Dzień dobry,
czy poprawne by było zdanie w stronie biernej: „18 lat zostało skończonych przeze mnie” odpowiadające zdaniu w stronie czynnej „Skończyłem 18 lat”? Czasownik skończyć jest przechodni, co widać chociażby w zdaniu „Gra została skończona”, i tworzy stronę bierną. Dlaczego pierwsze ze zdań jednak wydaje się niepoprawne?

Witam serdecznie,
na wstępie bardzo Państwu dziękuję za zaangażowanie w podtrzymanie poprawności słowa polskiego, wspaniale móc odwiedzić serwis, który jest rzetelny i co do którego nie mam najmniejszych wątpliwości w kwestii wiarygodności. Pytanie następujące: skoro mecz odmienia się (o zgrozo) jako tych meczów, to czy tusz (do rzęs) odmienia się jako tych tuszów? Lepiej brzmi tuszy do rzęs, ale tuszy kojarzy się raczej z tej tuszy (w sensie gabarytów, dla przykładu ktoś jest przy tuszy).

Szanowni Językoznawcy!
Jak to jest z tym niedosytem? My pozostajemy z niedosytem po obcowaniu z czymś czy coś pozostawia po sobie niedosyt?
Pozdrawiam i dziękuję za odpowiedź
Anna

Jak należy zapisywać wyrazy przeciwstawne (typu: miłość-nienawiść, prawda-fałsz). Podobno najlepiej z półpauzą bez odstępów, ale znana chińska koncepcja yin-yang (koncepcja paradoksu) jest zapisywana z dywizem.

Pozdrawiam

Myślnik, pauza, półpauza, minus (znak odejmowania). Który jest który, oraz który gdzie, jak i dlaczego.

Czy w zdaniach:
Po sprowadzeniu Czecha, odszedł do Romy
Jego taniec odtańczony na koniec, przeszedł do historii
Przeszedł do historii, jako pierwszy zawodnik, który…
Paradoksalnie największy mecz w karierze zawodnika, był jednocześnie początkiem jej końca
– potrzebne są przecinki? Trwa dyskusja. Ja uważam, że są zbędne; ewentualnie można by niektóre zwroty wydzielać jako wtrącenia/dopowiedzenia. Ale podobno jest nowa tendencja – usłyszałam.
Z szacunkiem Grażyna K.

Moje pytanie dotyczy odmienności nazw zagranicznych miast, które przypominają rzeczowniki rodzaju męskiego w języku polskim, np. Gijón, Santander, Alkmaar. Wprawdzie słowniki określają je czasem jako nieodmienne, ale coraz częściej spotykam się z formami typu „mecz w Gijonie”, „drużyna z Santanderu”, „piłkarze z Alkmaaru”. Czy są one poprawne?

Zetknąłem się kiedyś z opinią, że pauzy ( — ) używa się jako kresek dialogowych, a półpauzy (–) do pozostałych fragmentów, gdzie niezbędny jest myślnik. Stosuję tę zasadę konsekwentnie, gdyż w mojej opinii dialogi zyskują na czytelności (wypowiedzi bohatera nie mieszają się z wtrącenia narratora), ale nie wiem, na ile jest to przyjęta zasada w język polskim. W powieściach bardzo rzadko widzę ten zabieg. Poniżej daję przykład (wymyślony naprędce, aby zobrazować zasadę).

Judyta chwilę się zastanowiła.
— Czy naprawdę uważasz, że ktokolwiek zauważa różnicę między półpauzą a pełną pauzą w tekście? — zapytała Adama. — Moim zdaniem dajesz tylko dodatkową robotę DTP, a czytelnik po kontekście odróżni wypowiedzi narratora od wypowiedzi bohatera – jak my teraz”.

Czy sformułowanie Kamil Stoch ponownie zwycięski lub Łomaczenko ponownie zwycięski jest poprawne?

Dziękuję

Szanowni Państwo,
meczę się i dręczę się, ale stuprocentowej pewności nie mam. Jaki powinien być przymiotnik od nazwy Jurata – juracki czy juratowy?
Obstaję za tym drugim – juratowy, analogicznie do: batuta – batutowy, kantata – kantatowy. (Choć już armata – armatni.) Proszę o pomoc.
Stała czytelniczka MH