Dzień dobry,
mam pytanie dotyczące prawidłowego zapisu liczebników cząstkowych. Czy poprawna jest konstrukcja dwie dziesiętne grama? Czy też należy używać jedynie formy: dwie dziesiąte grama? Wydaje mi się, że konstrukcja pierwsza jest zgodna z logiką języka polskiego – chodzi przecież o dwie dziesiętne części owego grama, a nie części dziesiąte. Uprzejmie proszę o odpowiedź.
Pozdrawiam serdecznie,
Joanna Knapik

Czy dom „dwupiętrowy” ma dwa piętra i parter czy jedno piętro i parter? Innymi słowy, czy parter liczy się jako piętro?

Czym jest eponim? Większość słowników podaje, że to WYRAZ (jak geonim czy hydronim), a także – w innym znaczeniu (które tutaj możemy pominąć) – starożytny urzędnik. Jednak w Słowniku mitów i tradycji kultury Władysława Kopalińskiego można znaleźć jeszcze jedno znaczenie: 'osoba, której imieniem coś nazwano'. Tego znaczenia nie notują PWN-owskie słowniki (Uniwersalny, Wielki wyrazów obcych, 100 tysięcy potrzebnych słów), stąd pytanie, czy jest ono uprawnione?

Chciałbym spytać o istotę eponimów. Wiadomo mi, że nazwy własne po przeistoczeniu się w wyrazy pospolite, którymi są eponimy, zapisujemy z zasady małą literą. Dlaczego jednak W. Kopaliński w swoim „Słowniku eponimów”, oprócz klasycznych wyrazów odimiennych, takich jak judasz, adidasy czy lolitka zamieszcza także wyrażenia typu pójść do Canossy, przekroczyć Rubikon albo stary praojciec Adam, które przecież zawierają nazwy własne pisane dużą literą? Czy eponimem na pewno jest także kompleks Edypa?

Szanowni Państwo,
Jestem zainteresowany nazwą wyspy, na której położone są Haiti oraz Republika Dominikany. Dlaczego w języku polskim nazywamy ją Haiti, a w większości języków, po dziś dzień, funkcjonuje nazwa Hispaniola? Dlaczego na gruncie języka polskiego zaszła zmiana z Hispaniola na Haiti w XIX wieku? Czy jest to kwestia związana z językiem czy może raczej z polityką?

Z wyrazami szacunku
Paweł S.

Mam problem z interpunkcją w zdaniach rozpoczynających się imiesłowem przymiotnikowym, np. „Wzniesiona w 1803 r. jest jedną z kilku zachowanych w Polsce cerkwi w typie wschodniołemkowskim”. Albo: „Położona na wysokiej, stromej górze stanowiła centrum dawnego klasztoru obronnego”. Czy w tych zdaniach przecinek jest niezbędny, czy też przeciwnie – nie należy go stawiać, a wyrażenie z imiesłowem traktować jako podmiot całego zdania? Bardzo proszę o wyjaśnienie.
Gabriela Niemiec

W uzupełnieniu wpisu odnośnie do interpunkcji szeregu okoliczników, czy pisząc „miejsce zamieszkania – Odechów gmina Skaryszew powiat radomski województwo mazowieckie” nazwę miejscowości i poszczególne nazwy struktur podziału administracyjnego powinniśmy oddzielić przecinkami?

Czy przed niż stawiamy kropkę, jeśli pierwsza część zdania ma orzeczenie, a druga bezokolicznik? Np. Nie pragnęła niczego bardziej(,) niż wykąpać się i położyć spać.
Co ze zdaniami typu Jest silniejsza. Silniejsza(,) niż wszyscy myślą.

Dzień dobry Państwu.
Sporządzając tłumaczenia, używam często określenia islamista w znaczeniu 'zwolennik islamizmu, fundamentalizmu islamskiego, ekstremista islamski'. Słowa tego używają powszechnie Francuzi. Często spotyka się to określenie w mediach, natomiast jeden z moich przełożonych uznaje to za niepoprawne, twierdząc, że jedynym znaczeniem słowa islamista jest: 'islamoznawca', tak jak analogicznie np. arabista lub romanista. Kto ma rację?
Joanna

Szanowni Państwo,
czy mieszkańca Madery można nazwać Maderyjczykiem, czy istnieje jakieś inne określenie?

Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam
Elwira