Szanowni Państwo,
bardzo proszę o podpowiedź, które zdanie jest poprawne:

a) W czasie wojny Azerbejdżan, a zwłaszcza miasto Baku stało się przestrzenią krwawych walk.
b) W czasie wojny Azerbejdżan, a zwłaszcza miasto Baku, stał się przestrzenią krwawych walk.
c) W czasie wojny Azerbejdżan, a zwłaszcza miasto Baku stały się przestrzenią krwawych walk.

Dziękuję
Pozdrawiam

Szanowni Państwo,
czy w krótkich zdaniach zawierających przekleństwa – np. „Co to do diabła jest?” – owe przekleństwa powinny być oddzielane przecinkami jako wtrącenia?
Pozdrawiam

Pozdrawiam. Proszę o etymologię wyrazu dziecko, mam problem z dostępem do odpowiedniego słownika. Z góry dziękuję.

Jak należy mówić na urządzenie czy przedmiot emitujący (wydzielający) zanieczyszczenia do przyrody: emiter czy emitor?? Oba słowa pochodzą od słowa emisja. W książkach dotyczących ochrony środowiska występuje jedynie emiter, natomiast w inspektoracie powiadomiono mnie, że używają jedynie słowa emitor. Piszę pracę magisterską i nie wiem, której formy mam użyć, obie wydają się być poprawne.
Z góry dziękuję za odpowiedź.
Z poważaniem – Wojciech Gruszka

Dzień dobry,
moje pytanie dotyczy podziału na rodzaj przymiotnika, rzeczownika i czasownika. Czy w l. pojedynczej wyróżniamy r. męski, żeński i nijaki, a w l. mnogiej r. męskoosobowy i niemęskoosobowy (czy po prostu r. męski, żeński i nijaki)? Spotkałam się z podziałem l. pojedynczej na męski (w ramach którego wydzielamy m.in. r. męskoosobowy), żeński i nijaki? Jaki jest podział klasyczny (szkoła podstawowa, liceum, gimnazjum), a jaki akademicki (szkoła wyższa)?
Z poważaniem
Patrycja Redzińska

Czy zdanie: „Dają jej świadomość, że będąc w trasie jest się w stanie bardzo wiele wytrzymać” ma poprawną interpunkcję? Czy w tym przypadku trzeba koniecznie wydzielać imiesłów przecinkami?

Witam!
Czy mógłbym uzyskać odpowiedź na pytanie, jaka jest etymologia słowa imię w języku polskim?
Pozdrawiam i z góry dziękuję.

Chciałabym zapytać, czy w poniższym zdaniu przecinki mogą/nie powinny się znaleźć:
Za to mężczyźni często po kilka razy w roku(,) przez kilka godzin(,) walczą z wymianą oleju i płynu hamulcowego.

Dziękuję
Marzena

Czy w zdaniach typu
W #### roku(,) pochodzący z X konstruktor stworzył Y napędzane Z (np. parą).

… oddzielamy przecinkiem wyrażenie okolicznikowe czasu W #### roku od grupy podmiotu w formie wyrażenia przydawkowego pochodzący z X konstruktor albo w ogóle od podmiotu jako takiego? Wydaje mi się, że wyrażeń tych nie oddzielamy, bo ani nie są to zdania składowe, ani — równoważniki takich zdań. Moja niepewność wynika przede wszystkim z tego, że dość często zdarza się napotykać tak stosowaną interpunkcję. Czy przypadkiem nie jest to próba przeniesienia angielskojęzycznej interpunkcji do języka polskiego? Czasami zdarza się też napotkać zdania, gdzie podmiot wraz ze swą przydawką (pochodzący z X konstruktor) oraz okolicznik (w #### roku) łączone są tak jakby w jedną grupę oddzieloną przecinkiem od orzeczenia (stworzył) oraz dopełnienia (Y) i jego przydawki (napędzany Z), czyli tak, jak w poniższym przykładzie:

W #### roku pochodzący z X konstruktor(,) stworzył Y napędzane Z.

Także tutaj przecinek, choć często spotykany, wydaje się całkowicie zbędny, tym bardziej że okolicznik należy przecież do grupy orzeczenia, a nie podmiotu. Przecinek zdawałby się bardziej uzasadniony, gdyby któraś z grup (podmiotu albo orzeczenia) byłaby bardzo rozbudowana, ale i wówczas bardziej odpowiedni wydawałby się myślnik, np.:

Konstruktor K urodzony w A, wychowany w rodzinie zastępczej B, pobierający nauki u C — stworzył Y napędzane Z.
W roku ####, czyli 5 lat po naszkicowaniu niemal pełnych planów konstrukcyjnych oraz 10 lat po zakiełkowaniu w umyśle K samej idei zasianej przypadkowo jakiś czas wcześniej przez najlepszego przyjaciela, poczciwego L, który pytał, jak w prosty sposób osiągnąć M — konstruktor K stworzył Y napędzane Z.

W pierwszym z tych zdań mamy rozbudowaną grupę podmiotu, w drugim — bardzo rozbudowaną grupę orzeczenia (z licznymi okolicznikami, dopełnieniami i przydawkami). Czy są sytuacje, kiedy okoliczniki niebędące zdaniem, równoważnikiem zdania lub wyrażeniem wtrąconym oddzielamy przecinkiem?

Mam pytanie dot. interpunkcji i wtrąceń. Mianowicie wiem, że wtrącenia należy z obu stron wydzielać od reszty zdania przecinkami/myślnikami. Są jednak zdania, w których mam wątpliwości (zasiane przez inną osobę), gdyż ja interpretuję część zdania jako wtrącenie, a ta osoba nie, przez co nie zgadzamy się z interpunkcją. Dla przykładu: „Jedyne, czego chcę, to [jest] święty spokój” — ja stawiam dwa przecinki, druga osoba nie stawia drugiego przecinka, tłumacząc, że gdy wyrzuci się „czego chcę”, to zdanie nie ma sensu, więc nie jest to wtrącenie. Moim zdaniem trzeba postawić oba przecinki, żeby oddzielić oba orzeczenia („chcę” i domyślne „jest”). Jaka jest prawdziwa wersja?