Jeśli cytuję tekst, w którym jest błąd gramatyczny, stylistyczny lub interpunkcyjny, to czy powinnam go poprawić, czy zostawić oryginalną, choć błędną pisownię?
A jaką literą powinnam rozpocząć cytat po zdaniu wprowadzającym. Np. cytuję zdanie: „Zazwyczaj wyliczenia oznacza się cyframi arabskimi”; poprzedzam je wprowadzeniem: „Autorka pisze, że «Zazwyczaj…»”. W tym przykładzie cytat powinnam zacząć małą literą (według zasad ortografii) czy wielką (bo taka występuje w cytowanym fragmencie)?

Szanowni Państwo,
moje pytanie dotyczy nazwy amerykańskich samolotów Superfortress i Stratofortress. Przede wszystkim chciałbym prosić o pomoc w ustaleniu, jaki to rodzaj gramatyczny: męski czy żeński. Czy Stratofortress się rozbił (jak battledress), czy się rozbiła (jak miss)? A także czy słowo to jest odmienne? Ze Stratofortressem (jak z battledressem) czy ze Stratofortress (jak z miss)?

Na języku polskim koleżanka poprosiła mnie, abym sprawdził jej wypracowanie. Natrafiłem tam na wyraz pointa, a jako że wyraz ten jest już chyba oficjalnie spolszczony, to poprawiłem go na puenta. Moja nauczycielka, o dziwo, zaznaczyła go koleżance jako formę niepoprawną. Po lekcji spytałem się, czemu to błąd, a ona stwierdziła, że trzeba zostać przy oryginale, bo spolszczanie wyrazów takich, jak pointa, czy video, jest bezsensowne. Co Szanowna Redakcja o takim postępowaniu sądzi?

Mam pewne pytanie: w anime Naruto pojawia się bohater o imieniu Sasuke. W japońskiej wersji wymawiane [saske], natomiast w emitowanej w Polsce zmieniono wymowę na [sasuke]. Podobnie jest kilkoma innymi imionami np. Neji. W oryginale [nedzi], u nas [neji]. Czy to jest poprawne?

Dzień dobry,
Jak należy zapisać cytat, który kończy się podpisem (cytowany jest krótki list): z kropką po cudzysłowie czy bez kropki?
Cytat, o którym powyżej, wypełnia cały kwadratowy dymek komiksowy. Kolejny tekst to kolejny kwadratowy dymek, niecytat.

Jaka jest prawidłowa forma: „Potwierdzam zgodność z oryginałem” czy „Potwierdzam za zgodność z oryginałem”?
Dziękuję.

Mamy w języku polskim nazwy obcojęzyczne (przeważnie angielskie) wymawiane w sposób dość niesamowity: Kawa Jacobs – wym. [jakobs], transatlantyk Titanic – wym. [titanik]. Ejże! Wymawiajmy to albo w całości po polsku, albo w całości po angielsku: odpowiednio [jacobs] albo [dżekebs] – [titanic], albo [tajtanik]. Czyż można wymawiać wyraz, korzystając z jednej sylaby polskiej, a z jednej angielskiej? Przecież jest to co najmniej dziwne! Równie dobrze można by wymawiać te wyrazy jako – odpowiednio – [dzejcobs], [tajtanic]. Brzmi dziwolągowato, ale… spełnia przecież warunki narzucone wymową pokutującą w naszym języku (uzusową? – chyba raczej dziwaczną…).
Pozdrawiam serdecznie!!!

Sporo mówi się o prawidłowej wymowie i pisowni wyrazów obcych. Mnie natomiast interesuje sam proces ich adaptacji. Jakie są tendencje i kolejność (wymowa, pisownia, gramatyka) w spolszczaniu zapożyczeń?
Zbyszek

Dziń dybry!
Dziwi mnie zapis w WSWO PWN przy słowie agora: „agora, w lm -ry (lub roty)”. Przecież agorot to właśnie liczba mnoga od agora… Zobacz http://pl.wikipedia.org/wiki/Agorot
Pozdrawiam

Tłumaczę akt urzędowy, w którym w ogóle nie ma przecinków. Przypuszczam, że w oryginale to celowy zabieg. Czy po polsku obowiązuje ta sama zasada?