Napatoczyłem się niedawno na Wikipedii (strona: „Alfabet polski”) na cytat z Brücknera dotyczący polskiego abecadła i opisujący problemy jego zapisu. I jest tam taki fragment: „tak się mściło niedbalstwo wobec języka narodowego, zrozumiałe chyba u mieszczan pół-Niemców, karygodne śród kół uczonych, nie uznających, jak i WĘGIERSKIEGO, niczego niełacińskiego”. Dobrze rozumiem, że były pomysły wprowadzenia węgierskich dwuznaków itd. do naszego abecadła? Wszakże mamy dużą zbieżność „nietypowych” głosek (zapisywanych jako: zs-ż, s-sz, dz-dz!, dzs-dż, gy~dź, ny-ń itd.), więc ma to sens, ale w ogóle nie jestem w stanie znaleźć potwierdzenia czegoś takiego.

I z gitarą, jak Michotek, w polski Teksas rusz,
z pojedynki wilkom strzelać w paszczę,
po przygodę, po urodę życia pośród leśnych głusz,
tam, gdzie życie nikogo nie hłaszcze

Jak odmieniać postać znaną jako Humpty Dumpty? Humpty'ego Dumpty'ego, Humpty Dumpty'ego czy w ogóle nie odmieniać?

Pozdrawiam

Czy trzy ostatnie elementy poniższego zdania powinny być rozdzielone przecinkami? Jaka reguła o tym decyduje?

„W 2020 r. do mieszkania wprowadził się jego dziadek architekt Stanisław”.

Szanowna Poradnio,

czy w zdaniach z imiesłowowymi równoważnikami zdań typu:

Piotr(,) strzeliwszy, nie trafił.

Piotr(,) strzelając, zawsze trafiał.

...przecinek (,) jest obligatoryjny, uznaniowy czy błędny?

Z poważaniem

T.M.

Szanowni Państwo,

zastanawiam się nad interpunkcją takiego zdania: „Kolejnym etapem tworzenia nie tyle strategii marketingowej, ile wizerunku samego produktu(,) była sesja zdjęciowa”. Czy ten przecinek jest konieczny? Będę bardzo wdzięczna za odpowiedź.