Szanowni Państwo!
Jak należy odmieniać nazwę czeskiej miejscowości Uherské Hradiště? Czy formy Hradištia w dopełniaczu i Hradištiu w celowniku oraz miejscowniku są poprawne?
Z poważaniem,
Radosław Andrzejewski

Po lekturze porady https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/Odmiana-nazwiska-McCrae;17847.html nadal nie wiem, jak należy zapisywać odmianę tego nazwiska. Poprzedzanie go za każdym razem imieniem, tytułem etc. może być sztuczne i niewygodne. Skoro nie ma w WSO zasady odnoszącej się bezpośrednio do takiej sytuacji, to czy najbliższa ogólnym zasadom nie jest właśnie odmiana: McCrae’a, McCrae’owi itd.? Najbardziej kłopotliwy jest miejscownik. Ciężko zastosować zasadę [245], chyba więc McCrae’u?

W opisie bibliograficznym nie oddzielamy miejsca wydania od roku wydania żadnym znakiem. Jak to wygląda w opisie do ilustracji? Czy tu między miejscem, które przedstawia fotografia, a datą jej wykonania można postawić przecinek? Przykład: Przed Muzeum Picassa, Barcelona(,) 1999.

Szanowna Poradnio,
czy w zdaniach z wyliczeniami dopuszczalne jest orzeczenie w liczbie pojedynczej? Czy tłumaczenia potocznych nazw geograficznych (np. ściana śmierci na Eigerze) należy pisać małymi czy dużymi literami? Po niemiecku oczywiście wszystko jest od dużej.
Dziękuję i pozdrawiam
D.

Od wyrazu Pilica przymiotniki to: pilicki, nadpilicki. Chociaż niepoprawnie (wg słownika ortograficznego), często się używa przymiotników: piliczny, nadpiliczny.
Moje pytanie – skąd zatem wzięło się Nadpilicze – chodzi mi o pisownię z -cze? Zastanawiam się nad tym już od dłuższego czasu. Bez rezultatów. Proszę mnie oświecić. Z góry dziękuję.

Zawsze byłem przekonany, że skróty typu dz. cyt., loc. cit., prof. prof., św. św. powinno się pisać – i rzeczywiście się pisze – z odstępem, tymczasem zauważam od niedawna tendencję do pomijania spacji między obu członami. Taki zapis spotkałem nawet w WSO i w Nowym słowniku interpunkcyjnym języka polskiego Jerzego Podrackiego. Jakie jest Państwa stanowisko w tej sprawie?

Mam problem z przydawkami charakteryzującymi oraz klasyfikującymi. Ich różnica w podręcznikowych przykładach jest jasna (brunatny niedźwiedź – niedźwiedź brunatny), ale problem pojawia się w nazwach typu królewski dostojnik (a. dostojnik królewski) czy kobiecy podmiot (a. podmiot kobiecy).
Czy stawianie w takich nazwach przydawek przed rzeczownikiem to błąd? Czy też jest to konieczne wyłącznie wtedy, gdy pozycja przydawki ma wpływ na znaczenie (czeski film a film czeski)?

Dzień dobry,

mam pytanie o odmianę rzeczownika przyjaciel w liczbie mnogiej. Czy nie można byłoby jako formę wariantywną dopuścić odmianę: przyjacieli, przyjacielom, przyjacielami, przyjacielach? Obecne formy, które uważa się za jedynie poprawne, są nieregularne i — moim zdaniem — pretensjonalne. Czy nie wystarczy dobra wola jezykoznawców, żeby uznać tę drugą odmianę za równie poprawną i tym samym ułatwić życie użytkownikom polszczyzny?

Szanowni Państwo,
chciałbym się dowiedzieć, jak powinna wyglądać poprawna forma przymiotnikowa od rzeczownika Buda (chodzi o miasto).
Ponadto chciałbym również wiedzieć, jak powinienem odmienić przez przypadki miejscowość Peć (miasto na obszarze Kosowa). Interesuje mnie przede wszystkim forma dopełniacza i miejscownika w liczbie pojedynczej.
I ostatnia kwestia, czy mianownik liczby mnogiej od dziś nieco archaicznego wyrazu Rakus to Rakusi? Z poważaniem
P.K.

Szanowna Państwo!

Zwracam się z prośbą o wyjaśnienie prawidłowego zapisu odwołującego się do nazwy miasta Sądowa Wisznia (obecnie Ukraina). Odbywały się tam zjazdy szlachty województwa ruskiego zbierającej się na sejmiki partykularne, czy zatem formą poprawną jest, np. na sejmiku wiszeńskim czy wisznieńskim (drugi człon uważam za właściwszy)?