Szanowni Państwo,
mam pytanie w związku z zapisem liczebników. Czy można mieszać zapis słowny i cyfrowy w różnych kategoriach liczebników, np. Byłem 8 razy pierwszy i 3 razy trzeci? Czy lepiej pisać zarówno liczebniki główne, jak i porządkowe albo słownie, albo cyfrowo?
Z wyrazami szacunku

Czytelnik

Szanowni Państwo!
Mam pytanie odnośnie kropek stawianych za liczbami. Czy np. można napisać lato 2002. (z kropka)? W pisaniu umów powinno się pisać: jak zostało to opisane w artykule 3. czy też …w artykule 3 (bez kropki)?

Dziękuję!

Szanowna Redakcjo,
Proszę o rozstrzygnięcie, czy rzeczownik mięso (mięcho) jako rzeczownik niepoliczalny to singulare tantum. W słowniku ortograficznym podano: mięcho; mięch.
A jak jest ze słowem spam?
Pozdrawiam
Aleksandra Kowal

Jak odmienia się nazwiska zakończone na -wicz, np.: Robakiewicz. Czy prawidłowe jest zdanie: „Zapraszam państwa Sławomira i Ewę Robakiewiczów” czy może być „Sławomira i Ewę Robakiewicz”?

Czy dopuszczalna jest pisownia wielką literą nazw własnych w liczbie mnogiej? Na przykład: Autoryzowane Salony [nazwa firmy], Oddziały Banku [nazwa banku]. Czy te nazwy w liczbie mnogiej tracą przywilej pisania wielką literą charakterystyczny dla nazw własnych? Moim zdaniem ten rodzaj zapisu jest dopuszczalny, choć niekonieczny.
Pozdrawiam
Przemek z Pruszkowa

Który zapis liczb jest poprawny: z kropką (20.000, 100.000, 5.000.000) czy ze spacją (20 000, 100 000, 5 000 000)? Czy dobrze myślę, że w przypadku „pojedynczych” tysięcy nie stosuje się ani kropki, ani spacji (1000, a nie 1.000 czy 1 000)?
Dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam.

Witam,
chciałbym dowiedzieć się od Państwa, czy w zapisie liczb należy używać kropki jako separatora tysięcznego (np. 120.000.000), czy też „spacji” (120 000 000). A może prawidłowe będzie zapisanie liczby w sposób ciągły (120000000)? W tekstach aktów prawnych zwykle używany jest ten drugi zapis. Zapis z kropką wyróżniającą kolejne „tysiące” w aktach prawnych jest raczej niespotykany, mnie jednak wydaje się najbardziej prawidłowy. A jak jest w rzeczywistości?
Z góry dziękuje za odpowiedź.

Szanowna Redakcjo!

Moje pytanie dotyczy fleksji. Otóż przeczytałem, że rzeczowniki rodzaju żeńskiego i nijakiego, których temat zakończony jest na spółgłoskę twardą lub -c, mają w dopełniaczu liczby mnogiej końcówkę zerową, np. matka - matek, słońce - słońc. Dlaczego więc dla rzeczownika "noc" forma ta brzmi "nocy", a więc korzysta on z końcówki typowej dla tematów zakończonych na inne spółgłoski stwardniałe niż -c i -l? Dlaczego z kolei rzeczownik "danie" ma w tym przypadku końcówkę zerową, skoro jego temat kończy się na spółgłoskę miękką, więc oczekiwalibyśmy końcówki -i?

Z góry dziękuję serdecznie za wyjaśnienia!

W publikacjach z kategorii nauk technicznych może wystąpić potrzeba podania listy wartości liczbowych, co w przypadku liczb niecałkowitych może nastręczyć pewnych trudności edycyjnych. W typografii anglosaskiej przykładowa lista miałaby formę: 21.5, 2.43, 13.3, 5.68, 3.90, 6.54, 3.55, 23.1, podczas gdy zgodnie z polskimi regułami należałoby napisać w analogicznym przypadku: 21,5, 2,43, 13,3, 5,68, 3,90, 6,54, 3,55, 23,1. Zapis wg polskiej tradycji typograficznej jest zdecydowanie mniej czytelny.

Z szacunku do czytelnika/użytkownika tekst powinien być zredagowany poprawnie i czytelnie - jak pogodzić ze sobą te dwie wartości w takiej sytuacji?

Z wyrazami szacunku,

Konus Kamiński

Mam problem z użyciem łagiernego rosyjskiego terminu dochodiaga w liczbie mnogiej. Czy pisać: „Z prycz podnosili się dochodiadzy”? Czy może: „Z prycz podnosiły się dochodiagi”? Logiczne wydaje się napisanie: podnosili się dochodiagi czy, w innym zdaniu: dochodiagi wrócili – ale brzmi to fatalnie. Czy używać tego nieistniejącego w języku polskim słowa analogicznie do istniejącego rzeczownika dziadyga?