Czy nazwy leków pisze się wielką literą, traktując je jako nazwy własne, np. Polopiryna S, Etopiryna, Falvit itd.? Wiem, że słowo aspiryna pisze się małą literą – czy to dlatego, że odnosi sie ono do całej klasy leków?
Dziekuję za odpowiedź i pozdrawiam.

Gdy niedawno słuchałem w telewizji materiału o Gromosławie Cz., zastanowiło mnie, czy aby na pewno inicjał nazwiska powinno się wymawiać jako czy. Bo może jednak cze, przez znalogię do ce? A co z innymi podwójnymi głoskami: powinno być: Jerzy szy czy esz? Jan rzy, rzet czy er zet? Maria dzy czy może dzet? Anna si, zi czy eś, ziet?
Wojciech T. (z całą pewnością [te] :)

Dzień dobry!
Nurtuje mnie od pewnego czasu następujące pytanie językowe. W jaki sposób należy pisać Powstanie Warszawskie czy też powstanie warszawskie? Czy należy tę nazwę traktować jako własną i pisać z wielkiej litery?
Dziękuję za odpowiedź i życzę szczęśliwego Nowego Roku.

Dzień dobry.

W zawiązku z podróżami świątecznymi zawitałem po raz pierwszy do rodziny na Podhale i uderzyła mnie jedna rzecz. Mianowicie, bardzo dużo osób tutaj samogłoskę [e] wymawia jak [y]. Dla przykładu, ser -> [syr], mleko -> [mlyko], nie -> [niy]. Moje pytanie brzmi skąd taka tendencja?

Z góry dziękuję za odpowiedź i życzę szczęśliwego nowego roku!

Czy nie najgorzej zawsze pisze się oddzielnie? Czy w zdaniu: „Poradził sobie nie najgorzej” (w znaczeniu: 'Poradził sobie bardzo dobrze') dopuszcza sie użycie formy łącznej nienajgorzej? Czy taka forma jest zawsze niedopuszczakna?

Nie jestem pewny, jak zapisać poprawnie skrót od wyrazu minutowy. Skrót od rzeczownika minuta to min bez kropki, a jeśli np. chciałbym utworzyć od tego przymiotnik i napisać 15-min(.) w znaczeniu ‘piętnastominutowy’, to czy kropka jest konieczna?

Szanowni Państwo!
Ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2001 r. Nr 4, poz. 27) stosuje systematycznie pisownię niebędący, jak na przykład w Art. 4. Ust. 4.: „Właściciele mieszkań niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w wydatkach […] na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni”. Budzi to moje poważne wątpliwości. Ja napisałbym nie będący osobno, ale spotkałem się z opinią, że polska ortografia ostatnio zmieniła sie w tym zakresie i że pisownia razem jest całkowicie poprawna. Będę bardzo wdzięczny za rozwianie moich wątpliwości.

Łączę wyrazy szacunku,
Jan Artur Sieńczewski

Dzień dobry,

czy są realne szanse na wypromowanie w języku polskim nowej litery? Czasem brakuje mi i z dierezą (dwoma kropkami): Ï ï, obecnego np. w ortografii francuskiej i czasem angielskiej (ang. naïve). Taka nowa litera ograniczyłaby wieloznaczność (heterofonię) dwuznaków si, zi, ci, np. w słowach maksimum, ziko, cito i dziesiątkach innych, także rodzimych jak „ziszczać”. Użytkownicy polszczyzny przeważnie wiedzą, jak coś przeczytać, ale przybywa różnych zapożyczeń.

Mam problem z zastosowaniem biernika i dopełniacza. Czy zdanie powinno brzmieć: „Tchnął nowego ducha w nasz zespół”? Czy też „Tchnął nowy duch w nasz zespół”? Dopełniacz byłby uzasadniony przy zaprzeczeniu („Nie tchnął nowego ducha”), ale potocznie przeważa w tego typu wypowiedziach. Czym kierować sie w budowaniu tego typu zdań?

Witam!
Problem dotyczy odmiany obcych nazw miejscowych (w tym przypadku tureckich), zakończonych na spółgłoskę. Kiedy należy je odmieniać według polskiej deklinacji, a kiedy zostawiać w postaci mianownikowej? Czy w przypadku odmiany stosujemy w dopełniaczu końcówkę -a (np. zabytki Aydera), czy też -u (zabytki Ayderu)? Poniżej niektóre z wątpliwych nazw: Samsun, Ayder, Sinop, Giresun, Sumela, Erzum, Amasra, Amasya (co w przypadku odmiany dzialoby sie z y?), Gideros, Olgunlar.
Bardzo dziękuję za pomoc.