Dzień dobry. Pytanie dotyczy sformułowania wracać się do obrony w kontekście piłki nożnej. Jest to zwrot bardzo często używany, a czy nie lepiej byłoby mówić wracać do obrony? Czy to się jest tam potrzebne i w ogóle poprawne? Sprawia wrażenie językowej redundancji.

Dzień dobry,
zastanawiam się czy zwrot w sensie,że…, użyty dla doprecyzowanie wypowiedzi, np. „Mam już rozdwojone końcówki (w sensie że włosów)” jest błędny? Wydaje mi się, że tak, ale nie wiem, do jakiego typu błędów zakwalifikować tego typu wypowiedź…
Pozdrawiam!

Dzień dobry,
zauważam, że piszący wprowadzają dopowiedzenie za pomocą myślnika, ale często po jego zakończeniu nie pojawia się żaden znak interpunkcyjny albo pojawia się przecinek: „Na ogół jednak – ani w rodzinie Witolda, ani Melchiora nie przejmowano się zbytnio szkołą”, „Generalną cechą odróżniającą je od chomików i świnek morskich jest dłuższy ogonek – krótszy od szczurzego, a ich dieta nie ogranicza się tylko do warzyw”. Czy myślnik po wtrąceniu jest wymagany czy fakultatywny?
Pozdrawiam.

Szanowni Państwo,

proszę o etymologię (mapę znaczeń, synonimów, skojarzeń) i historię słowa wyborowa.

Pozdrawiam

Gosia

Proszę o ustosunkowanie się do wyrazu wykorzystywać w funcji stosować do (np. „Tej odmiany wełny mineralnej nie opłaca sie wykorzystywać do tego celu ze względu na jej wysoką cenę”). Dawno temu na kursie redaktorskim spotkałam się z krytyczną oceną takiego wykorzystywania i zaleceniem polonisty, by zamiast tego używać m.in. wyrazu wyzyskać. Było to jednak prawie 30 lat temu i nie widzę, by to zalecenie się przyjęło. W tekstach technicznych, jakimi sie zajmuję, wolę od tego czasu stosować zamiast wykorzystywać. Czy słusznie?

Szanowni Państwo,

jak realizujemy w wymowie nosówki ą i ę w wygłosie i w śródgłosie przed spółgłoskami zwarto-wybuchowymi, szczelinowymi, współotwartymi i zwarto-szczelinowymi?

Szanowni naukowcy,

od długiego czasu zastanawiam się, czy w wyrazach z literą ę w środku, np. będę, brzęk, kręcone, rębajło, wewnętrzny, należy wymawiać czyste [ę], czy może zmiękczone przez „…e-m…”, „…e-n…”, „…e-ń…”.

W sąsiedztwie jakich głosek należy wymówić: „…e-m…”, „…e-n…”, „…e-ń…”?

Jakiego podziału wymaga poprawna ich wymowa? em” czy jw.?

Jakie słownikowe zasady określają poprawną wymowę, gdy mamy do czynienia z literą ę w środku wyrazu?

Proszę o pomoc.

Jak dalece „drobiazgowa” powinna być interpunkcja? Czy w poniższych zdaniach jest wystarczająco poprawna?

Jest dobrze wyszkolony, ale choć bardzo się stara, nie daje rady pokonać przeciwniczki.
Okazuje się, że spuszczając manto strażnikowi, otrzymamy odpowiedni atrybut.

Czy też fragmenty choć bardzo się stara oraz spuszczając manto strażnikowi powinny mieć z obu stron myślniki albo przecinki? „Wyprzecinkowane” z obu stron ale i że nie wyglądają najlepiej.
Dziękuję i pozdrawiam.
Anna

Moje pytanie dotyczy połączeń wyrazowych typu: baba-chłop, baba-jaga, dzidzia-piernik, pierdu-pierdu, trele-morele, łapu-capu. Czy są to związki wyrazowe, czy samodzielne części mowy?

Proszę o informację czy zwrot „wyraz zawierający zdanie” może być traktowany jako figura retoryczna, a jeśli tak, to jaka?