Dzień dobry,
Zajmuję się indyjską filozoficzną szkołą sankhja (na stronie Uniwersalnego słownika języka polskiego jest hasło sankhja). Proszę o radę dotyczącą tworzenia przymiotnika od słowa sankhja oraz wyrazu oznaczającego zwolennika sankhji. Do tej pory we wszystkich swoich publikacjach używałam terminów sankhjaniczny i sankhjanista, ale po dłuższym zastanowieniu się wydaje mi się, że formy sankhjiczny i sankhjista są bardziej zgodne z zasadami języka polskiego.
Pozdrawiam

Szanowni Państwo,
jaka jest różnica między terminami specjalność i specjalizacja. Spotkałem się z trzema kontekstami użycia:
1. jako synonimy: „na pierwszym roku studenci mogą wybrać specjalizację nauczycielską, a na drugim roku do wyboru są specjalności: edytorstwo…”;
2. specjalność jako nazwa ogólna specjalizacji: „studenci mogą wybrać następujące specjalności: specjalizacja translatoryczna…”;
3. „specjalność: filologia germańska, specjalizacja translatoryczna”.
Dziękuję,
Paweł

Szanowni Państwo,

w związku z treścią diagnozy wyników nauczania przeprowadzonej niedawno przez WCDN w szkołach podstawowych (i przysłanym do szkół kluczem odpowiedzi), poprosiłabym o opinię, czy przymiotnik em>współczesny stopniuje się.

Z poważaniem,

en

Szanowni Państwo,
pracuję nad tłumaczeniem z języka norweskiego. Jakim polskim wyrażeniem oddać światopogląd (a raczej jego przedstawicieli), dominujący w norweskim społeczeństwie, wyrażający się – upraszczam – poszanowaniem wartości religijnych, ale bez wiary w Boga? Tłumacz proponuje określenia: laiccy chrześcijanie (co uważam za pojęcia wykluczające się) lub humanoetycy. Co Państwo sądzą o tych propozycjach? A może jest lepsze rozwiązanie? Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam.
Anna

Szanowni Państwo,
czy słówko tymczasem zostało odpowiednio użyte w zdaniu: Tymczasem Heloiza pokazuje zachowania samych kobiet, jakby w oderwaniu od nauczania Syna Bożego?

Z góry dziękuje za odpowiedź
H.N.

Jakie pytanie należy zadać okolicznikowi w ciemnościach? Jest to tzw. okolicznik sytuacyjny, ale tego terminu w nauczaniu szkolnym się nie wprowadza. Jakąś sensowną informację trzeba jednak uczniom przekazać. Czy wobec tego klasyfikować go jako okolicznik miejsca (gdzie?), czy sposobu (jak?)?

Jakie pytanie należy zadać okolicznikowi w ciemnościach? Jest to tzw. okolicznik sytuacyjny, ale tego terminu w nauczaniu szkolnym się nie wprowadza. Jakąś sensowną informację trzeba jednak uczniom przekazać. Czy wobec tego klasyfikować go jako okolicznik miejsca (gdzie?), czy sposobu (jak?)?

Witam,

jestem mamą ucznia szkoły podstawowej. Nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej, który uczy mojego syna wprowadził inny wzór niektórych liter pisanych od tych powszechnie spotykanych np. Wielkie A pisane wygląda tak jak małe, ale rozmieszczone w dwóch liniach. Podobnie z literą M oraz N. Małe litery m.in. o oraz s mają jakieś dziwne ogonki. Nauczyciel tłumaczy, że taki wzór polecono mu na studiach jako bardziej przystępny dla uczniów. Czy to jest prawidłowy wzór? Nie spotkałam się z taką pisownią w żadnym podręczniku ani na kartach demonstracyjnych.

Dziękuję za odpowiedz

Szanowni Państwo,
w żadnym słowniku nie mogę znaleźć wskazówki, jak należy pisać popularne obecnie nazwy: e-windykacja, e-sąd, e-faktoring i tym podobne. Na zasadzie ustalonej już pisowni słowa e-mail piszę właśnie tak, jak w pierwszym zdaniu, ale nie wszystkim się to podoba. Proszę o jednoznaczną odpowiedź.

Czy można coś zarzucić wyrażeniom puszczanie latawców przez dzieci, przepuszczanie pieszych przez kierowcę? Brzmią trochę jak przepuszczanie mięsa przez maszynkę.
Wykopnięcie Boruca czy nauczanie papieża obchodzą się bez przez i łączą z innym przypadkiem. Które warianty wybrać:
- narzekanie babci?
- narzekanie przez babcię?
- strzelanie Joaquina?
- strzelanie przez Joaquina?
- strzelanie z toreb papierowych Joaquina?
- strzelanie z toreb papierowych przez Joaquina?