-
Wyłącznie nieunikniony28.11.201728.11.2017Wiem, że piszemy wyraz nieunikniony razem, ale czy jest możliwość pisania tego wyrazu oddzielnie bądź czy kiedyś dopuszczano pisanie oddzielnie?
-
Wymowa form trybu rozkazującego
15.02.202415.02.2024Czy powszechne jest wymawianie czasowników w 1. os. l.m. trybu rozkazującego z ubezdźwięcznionym rdzeniem? Na przykład: jedzmy /jecmy/, weźmy /weśmy/, chodźmy /choćmy/, umówmy (się) /umófmy/ itp. Nie spotkałem się nigdy z inną wymową, lecz nie udało mi się znaleźć żadnych informacji na ten temat.
-
wyrazy czy związki frazeologiczne?24.12.200824.12.2008Moje pytanie dotyczy połączeń wyrazowych typu: baba-chłop, baba-jaga, dzidzia-piernik, pierdu-pierdu, trele-morele, łapu-capu. Czy są to związki wyrazowe, czy samodzielne części mowy?
-
Wyrazy i wyrażenia z kołem 15.11.201915.11.2019Czy mogę prosić o wyjaśnienie różnicy poniższych wyrażeń?
Wokoło
Wokół
Wkoło
W koło
Które jest poprawne mówiąc np. o bieganiu dookoła czegoś?
Z góry dziękuję.
-
Zabił żonę siekierą, z którą miał czworo dzieci 26.11.201626.11.2016Czy zdanie Znaleźli dom dla psa, którego właściciel zmarł jest tak zbudowane, że nie pozostawia wątpliwości, czy może chodzić o zmarłego właściciela domu, czy psa?
W moim odczuciu można to zrozumieć dwojako. Podobnie jak np. w zdaniu
Znaleźli willę dla fundacji, której właściciel zmarł.
-
zaimek każdy w liczbie mnogiej4.04.20154.04.2015W jednej z tutejszych porad można znaleźć przykład „Na każde dwa kilogramy spalonej tkanki tłuszczowej…”. Idąc tym tropem, da się ułożyć zdanie zaczynające się od „Każdzi dwaj mężczyźni…” (przy odrobinie inwencji dałoby się sklecić jeszcze kilka przykładów), jednak ciężko potwierdzić formę każdzi. Przykładowo w słowniku sjp.pl nie ma formy każdzi, ale za to są: każdziutcy, każdziuścy, każdziuteńcy i każdziuchni. Jak zatem traktować te słowa?
-
Zaimek ty 15.06.202015.06.2020Redaguję właśnie książkę; ustaliłam z autorką, że będziemy zwracać się do czytelnika wielką literą. Mam jednak wątpliwość co do pisowni ww. zaimka tam, gdzie nie jest on zwrotem do adresata sensu stricto lub tam, gdzie jest to cytat wypowiedzi skierowanej do samej autorki. Podam przykłady:
1.
„Opowiem Ci tę historię, żeby Cię poruszyć i zmobilizować do przemyśleń, do przyjrzenia się sobie"
„Postarałam się wpleść tutaj sporo wiedzy psychologicznej, która może Cię wzbogacić i zainspirować do przemyśleń.”
– tu nie mam wątpliwości, to zapis zgodny z przyjętą konwencją.
2.
„Książka, którą trzymasz w rękach, jest bardzo osobista. (…) Gdy pokazałam pierwszy szkic jednemu z moich przyjaciół, napisał mi: (…) Ja w nim widzę twój cel osobisty: rozliczyć się ze wszystkim co cię spotkało i co masz w głowie. (…) Chcesz żeby cię oceniali?"
„Pewnego razu przyjaciel zapytał mnie:
— Słuchaj, ale powiedz, czy wolałabyś nieść ten swój bagaż i żyć, czy tego nie mieć, ale żeby cię w ogóle nie było?
Ja odpowiedziałam sobie na to pytanie. A Ty? Co odpowiesz?"
– tu autorka cytuje swojego przyjaciela, który zwracał się bezpośrednio do niej.
3.
„Albo gdy byłyśmy nad morzem z mamą, siostrą mamy i moją kuzynką, w ramach rozrywki chodziłyśmy na Rodeo – sztucznego byczka, który robiąc gwałtowne zwroty starał się zrzucić swojego jeźdźca. Ta zabawa miała rosnące programy trudności. Płaciło się raz, ale jak byczek zrzucił cię od razu, to twoja strata.”
– tu, podobnie jak wyżej, mam poważne wątpliwości; nie jest to zwrot do adresata sensu stricto.
Czy podane zapisy są poprawne, czy może jednak przekombinowałam i powinnam wszędzie zastosować wielką literę?
-
zapis daty14.03.200514.03.200512-14.02.2004 – czy taki zapis daty jest poprawny?
-
zapis daty4.09.20094.09.2009Witam.
Ostatanio spotkałam się z zapisem daty 21. grudnia – chodziło tu o liczebnik w dopełniaczu. Czy jest to poprawny zapis / niepoprawny / dopuszczalny???
Pozdrawiam
Marysia -
zapis liczb wielocyfrowych a dzielenie wyrazów27.06.201127.06.2011Wpis w archiwum poradni mówi, że „duże liczby zapisane cyframi arabskimi rozdzielamy na grupy trzycyfrowe za pomocą spacji”. Mam jednak z tą zasadą dość poważny problem. Jeśli mamy na przykład do czynienia z liczbą 10 000
000 na końcu wiersza, to wówczas taki zapis nie tylko pozbawiony jest sensu, ale również nie wygląda zbyt dobrze. Dlatego zacząłem w takiej sytuacji stosować kropki. Czy pana zdaniem powinienem dalej łamać powyższą zasadę, czy też szukać innego rozwiązania?