Szanowni Państwo,
mam pytanie dotyczące cytatów kończących się wykrzyknikiem: czy po cudzysłowie zamykającym należy postawić jeszcze kropkę? Na przykład:

1. Wykrzyczała szczęśliwa: „Świat jest piękny!”.
2. „Świat – wykrzyczała szczęśliwa – jest piękny!”.
3. „Świat jest piękny!” Była szczęśliwa.

W przykładzie 1 i 2 cytat jest częścią zdania oznajmującego, ale w 3 występuje samodzielnie, więc kropki chyba być nie powinno?
Łączę pozdrowienia
T. Orłowski

Szanowni Państwo,
Chciałabym się dowiedzieć, czy w zdaniu z cytatem, w którym tekst ujęty w cudzysłowie kończy się skrótem z kropką, mam postawić jeszcze jedną kropkę po cudzysłowie? Oto zdanie budzące moje wątpliwości:

Alojzy Targ pisał: „Na osobną wzmiankę zasługuje szkic (25 stron maszynopisu) Przeżycia we wrześniu 1939 r.”

Pozdrawiam serdecznie
Iwona Kurdziel-Drzewiecka

Szanowna Poradnio!
Mam problem z interpunkcją, gdy zbiega się kilka znaków. Czy w zdaniu:

Zawołał na swojego syna: „Synu! Mógłbyś podać mi wody?”

po cudzysłowie zamykającym powinna być kropka? Uważam, że tak, ponieważ pytajnik kończy tekst cytowany, natomiast całe zdanie, gdyby nie było kropki, nie miałoby zakończenia. Ale spotykam się z różnymi opiniami na ten temat. Jak powinno być? Bardzo dziękuję za odpowiedź.
Z wyrazami szacunku
Mariola Walczak

Dzień dobry!
Artykuł: https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/zbieg-znakow-interpunkcyjnych;6463.html
Przykład: „Wystarczy” (samodzielne zdanie zamknięte w cudzysłowie)
Czy nie powinno być kropki po cudzysłowie zamykającym?
Moje wątpliwości wzbudził inny artykuł: https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/b-kropka-b-po-cudzyslowie;11581.html
Przykład: „Orzeł wylądował”. – z kropką
Dziękuję i pozdrawiam!

Dzień dobry,

bardzo proszę o rozstrzygnięcie, jak powinna wyglądać interpunkcja na końcu przytoczonego fragmentu tekstu, gdzie w cudzysłów jest ujęte całe zdanie pytające (niepoprzedzone wprowadzeniem z dwukropkiem).

„A może w ogóle nie muszę w tym uczestniczyć”, pomyślała, zasłaniając oczy ramieniem. „Dlaczego mam ryzykować życiem dla jakichś wielkich spraw, które nawet nie muszą mnie dotyczyć?”.

Czy ta kropka na końcu jest konieczna, czy może jednak postawiona nieprawidłowo?

Pozdrawiam.

Chciałbym zapytać o poprawne rozwinięcie skrótu NMP w tytule parafia pw. Zwiastowania NMP. Większość parafii w Polsce używa rozwinięcia Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny (por. Wykaz parafii w Polsce, Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego SAC, Warszawa 2006). W moim odczuciu jest błędne, ponieważ sugeruje jeden z dwóch przypadków: ktoś zwiastował przyjście Maryi, alternatywnie to Maryja była tą, która coś zwiastowała.

Dzień dobry. Czy zdania w nawiasach są traktowane jako błąd w zadaniach uczniów? Moja polonistka argumentuje to tym, że zaburza to spójność wypowiedzi i w podręcznikach we wzorach prac uczniowskich nic nie jest zapisane w nawiasie. Wspomina również, że uczono ją, że w nawiasach pisze się błędne sformułowania, coś co zostało błędnie zapisane. Poza tym prace naukowe kierują się nieco innymi zasadami redagowania niż zadania uczniów. Podsumowując, czy jako uczeń mogę zapisywać zdania w nawiasach?

Czy rzeczywiście zaimek który (także w wersji poprzyimkowej lub bardziej rozbudowanej) zawsze się musi odnosić do ostatniego rzeczownika w zdaniu nadrzędnym? Rozumiem, że zdanie „Ojciec Jana, który jest kolejarzem, naprawi nam tę kolejkę” brzmi niejednoznacznie i w wypadku, gdy kolejarzem jest ojciec, należałoby je przeredagować. Ale co z takim przykładem jak „Płyn do mycia naczyń, któryśmy dziś kupili…”? Znam redaktorów, którzy i to zdanie by poprawili, dla mnie to jednak zbytek pedanterii.

Szanowni Państwo,
które z podanych zdań jest zapisane prawidłowo: „Umierają 3000 osób” czy „Umiera 3000 osób”? Będę wdzięczna za odpowiedź i kilka słów wyjaśnienia.

czy można zacząć zdanie od słowa jego jej?