Dzień dobry

Podczas ostatniej wizyty w Warszawie zauważyłem istniejące tam parkingi o nazwie „Parkuj i jedź”. Wydaje mi się, że jest to kalka językowa, która po polsku znaczy coś innego niż po angielsku. Dla mnie taka forma oznacza nakaz jednoczesnego parkowania oraz jazdy (w domyśle: innym środkiem komunikacji), co przecież fizycznie jest niemożliwe. Zaproszenie do zaparkowania, a późniejszej jazdy powinno być wyrażone jako np. „Zaparkuj i jedź”.

Serdecznie proszę o wyjaśnienie — sam nie wiem czy przypadkiem błędnie rozumiem określenia w moim języku ojczystym.

Zetknąłem się kiedyś z opinią, że pauzy ( — ) używa się jako kresek dialogowych, a półpauzy (–) do pozostałych fragmentów, gdzie niezbędny jest myślnik. Stosuję tę zasadę konsekwentnie, gdyż w mojej opinii dialogi zyskują na czytelności (wypowiedzi bohatera nie mieszają się z wtrącenia narratora), ale nie wiem, na ile jest to przyjęta zasada w język polskim. W powieściach bardzo rzadko widzę ten zabieg. Poniżej daję przykład (wymyślony naprędce, aby zobrazować zasadę).

Judyta chwilę się zastanowiła.
— Czy naprawdę uważasz, że ktokolwiek zauważa różnicę między półpauzą a pełną pauzą w tekście? — zapytała Adama. — Moim zdaniem dajesz tylko dodatkową robotę DTP, a czytelnik po kontekście odróżni wypowiedzi narratora od wypowiedzi bohatera – jak my teraz”.

Dzień dobry!
Moje pytanie dotyczy słowa pilne. Czy jest poprawne używanie go w taki sposób, jak robią to portale informacyjne w tv i internecie, oznaczając tym słowem niektóre wiadomości, czasem o śmierci kogoś znanego, wypadku czy wyniku meczu (co chyba ma oznaczać 'z ostatniej chwili')? Jestem przyzwyczajona, że pilne oznacza takie, którym trzeba się zająć natychmiast, które wymaga od nas działania (słowo to jest wezwaniem do mobilizacji).

Szanowni Państwo,
zwracam się z pytaniem o pisownię nazw historycznych. Konkretnie chodzi mi o wydarzenie zwane cudem lubelskim. Obecnie pracuję nad książką na ten temat.
Najczęściej spotykany zapis to: „cud lubelski”, jednak właśnie tak pisano w aktach UB i MO, więc nie chciałabym tego powielać z wiadomych względów. Moim zdaniem należałoby pisać: Cud Lubelski – jako nazwa wydarzenia historycznego. Czy moja interpretacja będzie poprawna językowo?
Będę wdzięczna za odpowiedź.

Witam i bardzo proszę o odpowiedź i wyjaśnienie: żyłam do tej pory w przeświadczeniu, że tytuły różnych pism świętych (Biblia wraz z wszystkimi jej księgami, Talmud, Miszna, Koran) pisze się pismem prostym, a nie kursywą. Ostatnio p. redaktor w wydawnictwie zapisał je kursywą, powołując się na najnowsze wydanie encyklopedii PWN. Czy ma rację?
Proszę o jak najszybszą odpowiedź, bo książka lada chwila pójdzie do druku!
Z góry dziękuję
OZ

Chciałbym zapytać o wyrażenie do dziś dnia – ostatnio ktoś przekonywał mnie, że jest ono niepoprawne, a jedyną poprawną formą jest po dziś dzień. Wydaje mi się, że mój rozmówca nie miał racji.

Czy poprawne jest zdanie: „Dla tych, którzy lubią marznąć, polecam mapę na dzisiejszą noc”.

Zdania z nie wspominając lub pomijając  uważam za nielogiczne. Jaki cel ma stwierdzenie, że nie wzmiankuje się o czymś, a zaraz potem przytacza się informację, która według autora powinna pozostać bez znaczenia?

„Pomijając fakt jak bardzo mnie tu nie lubicie, to...”

Szanowna Poradnio,
powiedzieć na końcu programu za tydzień w programie jest poprawne jeśli mówię to na końcu to za tydzień to też koniec programu, więc nie będzie już nic. Chyba, że odnosić to do za tydzień liczone od początku programu?
Podobnie jeśli na koniec wiadomości jeśli są co 30 min ktoś mówi za pół godziny w kolejnym serwisie. Jak to rozumieć za pół godz od chwili mówienia czy od początku wiadomości? Jak to logicznie jest chyba że to potoczne?

Czy poprawna jest forma powinieneś był, czy powinieneś, kiedy w obu przypadkach chcemy wyrazić powinność w czasie przeszłym, mówiąc w 2 os. l. poj.?