opinia
  • Ciekawy a interesujący
    7.10.2016
    7.10.2016
    Szanowni Państwo,
    uprzejmie proszę o wyjaśnienie, czy w zdaniu Ciekawą listę nazwisk znajdujemy w sztambuchu z przełomu wieków, słowo ciekawą zostało błędnie użyte?
    Spotkałam się z opinią, że przymiotnik ciekawy ma zastosowanie do istot żywych, a do rzeczy martwych stosujemy określenie interesujący. Tak więc w powyższym zdaniu ciekawą powinno być zastąpione interesującą. Czy rzeczywiście jest to błąd?
  • co i rusz
    15.02.2015
    15.02.2015
    Dzień dobry!
    Bardzo proszę o opinię na temat poprawności wyrażenia co i rusz. Czy należy je, podobnie jak co i raz według słowników poprawnościowych, traktować jako błędne?
    Serdecznie pozdrawiam
    Mira
  • Co robi program?
    22.01.2018
    22.01.2018
    Spotkałem się z opinią, że sformułowania typu program wyznaczył wynik są niepoprawną personifikacją programu, komputera itp. Rzekomo jedyną poprawną formą jest wynik został wyznaczony za pomocą programu. Tymczasem użytkownik komputera zwykle traktuje program jako „czarną skrzynkę”, do której wprowadza dane i z której odbiera wyniki. Czy naprawdę musimy traktować program jak narzędzie podobne do młotka czy liczydeł? Od „jedynej poprawnej” formy odstręcza mnie także jej rozwlekłość.
  • Co robi toster?
    18.04.2014
    18.04.2014
    Pytanie jest z pozoru błahe, jednakowoż stało się już tematem wielu kłótni. Przyjmując, że urządzenie kuchenne o nazwie toster „produkuje” tosta, to w takim razie co jest tworem tzw. opiekacza? Wiele osób skłania się do używania również słowa tost czy zapiekanka, co w mojej opinii wydaje się stwierdzeniem błędnym, źle opisującym rzeczywistość. Czy zatem zasadny byłby tutaj nowy twór językowy, dla przykładu opiekanka?
  • coś czyni kogoś, coś
    10.07.2020
    10.07.2020
    Często widuję zdania typu Wysoka iglica czyni Pałac Kultury i Nauki wyższym o x metrów. Chodzi mi o użycie sformułowania czyni go – wydaje się, że jest to kalka angielskiego makes him, w większych dawkach takie zdania brzmią manierycznie i konstrukcje tego typu powinny być z literackiej polszczyzny eliminowane. Proszę o opinię.
  • cudzysłów
    22.05.2007
    22.05.2007
    Szanowni Państwo,
    ostatnio słyszymy, jak różni mówcy swobodnie odmieniają cudzysłów na w cudzysłowiu. Coraz częściej dotyczy to również oficjalnych wypowiedzi w radiu i tv. Czyżby zapadły jakieś nowe ustalenia i teraz tak też można?
    B. Sz.
  • Cukinia – cukinii, ale dynia – dyni
    13.09.2017
    13.09.2017
    Szanowni Państwo!
    Dlaczego w dopełniaczu liczby pojedynczej w słowa cukiniacukinii – piszemy dwa i, a w dopełniaczu liczby pojedynczej słowa dyniadyni – tylko jedno i.

    Z poważaniem

    Daniela
  • cza-cza
    23.12.2005
    23.12.2005
    Cza-cza, jak podaje słownik, jest „blm a. ndm”. Singularia tantum mogą jednak tworzyć formy liczby mnogiej, jeśli wiąże się to ze zmianą znaczenia podstawowego (za Praktycznym SPP nie tylko dla młodzieży, str. 456) – np. „Program występu obejmuje fokstrota i dwie cza-cze”, „Kompozytor dostarczył na czas trzy cza-cze”. A pięć? Przez analogię do tęcz i dacz byłożby… cza-cz?
  • cztery szlachetne prawdy
    7.02.2012
    7.02.2012
    W tekstach dotyczących buddyzmu stosuje się pisownię z dużych liter następujących terminów: Cztery Szlachetne Prawdy, Dwanaście Ogniw Współzależnego Powstawania, Szlachetna Ośmioaspektowa Ścieżka itp. Moim zdaniem należy pisać te terminy z małych liter albo w cudzysłowie i tylko pierwszy wyraz z dużej litery. Czy mam rację?
  • czy i kiedy
    18.05.2009
    18.05.2009
    Czy dopuszczalne jest łączenie spójników w taki sposób: „Zastanawiam się, czy i kiedy się spotkamy”? Czy nie powinniśmy pisać: „Zastanawiam się, czy się spotkamy, a jeśli tak, to kiedy”? Czy w ogóle można łączyć kilka spójników, np. „Nie wiem, jak, kiedy i po co to zrobiłeś”? Takie zdania wydają mi się nieczytelne, a jednak pojawiają się w użyciu.
    Pozdrawiam z Elbląga raz jeszcze! :)
    Ł.M.
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego