W zawodach sportowych przechodzi się kwalifikacje czy przechodzi się przez kwalifikacje?

Szanowna Redakcjo,
często spotykam się z sytuacją mnożenia przymiotników przed rzeczownikiem i nieoddzielania ich przecinkami. Jak wiadomo, jest to uzasadnione wówczas, gdy przymiotniki nie są równorzędne. Niekiedy trudno jednak jednoznacznie je sklasyfikować, a ocena ich pozycji względem rzeczownika bywa raczej subiektywna. Czy zatem w zdaniu: […] aby sprowadzić tę fasadę do gładkiej pionowej powierzchni, do szklanej matowej płyty […] słusznie nie wstawiono przecinków?
Kłaniam się
Iwona

Czy przymiotniki Hugoliański (od: Victor Hugo) i Nervaliański (od: Gérard de Nerval) zostały utworzone prawidłowo? Według mnie powinno być: Hugowski i Nervalowski (analogicznie do: Stendhal – Stendhalowski).

Szanowni Państwo,
moja wątpliwość wiąże się z przypisami. Konkretnie dotyczy ona powołania się na jakąś pozycję za pomocą przytoczenia cytatu w przypisie dolnym. Chodzi o sytuację, gdzie w tekście głównym pojawia się łaciński zwrot, który objaśniany jest w przypisie poprzez dosłowny cytat z książki, której tłumacz przełożył go na język polski. Jak w takim wypadku powinno zostać oznaczone tłumaczenie tego zwrotu w przypisie dolnym?
Z pozdrowieniami,
Miłosz

Szanowna Poradnio! Moje pytanie dotyczy przypisów i bibliografii w książce, która jest przetłumaczona z j. angielskiego. Czy przypisy powinny pozostać niezmienione, tj. w oryginale (podobnie bibliografia)? Co jeśli autor odwołuje się do dzieł, które w j. polskim w ogóle nie istnieją? Czy należy przetłumaczyć tytuły dzieł na j. polski samodzielnie? Co w przypadku, gdy w przypisie znajdują się dodatkowe informacje czy komentarze w j. angielskim. Czy należy je przetłumaczyć?

Proszę o pomoc.

Dagmara

Dzień dobry,
mam dwa pytania. Jedno dotyczy słowa Witam, kiedy piszemy e-mail. Moim zdaniem witać mogę kogoś jak, na przykład, jestem gospodarzem. Czy jest to poprawne użycie tego słowa?
Drugie pytanie odnosi się do myślnika. Czy na liście (takiej jak poniżej) powinienem pisać od wielkiej litery, czy od małej?

Zainteresowania:
– szachy
– motoryzacja

Z góry dziękuję za pomoc.
Z poważaniem,
Cezary Kobylski

Proszę o wyjaśnienie, dlaczego słowa rock-and-roll (i pochodnych od niego, np. rock-and-rolla, rock-and-rollowi czy rock-and-rollowy) nie można pisać w ten właśnie sposób, tzn. z użyciem łączników? Przecież poszczególne elementy składowe tego wyrazu złożonego są równoważne, żaden z nich nie ma większego znaczenia logicznego niż pozostałe, a w takich wypadkach stosowanie łącznika jest uzasadnione.

Szanowni Państwo,
jak bardzo „rozbiegane” może być się w zdaniu? Zazwyczaj powinno stać przy czasowniku, za lub przed, ale są przypadki, w których nie da się oddzielić tego zaimka od jego czasownika. Czy mogę prosić o przykłady sytuacji (lub teorii), w których jest to dozwolone (i jak daleko od czasownika), a w których nie?

Witam.
Próbowałem ustalić, w jakich pozycjach samogłoski pochylone (á, é, ó) pojawiały się w j. staropolskim. Dalej jednak nie rozumiem, skąd á, é w takich wyrazach jak biéda, mléko, świéca, tráwa (spotkałem się z takimi formami). Czy jest jakaś zasada, która tłumaczyłaby obecność á i é w tematach tych rzeczowników?
Michał

Szanowni Państwo!
W języku serbskim jery w pozycji mocnej zwokalizowały się do a, które w przypadkach zależnych, identycznie jak nasze e ruchome, zanika: Sremac, Sremca itd. Jak traktować to a pochodzenia półsamogłoskowego w polskiej odmianie serbskich nazwisk? Czy zachowywać jego oryginalną ruchomość i odmieniać: Sremac, Sremca, Sremcowi itd., czy traktować je tak samo jak polskie a nieruchome i odmieniać: Sremac, Sremaca, Sremacowi itd.?
Z szacunkiem
B.S.