Szanowni Państwo,

na pewnym blogu poprawnościowym autor explicite nazwał półpauzę i pauzę znakami interpunkcyjnymi (cytuję: „półpauza lub pauza (inaczej myślnik) to znak interpunkcyjny”). Czy to utożsamienie jest naukowo poprawne?

Źródłem moich wątpliwości są słowniki (w tym NSIJP J. Podrackiego i SJP PWN). Znakiem interpunkcyjnym nazywają one myślnik, natomiast pauza i półpauza są znakami typograficznymi (ściślej glifami), którymi można w druku (i tylko w druku) oddać np. myślnik.

Litery, których używamy, to alfabet łaciński, a cyfry są arabskie. Mimo tego istnieje wiele krojów pisma, w komputerach liczne czcionki itp. Czy gdzieś jest oficjalnie określona polska typografia? Z czego wynika, że np. siódemka ma „poprzeczkę” w połowie wysokości? Małe „a” czasami jest pisane z brzuszkiem, a czasami jako „o” z haczykiem z tyłu. Która wersja jest poprawna i czy gdzieś takie niuanse są opisane, może istnieje jakaś norma określająca jak powinny wyglądać litery w języku polskim?

Witam serdecznie.
Chciałbym się dowiedzieć, jak powinno się uzgadniać przymiotnik nowy z markami samochodów francuskich Renault i Peugeot. Słowem, która forma jest poprawna: „Sprawdź, czy wygrałeś nowego Renault Megane” czy też „Sprawdź, czy wygrałeś nowe Renaul Megane”? Sądzę, że obie formy są dopuszczalne z przewagą dla formy drugiej. Bardzo proszę o wyjaśnienie wątpliwości.
Pozdrawiam
Przemek

Jak powinienem napisać słowo nieefektywny?
Nie znam ligarury ee w języku polskim choć zdarzają się typowo polskie np. łł
(Jagiełło).

Wydaje mi się, że przy cytowaniu adresów tak URL/www jak i email na końcu nie piszemy kropki bezpośrednio ale z pewnym odstępem. Zatem cytuję np.: https://sjp.pwn.pl/poradnia/. zamiast https://sjp.pwn.pl/poradnia/zapytaj.

Szanowni Państwo,
moje pytanie wiąże się ze słowem sługa – słudzy. Słownik języka polskiego PWN podaje, że występuje ono zarówno w rodzaju żeńskim, jak i w męskim. Jeśli chodzi o użycie go w odniesieniu do duchownych Kościoła (w sensie Słudzy Boży i oczywiście chodzi tu tylko o mężczyzn), czy powinno się stosować tylko formę męskoosobową: słudzy, sługów, a nie np. sług?
Pozdrawiam serdecznie
Maria

Witam.
Pytam o amunicję do strzelb, nazywaną w języku ang. shotshell. W Polsce zwykło się ją nazywać amunicją myśliwską, niewłaściwie – to również amunicja do sztucerów. Słownik pod red Doroszewskiego wymienia takie hasło, jak strzelbowy, nieobecne gdzie indziej. Stąd pytanie: czy istnieje termin, który grupuje amunicję do strzelb, który byłby powszechnie używany i nie włączałby w to amunicji typowo karabinowej? Czy określenie amunicja strzelbowa jest poprawne?

W polskim wydaniu powieści Gangsterzy Klasa Βstergrena tłumacz użył zdania: „Szereg okoliczności sprawił, że mogłem powrócić do tego, co wydarzyło się przed dwudziestu pięciu laty”. Razi mnie ta forma – napisałbym raczej „Szereg okoliczności sprawiło, że…”, podobnie jak powiedziałbym „Szereg pytań sprawiło mi trudność”, a nie „Szereg pytań sprawił mi trudność”. Proszę o opinię oraz zasygnalizowanie, jaką zasadą gramatyczną należy się tu kierować.

TRZEBA, NALEŻY – jakie to części mowy?

Czy zdanie „Nie stawiaj cynii na stole, tutaj przyjdą róże” w sensie: 'Tutaj będzie postawiony wazon z różami' jest dopuszczalnym skrótem myślowym, czy też niedopuszczalnym regionalizmem?

Szanowni Państwo,

czy prawidłowa forma to "uchyłek Meckla" czy "uchyłek Meckela"? Słownik medyczny PZWl oraz słownik Stedmana podają "Meckla", natomiast mianownictwo Feneisa "Meckela".

Z poważaniem

Anna Nowosielska