W pewnych artykułach dotyczących gramatyki języka polskiego pojawia się określenie „imiesłów” dla, jak się zdaje, formy 3. os. czasu przeszłego trybu oznajmującego, obecnej w niektórych konstrukcjach, np.: „partykułom [(żeby i in.)] towarzyszy dawny imiesłów czasu przeszłego lub bezokolicznik [...], np. chcę, by wysłał list”; „Forma imiesłowowa [czasu przyszłego złożonego] (będzie robił)”. Skąd takie nazewnictwo? Wszak forma ta nie przypomina ani imiesłowów współczesnych, ani historycznych.

Moje pytanie dotyczy zagadnienia związanego z zasadami edytorstwa tekstów literackich. Obowiązująca reguła ortograficzna mówi, że kropkę należy zawsze stawiać po cudzysłowie. Czy jednak ta reguła obowiązuje również w stosunku do tekstów literackich pisanych w XIX w. i wcześniej? Czy w publikacjach edukacyjnych można zmodyfikować pisownię w zakresie tej reguły, czy należy pozostawić oryginalną, obecną np. w wydaniach Biblioteki Narodowej?
Pozdrawiam

Dzień dobry,
które zdanie jest poprawne: „Ogoliwszy się na łyso” czy „Ogoliłem się na łyso”? Zaznaczam, że mam na myśli zdanie proste, pojedynczą wypowiedź bez żadnego kontekstu. Czy można użyć tego typu imiesłowu zamiast zwykłego orzeczenia w zdaniu prostym?
Pozdrawiam i dziękuję za odpowiedź.

Szanowni Państwo,
w kilku miejscach spotkałem się z informacją, że zwroty w odpowiedzi czy w nawiązaniu to kalki z języka niemieckiego i poprawnie powinno się pisać odpowiadając, nawiązując. Czy faktycznie tak jest i czy Państwa zdaniem te rzekome germanizmy są dopuszczalne w poprawnej korespondencji urzędowej?
Z wyrazami szacunku
Piotr Michałowski

Szanowni Państwo,
mam takie sezonowe pytanie, związane z obecną wyborczą kampanią samorządową. Kandydat na prezydenta Krakowa ma następujące hasło: „Inwestując z głową, stać nas na więcej”. Próbuję się w tym niby-zdaniu doszukać podmiotu i jakoś nie mogę. Wydaje mi się, że podmiot zdania imiesłowowego powinien być dopełniony w drugiej części. A druga część zdania jest bezpodmiotowa. Nie wiem, czy to słuszne przypuszczenia, stąd prośba o opinię w tej kwestii.
Serdecznie pozdrawiam.

Czy zdania podrzędne imiesłowowe opisujące rzeczownik należy oddzielać przecinkiem? Wygląda na to, że czasem tak, a czasem nie. Od czego to zależy? Czy od tego, jak bardzo są rozwinięte? Może od tego, czy wprowadzana w zdaniu cecha definiuje opisywane zdarzenie, człowieka lub rzecz?
Z góry dziękuję i pozdrawiam,

Przykład: „Rozwiązuję zadanie, obliczając całkę”. Może to znaczyć, że rozwiązuję zadanie poprzez obliczenie całki z zadania albo że rozwiązuję jakieś zadanie, a na boku równocześnie obliczam też całkę, nie związaną z zadaniem. W pierwszym znaczeniu przecinek wydaje się być nieuzasadniony (mówimy o sposobie rozwiązania zadania). Inny przykład (K. Vonnegut, Jr): „Zrobił pan głupstwo zostając komunistą”. Jak jest naprawdę?

Szanowni Państwo,
mam pytanie dotyczące używania imiesłowów. Czy zdanie „Skończywszy studia, został zatrudniony w jednym z wzdawnictw” jest poprawne? Jeżeli nie, dlaczego?
Dziękuję bardzo!

Dzień dobry!

Pomagam koleżance z Francji nauczyć się polskiego i chciałbym zadać następujące pytanie:

Czy imiesłów przysłówkowy uprzedni może być używany wraz z czasem przyszłym? Np. Przeczytawszy gazetę, pójdę na spacer.

Bardzo ciężko jest znaleźć na ten temat informacje.

Dziękuję i pozdrawiam!

Moje pytanie dotyczy poprawności interpunkcyjnej. Czy w zdaniu: „Działając w imieniu i na rzecz firmy XXY…” powinienem potraktować i na rzecz jako wtrącenie?