Szanowni Państwo,
mam w kręgu znajomych przeuroczą koleżankę o imieniu Mariola, no i jestem jedynym zwracającym się do niej Mariolo. Nie, ja nie o agonii wołacza w języku polskim. Ci nieliczni niemianownikowi i tak wolą formę Mariolu. Błędna analogia do zdrobnień (Jola – Jolu)? Czy może ja się mylę?
Dziękuję za uwagę.

Moje pytanie dotyczy nazwisk zakończonych na -wicz. W rodzinie Mickiewiczów (Mickiewiczowie) był Adam Mickiewicz i Celina Mickiewiczowa, a córka Mickiewiczówna. Obecnie kobiety (żony i córki) przyjmują nazwiska jak mąż, a więc Celina Mickiewicz. Czy w takim wypadku piszą na wizytówce C. A. Mickiewiczowie, C. A. Mickiewicz czy C. A. Mickiewicze? Czy można do szkoły zapisać córkę Mickiewiczównę?

Czy bardzo popularne ostatnio w kręgach politycznych słowo mataczyć – mam wrażenie, że spopularyzowane przez przesłuchania różnych panów przez sejmową komisję śledczą – może być używane w oficjalnych komunikatach? Proszę o Pani zdanie na ten temat, bo myślę, że jest to słowo raczej potoczne i w komunikatach np. Wiadomości brzmi co najmniej nieodpowiednio.

Mieszkam na Węgrzech, gdzie istnieje system instytucjonalnego wspierania mniejszości narodowych. Kalką oficjalnego wyrażenia węgierskiego używanego w odniesieniu do tych mniejszości (nemzetiség) jest po polsku słowo narodowość, które jest niestety powszechnie używane w tutejszych kręgach polonijnych, np.:

18 grudnia z okazji Dnia Narodowości przyznano nagrody za wybitne zasługi na rzecz osiadłych na Węgrzech narodowości. W tym roku wśród laureatów znaleźli się również przedstawiciele narodowości polskiej: Halina Csúcs [...] pierwsza rzeczniczka polskiej narodowości w ZN Węgier...,

Od chwili, kiedy wybrana zostałam rzecznikiem narodowości polskiej...

Do tej pory odbyły się trzy takie spotkania, na które przybyło wielu przedstawicieli naszej narodowości.

...imprezy organizowane w języku danej narodowości...

Oprócz tego pojawiają się nazwy: Komisja Narodowościowa, samorząd narodowościowy. Dla mnie brzmi to strasznie, bo narodowość rozumiem jako cechę a nie grupę społeczną. Czy mam rację, czy też jej nie mam?

Kłaniam się

Jerzy Celichowski

Budapeszt

Obdarzony jestem pięknym (tak, skromność nie jest moją zaletą), aczkolwiek niekiedy kłopotliwym, nazwiskiem – Małysa. Czy odmiana mojego (i podobnych) nazwisk jest „przymusowa”? Jego deklinacja (szczególnie w wołaczu – Małyso) wzbudza niekiedy salwy śmiechu. W bliskich mi kręgach przyjęto zasadę nieodmieniania, ale wielu ludzi uważa to za błąd i sugeruje, aby „deklinować Małysę” zawsze i wszędzie.
Pozdrawiam
Michał

Szanowni Państwo,
chciałabym zapytać, czy Dzień Świnki Morskiej, Dzień Chomika bądź Dzień Szkoły należy zapisywać wielkimi literami podobnie jak Dzień Dziecka lub Dzień Matki?

Pozdrawiam serdecznie
Joanna

Ostatnio spotkałem się z pytaniem: „Co oznacza słowo niszowy?”. Odpowiedziałem własnymi słowami, że „subkulturowy; popularny w drobnych, często zamkniętych kręgach, społecznościach”. W Państwa słowniku ta definicja jest zupełnie inna. Co dokładnie oznacza słowo niszowy i dlaczego jego popularne znaczenie nie jest ujęte w słowniku?

W polskiej psychologii przyjęte są standardy APA jako normy edytorskie. Mnie zaś uczono, że normy anglosaskie są sprzeczne z polskimi i stosowanie ich w polskich publikacjach jest niedopuszczalne. Pal sześć sposób cytowania w tekście, a nawet niejednolitą interpunkcję w opisie bibliograficznym, ale z oddzielaniem przecinkiem inicjału imienia od nazwiska nie mogę się pogodzić. Stąd pytanie: czy stosowanie w polskich publikacjach standardów APA jest dopuszczalne, bo może jestem zbyt pryncypialna?

Szanowni Państwo,
jak pisać zwroty: monsieur, madame, herr, frau – czy uwzględniać reguły ortografii języka zapożyczanego, czy wszystkie pisać małą ze względu na tożsame znaczenie i użycie w polskim tekście? Wolałabym opcję 2., ale w Korpusie znajduję tylko Herr. Wg mnie efekt mieszania byłby zły:
– Dzień dobry, Herr Reiner.
– Dzień dobry, monsieur Paul. Jak zdrowie madame Edith?
– Dziękuję, dobrze. Mam nadzieję, że u Frau Helga także wszystko w porządku.

Czy zapisywać kursywą te słowa?

W jaki sposób pisać o zmarłym niewierzącym lub będąc niewierzącym? Chodzi mi o zastąpienie sformułowania świętej pamięci? Używając odmian słowa zmarły, czy jest coś bardziej właściwego?