Czy jeśli w jednym wierszu zaczynam zdanie jakimś czasownikiem i daję wielokropek, a w następnych wierszach pod spodem wylistowuję drugą część, to czy zacząć w tych wierszach słowa wielkimi czy małymi literami? Przykład:

„Wymagamy...

– doświadczenia

– komunikatywności”

czy

„Oferujemy...

– Umowę o pracę

– Stabilne zatrudnienie”?

Szanowni Państwo!
W wypowiedziach dziennikarzy telewizyjnych spotykam się ostatnio z drażniącą mnie (może niesłusznie?) manierą uściślania treści komunikatów za pomocą wyrazu czytaj. Podam przykład: „Ci pracownicy to osoby doświadczone, czytaj: długo pracujące”. Jaka powinna być ocena takich innowacji składniowych? Czy nie nawiązują one do języka artykułów internetowych, w których za słowem czytaj zamieszcza się link do innego tekstu?
Dziękuję za odpowiedź.
Dominik

Szanowni Państwo,
zdumiewa mnie maniera jednego z najpopularniejszych i najbardziej doświadczonych komentatorów sportowych w naszej telewizji. Chyba w każdej transmisji używa zwrotu X minut poza nami, gdy informuje, ile czasu gry już upłynęło. Zawsze wydawało mi się, że przyimek poza albo dotyczy położenia w przestrzeni, albo jest wyrazem bliskoznacznym do oprócz, ale nie ma nic wspólnego z określeniem czasu (wystarczy raczej za nami).
Czy moje przypuszczenia są trafne?

Szanowni Państwo,
która forma jest poprawna: święta Teresa z Avila czy święta Teresa z Avili? Pierwsze sformułowanie jest powszechne, w mowie i piśmie, jednak wydaje mi się ono niepoprawne – wszak w języku polskim nazwy własne również powinny być odmieniane; nie mówimy/piszemy przecież Matka Teresa z Kalkuta.
Z poważaniem,
Prakseda Pawłowska

Szanowni Państwo,
moje pytanie dotyczy użycia słów brama i klatka. We Wrocławiu mówi się „Jestem pod bramą”, mając na myśli miejsce przy domofonie, albo „Jestem już w bramie”, co oznacza, że jest się już za drzwiami. Zapytamy się również „W której bramie mieszkasz?”, gdy w bloku jest ich kilka. Czy wiedzą Państwo może, skąd wzięła się owa brama używana w tego typu sformułowaniach przez mieszkańców Wrocławia, podczas gdy w innych rejonach Polski mówi się wtedy klatka?
Dziękuję za odpowiedź.
Anna Mech

Zwykle dopełniacz wyraża „właściciela” w stosunku przynależności lub pokrewnym np. noga (N) stołu (Gen) – tj. noga należy do stołu. Dlaczego odwrotnie jest w konstrukcji typu człowiek (N) wielkiej wiedzy (Gen) – przy czym nie jest to, jak myślałem kiedyś, elipsa wyrażenia człowiek o wielkiej wiedzy, bo ewidentnie jest dopełniacz w człowiek wielkiej wiedzy i doświadczenia.
Bardzo dziękuję za odpowiedź i pozostaję z poważaniem
Łukasz

Witam,
moje pytanie dotyczy dedykacji. Pragnę dać w prezencie bliskiemu znajomemu książkę opatrzoną wpisem z dedykacją od autora. Jaka powinna być właściwa forma tej dedykacji, to znaczy, co powinnam przekazać pisarzowi – imię i nazwisko znajomego czy również jego tytuł naukowy (jest doktorem)? Na przykład Dla Pana doktora Jana Kowalskiego? Od czego to zależy?
Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam serdecznie,
A.D.

Szanowni Państwo!
Mam problem z czasownikiem dotykać. Jakim rządzi przypadkiem w połączeniu typu: „Katastrofa dotknęła trzech milionów osób” czy „…trzy miliony osób”?
Dziękuję.

Dzień dobry, czy w poniższym zdaniu (z encykliki JPII) powinno być: wielu czy wiele osób?

Nie jest więc ona tylko nieokreślonym współczuciem czy powierzchownym rozrzewnieniem wobec zła dotykającego wielu osób, bliskich czy

dalekich.

Dziękuję i pozdrawiam

A.B.

Dzień dobry, czy w sformułowaniach: „doświadczyłem tego w Szkole Teatralnej”, „zdawać do Szkoły Teatralnej”, „egzamin do Szkoły Teatralnej”, „po zajęciach w Szkole Teatralnej”, „absolwent Szkoły Teatralnej”, „znaliśmy się ze Szkoły Teatralnej” szkoła teatralna powinna być zapisana wielką literą? Wydaje mi się, że nie, choć pewnie (w domyśle) odnosi się do konkretnej uczelni. Czy w wyrażeniu „Krakowska/Warszawska Szkoła Teatralna” zapis wielką literą jest uzasadniony (jako niepełna nazwa)?

Bardzo dziękuję.