźwięcznienie spółgłoski [k], gdy stoi ona przed spółgłoską [j], jest zjawiskiem typowym dla konkretnych regionów Polski? Chodzi mi głównie o Wielkopolskę (Poznań i okolice), gdzie udało mi się to zaobserwować. Przykłady takich udźwięcznień to zwrot jak ja wymawiany jako [jag ja] tudzież jak już jako [jag już], jak jesteśmy jako [jag jesteśmy], jak jeszcze jako [jag jeszcze] etc.
Jako rodowitej Podlasiance bardzo rzuciło mi się to w oczy, gdyż w moich stronach k w takiej kombinacji nigdy nie jest udźwięczniane.

Pozdrawiam

Dzień dobry!
Mój tata często używał wobec moich braci i mnie określenia urwipołcie. Chciałam się zapytać o pochodzenie tego słowa. Czy ma ono coś wspólnego z urywaniem poły (np. płaszcza)?
Pozdrawiam

Dzień dobry,

jak prawidłowo powinna wyglądać odmiana nazwiska: Willem van den Blocke; i w liczbie mnogiej: rodzina van den Blocke.

Bardzo proszę o odpowiedź.

Z wyrazami szacunku

S

Czy Wasza Wysokość (król) wygłosił przemówienie, czy wygłosiła? Czy w meczu wystąpiła legenda (Lubański) piłki nożnej, czy wystąpił?

Szanowni Państwo,
mam dwa pytania z frazeologii.

1. Ciekawi mnie, dlaczego, kiedy coś wymaga wiele wysiłku, mówimy, że wymaga wiele zachodu? Czy ma to coś wspólnego ze stereotypowym postrzeganiem świata zachodniego jako wysoko rozwiniętego?
   
2. Co takiego nagiego jest w rosole, że rozbieramy się do rosołu?
   

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowni Państwo,
uprzejmie dziękuję za poprzednie odpowiedzi. Tym razem chciałabym zapytać o właściwą formę: większość nas czy większość z nas, większość nich czy większość z nich?
Dziękuję bardzo, życząc udanego Nowego Roku.
AB