Czy znany jest Państwu przypadek odnotowania przez jakiś słownik wyrazu ludysta (przez jedno d, od słowa ludyzm, oznaczającego skłonność do bawienia się). Jeżeli nie, to czy tak utworzone słowo jeszcze mieści się w pojęciu forma potencjalna?

Nie wiem, czy to w związku z sukcesami/ porażkami naszej drużyny piłkarskiej, ale z wielu źródeł dowiaduję się o wynikach meczy i mam do czynienia z innymi informacjami, które dotyczą meczy. Już parokrotnie w związku zalewem błędnej pisowni sprawdzałem w różnych słownikach, ale wszędzie jako prawidłowa forma dopełniacza liczby mnogiej występuje meczów.
Najgorsze, że sformułowanie meczy można spotkać w TVP – szczególnie na planszy dużymi literami przy podawaniu wyników meczów. Czy istnieje szansa, żeby uświadomić społeczeństwo o poprawnej pisowni tego wyrazu?

Jak się mówi na mieszkankę Madrytu? (Paryżanka itp.).

W podręcznikach do gramatyki historycznej można znaleźć informację, że w języku polskim wskutek wokalizacji jerów przednich powstała samogłoska ‘e (zmiękczająca poprzedzającą spółgłoskę). Dlaczego więc z prasłowiańskich słów z jerem przednim w pozycji mocnej: *lьnъ, *lьvъ, *ocьtъ, *tьstь mamy współcześnie w polszczyźnie formy: len (zamiast lien), lew (zamiast liew), ocet (zamiast ociet), teść (zamiast cieść)? Pozdrawiam.

Witam!
Niedawno ktoś zwrócił mi uwagę, że użyłam słowa motywator. Rzekomo jest to moja „radosna słowotwórczość”. Czy używanie tego słowa jest niepoprawne?

Czy można używać słowa nacelowany w znaczeniu 'skierowany na coś'? W powszechnym użyciu, a pachnie germanizmem (gezielt)!

Czy poprawnie mówi się na czworaka, na czworakach, czy może obie formy są poprawne? Redakcja przeprawiła mi czworaka na czworakach i istotnie tylko tę drugą formę znalazłam w Uniwersalnym słowniku języka polskiego jako samodzielne hasło, ale przypadkiem pod hasłem raczkować trafiłam na chodzić na czworaka.

Na większości ulic w miastach są napisane nazwy: ul. 11 Listopada, ul. 3 Maja. Zapytuję, dlaczego nazwa miesiąca na tych ulicach jest pisana dużą literą, skoro pierwszym wyrazem jest niby liczba. Dziękuję serdecznie za odpowiedź.

Wchodząc do sklepu, pytam: „Czy jest chleb?” Pada odpowiedź: „Nie ma”. Dlaczego nie odpowiada się: „Nie jest”? Przecież chleb nikogo (niczego) nie ma, nie posiada. To chleb jest nieobecny, czyli nie jest.
Z poważaniem:
Ryszard

Droga poradnio,
ostatnio po raz pierwszy spotkałam się ze słowem obłudność, użytym w tym samym kontekście co obłuda (dokładnie w zestawieniu obłudność ludzka). Znalazłam tylko jedno słownikowe źródło, u Pana Doroszewskiego. Czy jest to słowo, które było po prostu częściej używane w starszej polszczyźnie, zastąpione obecnie obłudą? A może ma jednak inne znaczenie, inne zastosowanie? Będę wdzięczna za rozwianie moich wątpliwości.