Szanowni Państwo!
Która forma (słow. štúrovci; nazwa utworzona od nazwiska Ľudovíta Štúra, działacza słowackiego odrodzenia narodowego) jest poprawna: szturowcy czy štúrowcy? Dziękuję za odpowiedź.
Z wyrazami szacunku
słowacki czytelnik

Która z form jest prawidłowa: utkwić wzrok w migotających światłach czy w migotające światła? Przykłady z korpusu wskazują na pierwszą z tych form (tj. z narzędnikem), podczas gdy słownik PWN podaje wyrażenie: „utkwić, wbić wzrok w kogoś, coś”. Czy to oznacza, że obie formy są poprawne?
Za odpowiedź z góry ślicznie dziękuję.
V.Sz-R.

Wraz z pojawieniem się nowego narzędzia do przekazywania danych urzędom skarbowym, jednolitego pliku kontrolnego, w broszurach i pismach Ministerstwa Finansów pojawiły się sformułowania, które budzą moje wątpliwości.
Czy konstrukcje uzgadniać się z, uzgadniać się do (używane w znaczeniu: ‘być zgodne z’, ‘pokrywać się z’) są poprawne? Przykład zastosowania: Ewidencja (…) JPK powinna uzgadniać się z deklaracjami w podatku od towarów i usług.

MK, Urząd Skarbowy w Sz.

Mam niemały problem z pewnym związkiem frazeologicznym z Pomorza. Szczerze wierzę, że pomogą mi go Państwo rozwiązać. Chodzi o związek: wciągnąć/wciągać/wypijać żółtko. Samo znaczenie nie jest mi obce i wedle mojej wiedzy połączenie to, używane w rozkaźnikach najczęściej, znaczy tyle co: ‘rozbudzać się, zbierać w sobie siły, rychtowanie się z łóżka’.
Zagwozdką dla mnie jest etymologia tegoż frazeologizmu. Dlaczego akurat żółtko czy ma to związek z symboliką życia?

Pozdrawiam
M. Kiliński

Chciałbym zapytać o pisownię przyimka z/ze i w/we przed wyrazami rozpoczynającym się na w. Naturalniejsze wydaje mi się zapisywanie we wtorek czy ze wtedy, ale wiele osób twierdzi, że to błąd w piśmie i dozwolony jest co najwyżej jako regionalizm w mowie.

Szanowni Państwo!
W Wielkopolsce znajduje się miejscowość o nazwie Miały. Mam wątpliwości dotyczące odmiany tej nazwy, zwłaszcza w dopełniaczu. Powinniśmy mówić „Jadę do Miał” czy „Jadę do Miałów”? Czy możliwe jest, że obie te formy są dopuszczalne?
Z góry dziękuję,
Paulina Sz.

Witam, zastanawiam się dlaczego wyjątek potwierdza regułę. To przecież nielogiczne. A pierwszy raz to przysłowie usłyszałem na języku polskim, kiedy kształt potwierdzał regułę, że po K piszemy RZ. A to zaprzecznie przecież, więc skąd to powiedzenie?
Dziękuję i pozdrawiam.

Jestem nauczycielem – mam więc do czynienia z bardzo dużą ilością nazwisk i imion. W przypadku, gdy uczeń jest Polakiem (narodowość i obywatelstwo polskie, tu się urodził, rodzice też) – a takich mam 99% – personalia ZAWSZE wymawiam zgodnie z zasadami języka polskiego. Nie wszyscy jednak są zadowoleni, dlatego też proszę o potwierdzenie (wydrukuję – i dam zainteresowanym), ze nazwisko Michel czytamy [michel], a nie [miszel], zaś imię Angelika – [angelika], a nie [andżelika].
Pozdrawiam serdecznie!

Dzień dobry!
Nawiązując do porady odnośnie nazwiska Sidorowicz (https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/Jak-wymawiac-nazwisko-Sidorowicz;19630.html) chciałbym zapytać o wymowę nazwiska Zygmunta Similaka. Chodzi o polskiego rysownika satyrycznego i komiksowego. Kupiłem nowy komiks [s-imilaka] czy [śimilaka]?
Z poważaniem, Dariusz Sz.

Szanowni naukowcy,

od długiego czasu zastanawiam się, czy w wyrazach z literą ę w środku, np. będę, brzęk, kręcone, rębajło, wewnętrzny, należy wymawiać czyste [ę], czy może zmiękczone przez „…e-m…”, „…e-n…”, „…e-ń…”.

W sąsiedztwie jakich głosek należy wymówić: „…e-m…”, „…e-n…”, „…e-ń…”?

Jakiego podziału wymaga poprawna ich wymowa? em” czy jw.?

Jakie słownikowe zasady określają poprawną wymowę, gdy mamy do czynienia z literą ę w środku wyrazu?

Proszę o pomoc.