Czy prawidłowe są następujące zdania:

1. Uprawiając tę roślinę, możecie być narażeni na wizytę kretów.
2. Upiekła ciasto, chcąc zrobić mu przyjemność.

Ad. 1. Zdanie podrzędne jest zdaniem okolicznikowym czasu, więc jest zbudowane prawidłowo.
Ad. 2. Czy nie jest tak, że czynności nie są jednoczesne? Przecież to, że chciała zrobić mu przyjemność, jest wcześniejsze niż to, że upiekła ciasto. Więc zdanie jest nieprawidłowe. Czy zdania przyczynowe mogą być wyrażane przy pomocy imiesłowów na -ąc?

Szanowni Państwo,
przyznam, że mam problem z pełnym zaakceptowaniem zasady [367], nakazującej bez względu na okoliczności stawianie przecinka przed imiesłowami zakończonymi na -ąc. Mam na myśli zdania typu: „Czasy, gdy dzieci spędzały każdą wolną chwilę biegając po podwórku, dawno już minęły”, „Zjawisko pierwsze można badać stosując metodę A, a zjawisko drugie można badać stosując metodę B”. W tych zdaniach przecinek przed imiesłowem wydaje mi się zupełnie zbędny, jeśli nie wręcz przeszkadzający.

Dzień dobry!

Pomagam koleżance z Francji nauczyć się polskiego i chciałbym zadać następujące pytanie:

Czy imiesłów przysłówkowy uprzedni może być używany wraz z czasem przyszłym? Np. Przeczytawszy gazetę, pójdę na spacer.

Bardzo ciężko jest znaleźć na ten temat informacje.

Dziękuję i pozdrawiam!

Dzień dobry,

czy, cytując, można zmienić podmiot z pierwszej na trzecią osobę?

„Kiedy [...] gościł w radiu [...], przyznał, że „czasami nie rozumiał, co robi Opatrzność..."". Oczywiście Kardynał powiedział: „czasami nie rozumiałem...” – czy jednak jest dopuszczalne: „„czasami nie rozumiał…””, czy też, jest to parafraza i stąd trzeba zrezygnować z cudzysłowu?

Gdyby pozbawić to zdanie cudzysłowu straciłoby ono ze swej mocy – nie bylibyśmy bowiem pewni, czy owa parafraza jest dosłowna.

Dzień dobry,
chciałbym zapytać o poprawność związku inteligentne połączenie. Nie jestem pewien, jaki jest status tego związku – wiem, że jest on często używany, ale wg mnie brzmi dziwnie. Wszak inteligentny kojarzy się z cechą człowieka – czy inteligentne połączenie (np. inteligentne połączenie smaków) nie jest nadużyciem semantycznym przymiotnika inteligentny? Byłbym wdzięczny za udzielenie mi odpowiedzi!
Serdecznie pozdrawiam!
Hubert

Szanowni Państwo,

jak należy rozumieć drugie zdanie w poniższym fragmencie?

„Członkowie rady będący członkami komisji doktorskiej, nie biorą udziału w głosowaniu rady, które dotyczy postępowania w sprawie nadania stopnia doktora, w związku z którym pełnią swoje funkcje. Osoby te podlegają wyłączeniu od udziału w głosowaniu, są jednak uwzględniane przy obliczaniu wymaganego quorum”.

Czy osoby te pomija się przy ustalaniu kworum, czyli np., gdy członków rady jest 60, a owych osób wyłączonych 7, to kworum wynosi 27?

Czy może liczba tych osób zawiera się w kworum, zatem gdy członków rady jest 60, to kworum będzie 31, mimo że uprawnionych do głosowania będzie 53?

Czy brak przecinka lub myślnika w takim zdaniu:
W listopadzie PKP PLK ogłosiły przetarg na budowę nowego przystanku kolejowego Kraków Sanktuarium na linii nr 94
nie sugeruje (błędnie), że chodzi o budowę kolejnego przystanku o tej samej nazwie? Moim zdaniem nazwę owego przystanku powinno się wydzielić, czy mam rację? Jeżeli tak, to czy wystarczający byłby pojedynczy myślnik umieszczony przed nazwą Kraków Sanktuarium, czy konieczne jest wówczas powtórzenie go po tej nazwie?

Szanowni Państwo,
chciałbym się dowiedzieć, jak wobec specyficznego, quasi-czasownikowego statusu takich wyrazów jak trzeba, potrzeba powinna wyglądać interpunkcja w pewnych zdaniach. Np.
Zrobił więcej(,) niż trzeba/potrzeba,
Wszystko wygląda(,) jak trzeba,
Powiedzieć(,) komu trzeba,
Zrobić(,) co trzeba.
Ponadto niektóre z tych zdań można chyba uznać za sfrazeologizowane.

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Dzień dobry,

chciałabym zapytać, czym różnią się znaczeniowo takie określenia jak: introwersja i introwertyzm? Czy któreś z nich zarezerwowane jest dla danej dziedziny naukowej lub być może jedno z nich zawiera w sobie również drugie, będąc bardziej ogólnym?

Dziękuję za odpowiedź,

Justyna

Znalazłem w sieci taką opinię: „Czy etycy i poloniści wystąpią o zmianę słowa inwalida na bardziej przyjazne, bowiem to oznacza człowieka nieważnego?”. Przyznam, że mocno się zdumiałem. Podobno niektórzy fryzjerzy wolą mówić o sobie styliści fryzur, bo fryzjer to według nich zbyt pospolite określenie, ale czy słowo inwalida rzeczywiście jest „nieprzyjazne” albo np. poniżające? Przecież od dawna jest to określenie osoby niepełnosprawnej – chyba w pełni neutralne i powszechnie akceptowalne.