Szanowni Państwo!
Proszę o wyjaśnienie różnicy pomiędzy literaturą a bibliografią. Czy dobrze rozumiem, że bibliografia obejmuje tylko pozycje cytowane w pracy, a literatura nie? Będę wdzięczna za odpowiedź.
Pozdrawiam serdecznie
Agnieszka

Zauważyłem pewną rozbieżność pomiędzy tym, co podaje Nowy słownik ortograficzny PWN pod red. Edwarda Polańskiego, a wersją ze Słownika nazw własnych Jana Grzeni. Chodzi o nazwy mieszkańców i mieszkanki Ałma Aty: Polański podaje: ałmaatczyk, ałmaatka, ałmaacki, Grzenia podaje: ałmatczyk, ałmatka, ałmacki. Który z nich ma rację? W którym słowniku jest błąd?

W podręcznikach do gramatyki historycznej można znaleźć informację, że w języku polskim wskutek wokalizacji jerów przednich powstała samogłoska ‘e (zmiękczająca poprzedzającą spółgłoskę). Dlaczego więc z prasłowiańskich słów z jerem przednim w pozycji mocnej: *lьnъ, *lьvъ, *ocьtъ, *tьstь mamy współcześnie w polszczyźnie formy: len (zamiast lien), lew (zamiast liew), ocet (zamiast ociet), teść (zamiast cieść)? Pozdrawiam.

Szanowni Państwo!
Znalazłem w książce zdanie: Mamy nadzieję, że jasno pokazaliśmy różnicę pomiędzy alkoholikiem a niealkoholikiem. I dalej: Gdy patrzę wstecz na tamten okres, widzę prawdziwość stwierdzenia, że podstawowa różnica pomiędzy alkoholikami a niealkoholikami polega na tym… Jako że ten niealkoholik zdarza się w niej wiele razy, to zaczynam mieć wątpliwości, czy zapis ten jest poprawny. Moim zdaniem – nie, ale przecież język stale się zmienia, więc…

Z poważaniem
Witold D

Dzień dobry.

W zawiązku z podróżami świątecznymi zawitałem po raz pierwszy do rodziny na Podhale i uderzyła mnie jedna rzecz. Mianowicie, bardzo dużo osób tutaj samogłoskę [e] wymawia jak [y]. Dla przykładu, ser -> [syr], mleko -> [mlyko], nie -> [niy]. Moje pytanie brzmi skąd taka tendencja?

Z góry dziękuję za odpowiedź i życzę szczęśliwego nowego roku!

„Mianownik liczby mnogiej w rodzaju męskoosobowym nie jest używany” – to cytat z odpowiedzi na pytanie o formę każdzi. W innej odpowiedzi (chyba, bo nie znalazłem, w której) było o tym, że użytkownicy języka często oczekują od słowników opowiedzenia się za lub przeciw, a takie sformułowanie wydaje się być czymś pomiędzy. Czy przesądza ono o tym, że formę należy traktować jako niepoprawną? Poprawną, ale nie używaną? A może to forma potencjalna?

Dzień dobry, mam wątpliwości co do postawienia przecinka przed spójnikiem a w poniższych zdaniach:

1. Dostrzegam pewne pokrewieństwo pomiędzy opisanymi postawami a wyróżnionymi przez badacza dwoma typami partycypacji w indyferencji.

2. Należy wskazać możliwe analogie pomiędzy uczuciami wobec mocy magicznej a uczuciami estetycznymi.

Czy ten przecinek powinien znaleźć się w tych zdaniach? Spotkałam się z różnymi opiniami na ten temat dlatego będę wdzięczna za pomoc. Z wyrazami szacunku! E. S.

Na Dyktandzie Ursynowskim w roku ubiegłym wystąpiło złożone zdanie, oto jego fragment: Z ponad stu, a według co poniektórych z zaledwie bez mała stu lat tego, co nie całkiem bezsprzecznie można by określić jako czas pomiędzy odzyskaniem niepodległości – po stu kilkudziesięciu latach porozbiorowego zniewolenia Polski – a współczesnością należałoby wydzielić (…).
Mam pytanie odnośnie braku przecinka między współczesnością a należałoby. Jaka zasada została tutaj zastosowana?

Miałbym pytanie odnośnie pisowni w przypadku wspólnot 12 krokowych typu NA, AA, SLAA... gdy używamy tylko skrótu np. NA dało, pokazało, nauczyło mnie czy raczej dała, pokazała, nauczyła skoro w domyśle wiadomo, że chodzi o Wspólnotę.

Która forma jest poprawna w takim przypadku?

Bardzo dziękuję za państwa służbę!

W tekstach staropolskich znajdujemy często literę é. Pamiętam, że na lekcjach języka polskiego zawsze czytało się ją jak współczesne e, często ze szkodą dla rymu. Jak powinno się wymawiać tę literę?
Pozdrawiam,
W.