Pochodzę z Małopolski i przez całe dzieciństwo nigdy nie słyszałam rozróżnienia w wymowie słów zakończonych na -nia. Frania brzmiała identycznie jak chemia. Dopiero na studiach spotkałam osobę z Pomorza, która różnicowała te końcówki. Czy ich nierozróżnianie jest typowe dla mojego regionu? Czy moja wymowa jest poprawna, czy też, aby mówiąc poprawnie, musiałabym faktycznie zastanawiać się za każdym razem, czy słowo jest rodzime, czy zapożyczone?:)

Zastanawiam się, czy używanie słów gdy i kiedy jest bez znaczenia. Czy gdy jest synonimem do słowa kiedy, czy jednak są sytuacje, kiedy trzeba użyć wyłącznie słowa gdy?
Pozdrawiam,
Paula

Przeglądając właśnie słownik angielsko-polski PWN-Oxford, zauważyłem, że mieszkańcy Indii są wciąż wymieniani jako Hindusi, a autochtoniczni Amerykanie widnieją jako Indianie. Czy te nazwy nie powinny być poprawione już dawno temu? Hindus powinien być osobą wyznającą hinduizm, niezależnie od rasy, a Indianinem powinniśmy nazywać człowieka z Indii, z oczywistych powodów. Czy prócz przyzwyczajenia są jakieś powody, by nie wprowadzać takich zmian?

Dzień dobry.
Czym zasadniczo różni się idiom od frazeologizmu?
Pozdrawiam.

Szanowni Państwo,
ostatnio pokłóciliśmy się z kolegami-studentami o odmianę skrótu nazwy naszego Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej (IEiAK, który wymawiamy zwykle jako [jejak]). Idziemy na IEiAK (jak na Pawiak) czy może do IEiAK-u (jak do instytutu)? Robimy coś w IEiAK-u czy na IEiAK-u? Proszę o podpowiedź.

Spotykam się z tym problemem na co dzień: wcześniej uczyłem Polaków francuskiego, teraz uczę Węgrów polskiego. Gdy natrafiam na zdanie typu: „Powiedział, żebym mu dał…”, to tłumaczę moim uczniom, że jest to tryb łączący, mylnie przedstawiany przez polskie gramatyki jako przypuszczający. Przecież istnieje zarówno syntaktyczna, jak i semantyczna różnica między powyższą formą a podobną w zdaniu: „Wiem, że dałbyś mi, gdybym cię o to poprosił”.
Wprawdzie kilku polskich gramatyków proponowało rozróżnienie między obu trybami (tak przecież odmiennymi), ale nie przyjęło się ono, mimo że ułatwiłoby życie nauczycielom tych języków, w których istnieje osobny tryb przypuszczający i osobny łączący (romańskie) i nauczycielom polskiego na Węgrzech. Istnieje zresztą wiele takich zjawisk, których inne niż tradycyjne przedstawienie ułatwiłoby dzieciom naukę języków (np. we francuskim pojęcie równoważnika zdania jest obce, uważam, że również i w polskim jest ono niepotrzebne). Czy nauka gramatyki polskiej nie powinna być w jakiejś mierze nastawiona porównawczo, aby dzieci nauczyć, że nie wszędzie na świecie ludzie myślą takimi kategoriami, jakie zostały zdefiniowane (dość dawno temu na dodatek) przez polskie gramtyki?
Dziękuję za odpowiedź
Arkadiusz Karski
Bukowno / Budapeszt

W Słowniku terminów muzyki rozrywkowej pana Adama Wolańskiego można znaleźć dwa osobne, niepowiązane odsyłaczami hasła indie pop i indi-pop. Jaka jest między nimi zależność (bądź różnica)?

Szanowna Redakcjo!
Dlaczego w pobliskim mieście mówi się wyraźnie inaczej niż na wsi? A mam na myśli przede wszystkim różnice w melodii i tempie wysławiania się. Uważam, że jest tak w całej Polsce.
Piotr, Gliwice

Moje pytanie dotyczy skrótu itp. Można go rozwinąć jako i tym podobne i jako i temu podobne. Czy jest bez różnicy, kiedy którą wersję wybierzemy? Jeżeli jest różnica, to czym się kierować? I druga sprawa – czy skrót ten odmieniamy, czy zawsze powinien występować w jednej z tych dwóch form?

Dzień dobry, poproszę o wyjaśnienie, na czym polega różnica użycia słów iż i że? W języku potocznym prawie iż nie używam. Doczytałam, że to spójnik, moim zdaniem lepiej nie, uważam to za przyimek. Dziękuje za poradę. Z szacunkiem Lena