Zastanowiła mnie kwestia pisowni słowa numer w D lp. Słownik PWN podaję jedynie formę numeru, co nie budzi moich zastrzeżeń przy przyjęciu znaczenia numer jako liczby czy przedmiotu opatrzonego jakąś liczbą. Jednak numer potocznie oznacza również łobuziaka. Wydaje mi się, że w tym znaczeniu powinno brzmieć numera. Dostrzegam analogię ze słowem fenomen, gdzie stosujemy formy fenomenu (zjawisko zadziwiające) lub fenomena (człowiek uzdolniony). Czy mam rację?

Zwracam się z postulatem umieszczenia w WSO PWN podstawowej formy zapisu nazwy zespołu muzycznego Alibabki. W tekstach internetowych wariant Ali-Babki jest wielokrotnie rzadszy (3750 wyników) w porównaniu z wariantem Alibabki (73300 wyników), a mimo to został on uwzględniony w WSO jako jedyny poprawny. Również profesjonalne serwisy muzyczne i filmowe (m.in. Cyfrowa Biblioteka Polskiej Piosenki czy FilmPolski.pl) dają pierwszeństwo, a nawet wyłączność, Alibabkom.

Szanowni Państwo,
od pewnego czasu frapuje mnie imię Angelika. Zgodnie z zasadami pisowni dostępnymi w słowniku ortograficznym tego serwisu w imionach osób narodowości polskiej należy zastąpić obce znaki rodzimymi. Równocześnie w wyżej wymienionym słowniku znajduję jedynie Angelikę zamiast (zgodnej z wymową) Andżeliki. Czy jest to związane ze zwyczajem językowym czy rozpowszechnionym błędem?

Szanowni Państwo!
Moje pytanie tyczy się odmiany angielskich imion zakończonych w pisowni na -ey, np. Jaimey i Bailey. Zgodnie z zasadą 240 jako imiona obce zakończone w wymowie na -i powinno się je odmieniać tak jak Giovanni i Luigi, czyli Jaimiego, Bailiego, o Jaimim, o Bailim. Jak w takim wypadku powinno się odmieniać imię Stanley, które po angielsku również kończy się w wymowie na -i: czy należałoby odmieniać Stanliego Kubricka?
Z wyrazami szacunku,
Patryk Gołębiowski

Dzień dobry,
Pragnę zasięgnąć porady dotyczącej wyrazu aplikacja. Nie chodzi mi o element ozdobny ani o praktykę prawniczą, ale o podanie. W wielu miejscach przyjęło się, że aplikacja to po prostu podanie. „Prosimy o przysłanie aplikacji…”, „aplikacja złoszeniowa” to jedne z wielu przykładów stosowania wyrazu w nowym znaczeniu. Czy jednak takie użycie „aplikacji” jest dopuszczalne?

Która z tych form jest poprawna: biznesplan, biznes plan czy biznes-plan? Pozdrowienia.

Dzień dobry,
chciałbym raz jeszcze zapytać o skrótowiec BMW, gdyż dotychczasowe opinie wydają się nierozstrzygające. Znana mi redakcja zamienia wszystkie wystąpienia BMW na bmw. W moim odczuciu zapis bmw (czy ibm) jest dziwny, wygląda wręcz na błąd. Wobec niezgodności dwóch zasad (skrótowce/nazwy własne) należy chyba przyznać prymat skrótowcom i zapisywać BMW. Zapis bmw wygląda na bezrefleksyjne stosowanie reguł. Czy wersja BMW („Podjechał BMW”, „IBM stał na stole”) jest niepoprawna?
Pozdrawiam

Może nie pytanie, ale prośba o charakterze propozycji – albo odwrotnie. Pojawianie się nowych słów w słownikach to rzecz normalna, naturalne nadążanie języka za życiem. Także jego sportowym wycinkiem. Co jakiś czas przybywa nowa – w Polsce, a znana w świecie – dyscyplina lub jej opis. Ostatnio pojawił się bowling. Może czas na słowo snooker? Od ponad stu lat gra w snookera świat, od kilkunastu Polska, od dziesięciu lat istnieje oficjalnie Polski Związek Snookera – a odnośnego słowa w słownikach nie ma.
Gdyby wchodziło, to wraz z nim proponuję frejm, używaną w mowie i pisanych przepisach gry w snookera spolszczoną formą angielskiego frame – cała gra pochodzi zresztą z Anglii.
Pozdrawiam serdecznie
Krzysztof Kruk

Obok wyrazu bursztyniarz pojawia się coraz częściej wyraz bursztynnik oznaczający specjalistę wyrabiającego ozdoby z bursztynu. Istnieje nawet Związek Bursztynników, a nie bursztyniarzy. Słowniki notują jedynie bursztyniarza oznaczającego poszukiwacza i zbieracza bursztynu, a jednocześnie specjalistę od obróbki bursztynu. Czy nie należałoby dopuścić bursztynnika na słownikowe łamy? Bursztynnik (tak jak złotnik) bardziej kojarzy się z obróbką niż bursztyniarz, oznaczający osobę wydobywającą bursztyn (w wiadomościach prasowych występującą często w znaczeniu pejoratywnym jako osoba wydobywająca bursztyn nielegalnie).

Witam.
Która z form dopełniacza od rzeczownika caccia jest poprawna: caccii czy cacci? W słownikach ortograficznych pod redakcją E. Polańskiego mamy podaną tę pierwszą możliwość, zaś w Nowym słowniku ortograficznym pod redakcją A. Latuska (Wyd. Zielona Sowa, Kraków 2004) jest jedynie cacci.
Proszę o rozwianie moich wątpliwości ;).