Szanowni Państwo,

zastanawia mnie zapis nazw formacji wojskowych w publikacjach historycznych. W różnych publikacjach wygląda to inaczej.

* „1. kompania «Wigry»” — „1 Kompania «Wigry»” — „2. pluton Kompanii Szturmowej «Wigry»”.

* „1. kompania wigierska” — „Pierwsza Kompania Wigierska”.

* „15 Pułk Ułanów Poznańskich” — „15. pułk Ułanów Poznańskich” — (a dalej w tekście forma skrócona, zapisywana albo wielką, albo małą literą, np. „nastroje w Pułku były wysokie”, ale już „dowódcą w batalionie był…”).

* „…zajmował się oddział «Wigrier»” — „na miejsce dotarł 3. Oddział”.

Które z tych form warto by uznać za wzorcowe i trzymać się ich konsekwentnie?

Szanowni Państwo,

jak w tekście tłumaczonym zapisać nazwy projektów/eksperymentów - wielką literą wszystkie wyrazy czy tylko pierwszy? czy umieszczać je w cudzysłowie? np. Harwardzki Projekt Psylocybinowy albo Eksperyment Wielkopiątkowy

Dziękuję serdecznie!

„Niesnaski” - jaką powinny mieć formę w dopełniaczu, słowniki, które znalazłem podają „(kogo? czego?) niesnasek”, ale można znaleźć dawne zapisy w postaci „(kogo? czego?) niesnasków"?

Na przykład wiersz Juliusza Słowackiego „Pośród niesnasków — Pan Bóg uderza...” oraz dostępna w domenie publicznej książka „Słowo dziejów polskich, Tom 3” W. Koronowicza z roku 1860, gdzie jest takie zdanie: „Chciał on na nim zaradzić zewnętrznej potrzebie i spróbować raz jeszcze ukojenia wewnętrznych niesnasków”.

Czy może jest to forma archaiczna? Czy jest dopuszczalna współcześnie w mowie i piśmie?

Szanowni Państwo!

W popularnym polskim thrillerze prawniczym bohaterowie określają jedno z pomieszczeń w kancelarii terminem noraobora. Wyraz ten występuje w tekście nie tylko w mianowniku, spotykamy wyrażenia „do noryobory” i „w norzeoborze”. Czy taka pisownia jest poprawna, czy też powinien zostać użyty dywiz: nora-obora, do nory-obory, w norze-oborze?

Z wyrazami szacunku

Student