Szanowni Państwo,
wraz z zimowymi igrzyskami olimpijskimi pojawiają się różne zapisy nazwy koreańskiej miejscowości Pyeongchang/Pjongczang. Bardziej przemawia do mnie wersja pierwsza –niespolszczona (wbrew KSNG GUGIK). Jednak ucho me ścierpieć nie może odmiany tejże miejscowości przez przypadki, gdy nagminnie dziennikarze mówią np. „Biało-czerwoni rozpoczynają zmagania w Pjongczangu od mocnego uderzenia”. Stąd rodzi się moje pytanie – czy jest to nazwa odmienna?

Z poważaniem
Maciej Żak

Rzeczownik, rodzaj żeński – poduszka (pod uszka). A jak można nazwać poduszkę, na której się siada? Może (zamiast uszka) od pupa – podpupka, podpupcia, podpupeczka, podpupeńka, podpupina, lub podpupsko. A może podddupka, poddupeczka, poddupeńka, poddupcia, poddupina, poddupinka. Kiedyś, na zimowy upadek na wiejskiej górce, mówiło się dupozjazd.

Niedawno w poradni PWN napisano, że wyraz Auchan należy wymawiać z nosowym o w wygłosie. Czy jednak nie powinno to być nosowe a – zwłaszcza jeżeli ma to być zapis fonetyczny słowa Champs?

Dzień dobry.

Jestem ciekawa poprawności zbitek typu: wybrali się odwiedzić, poszli zrobić, iść pomagać, wrócił zmienić buty itd.

Kiedyś wyczytałam (chyba tutaj), że jest to bodajże rusycyzm, bo winno się wstawić by, gdy chodzi o język polski: wybrali się, by odwiedzić itd.

Troszkę to dziwnie brzmi dla ucha przyzwyczajonego do tych pierwszych rozwiązań.

Niestety nie mogę odnaleźć tej porady, a chciałam się upewnić, czy dobrze zapamiętałam, a jeśli tak, jaka reguła o tym mówi.

Bardzo dziękuję.

Jakie są przenośnie mowy potocznej?

Dzień dobry,

mam pytanie o odmianę rzeczownika przyjaciel w liczbie mnogiej. Czy nie można byłoby jako formę wariantywną dopuścić odmianę: przyjacieli, przyjacielom, przyjacielami, przyjacielach? Obecne formy, które uważa się za jedynie poprawne, są nieregularne i — moim zdaniem — pretensjonalne. Czy nie wystarczy dobra wola jezykoznawców, żeby uznać tę drugą odmianę za równie poprawną i tym samym ułatwić życie użytkownikom polszczyzny?

Czy "konsekwencje" mogą być gorsze? Czy może bardziej poważne? Jak stopniować konsekwencje?

Dzień dobry,
Moja prababcia podobno chciała się rozwieść z pradziadkiem, gdyż powiedział do niej ty umoju (bądź umaju) diabli i nikt z rodziny nie rozumie oburzenia prababci. Co znaczy ta inwektywa? Z góry dziekuję za pomoc w rozwiązaniu tej intrygującej zagadki.

W naukowym periodyku teologicznym pojawia się dość często forma teolożka. Znajduje się ona zasadniczo tylko w artykułach pisanych przez autorki o poglądach feministycznych. Czy jest ona dopuszczalna?

Dzień dobry!
Pewnego razu wpadła mi w ucho piosenka Edyty Górniak. W refrenie piosenki pojawia się najpierw fragment ufna w swoje przeznaczenie, a dalej ufam w swoje przeznaczenie. Czy te formy są poprawne/dopuszczalne? Mam wrażenie, że poprawna forma to ufam swojemu przeznaczeniu, a ufna to przymiotnik, który wskazuje na cechę osoby – czy można być ufnym w coś?
Pozdrawiam serdecznie!