Zdarza mi się słyszeć, zwłaszcza wśród moich znajomych z południa Polski, formę krzyczeć po kimś zamiast krzyczeć na kogoś. Z początku podejrzewałem, że jest to element śląskiej gwary, ale później zdarzało mi się napotykać tę formę także u mieszkańców innych rejonów kraju. Żaden ze słowników, które przeglądałem, nie wspomina o krzyczeniu po kimś. Stąd moja prośba o wyjaśnienie, skąd w języku wzięła się ta forma i czy można uznać za poprawne jej stosowanie.

Czy sformułowania: kształcenie umiejętności, kształtowanie postaw są poprawne? Wątpliwości budzi właściwie głównie pierwsze z nich. W opracowaniach dotyczących metodyki nauczania oraz scenariuszach lekcji publikowanych przez wydawnictwa można spotkać dwa zapisy: kształcenie umiejętności, kształtowanie umiejętności. Słowniki nie rozwiały moich wątpliwości. Jak więc jest poprawnie: kształcenie umiejętności czy kształtowanie umiejętności?
M.

Za użycie słowa kurde moje dziecko otrzymało uwagę do dzienniczka. Pomimo iż słowo to jest mi znane, nie sądziłem, że jest to wulgaryzm. Nie zastanawiałem się też nad jego znaczeniem i teraz nie wiem, jak mam postąpić. Proszę o możliwie obszerne wyjaśnienia dotyczące słowa kurde.

Czy w piśmie w formie elektronicznej (format PDF), wypada umieścić kwalifikowany podpis elektroniczny pod zwrotem : Z poważaniem? Nie wygląda to zachęcająco, szczerze mówiąc.

Dzień dobry,
zastanawiam się, jaka jest liczba mnoga od słowa logo (znak graficzny). Będę wdzięczna za wskazówkę.
Pozdrawiam,
Magda Charytończyk

Dzień dobry!
Lubań to miasto w województwie dolnośląskim. Wielu jego mieszkańców mówi, że jest to Lubań Śląski. Tak często adresowane są listy, kartki świąteczne itp. Według mnie taki zapis jest błędny, gdyż przymiotnik śląski widnieje tylko w nazwie stacji kolejowej w tym mieście. Sugerując się tą formą, lubanianie umieszczają dodatkowo przymiotnik śląski nawet w dokumentach. Z kolei nazwy urzędów są tego przymiotnika pozbawione.
Pozdrawiam
Rafał Kowalski

Szanowni Państwo,

jak odmieniać takie imię i nazwisko jak Pio Moa (hiszpański pisarz i publicysta)? Wprawdzie pewnym wyjściem byłoby użycie pełnej formy jego personaliów (Luis Pio Moa Rodriguez), gdzie pierwszy i ostatni człon się bez problemu odmienia, ale nie zawsze jest taka możliwość... Z góry dziękuję za pomoc.

Szanowni Państwo!
W publikacjach na temat marketingu występuje dość często wyrażenie marketing mix, oznaczające zestaw (czy mieszankę) narzędzi marketingowych, takich jak produkt, cena, promocja i dystrybucja. Marketing należy do tych dziedzin, w których słownictwo polskie nie miało jeszcze czasu rozwinąć się i zakorzenić. Jeżeli jednak uznaje się określenie marketing mix za precyzyjniejsze (i oszczędniejsze?) niż możliwe polskie odpowiedniki, to należy mu zapewnić funkcjonowanie zgodne z duchem języka polskiego.
Tak się jednak nie dzieje. W artykułach i podręcznikach publikowanych na początku lat dziewięćdziesiątych marketing mix na ogół nie był odmieniany, co było może nieco śmieszne, nieco sztuczne, ale stanowiło mniejsze zło w stosunku do tego, co nastąpiło później. Jak widać odczuwana była potrzeba odmiany (fleksji), skoro któryś z autorów zdecydował się na zastosowanie w dopełniaczu i miejscowniku formy marketingu mix. Sprawa byłaby błaha, gdyby nie to, że ten dziwoląg językowy został skrzętnie skopiowany przez następnych autorów i w kolejnych podręcznikach do marketingu taka właśnie absurdalna odmiana pojawia się coraz częściej. Wynika ona prawdopodobnie stąd, że z dwóch członów tego wyrażenia marketing nie sprawia żadnych problemów z odmianą, a mix sprawia, bo nie wiadomo, jak należy pisać: mixu czy miksu, mixie czy miksie, lepiej więc tego miksu nie ruszać.
Zasadniczy problem takiej interpretacji polega na braku zrozumienia konstrukcji tego wyrażenia i roli każdego z dwóch wyrazów. Marketing mix można by przetłumaczyć na polski jako mieszankę marketingową. Wyraz marketing (człon odróżniający) określa wyraz mix, a nie na odwrót. Tymczasem odmiana marketingu mix mogłaby sugerować, że chodzi tu o jakiś rodzaj marketingu; w tym przypadku kolejność wyrazów byłaby pozbawiona sensu.
Ja używam w dopełniaczu formy marketing miksu, w miejscowniku – marketing miksie, co nie jest może piękne, ale respektuje rolę każdego z elementów wyrażenia. Można się zastanawiać, czy nie lepiej, z punktu widzenia ducha języka, wyglądałaby forma miks marketingowy z odmianą: miksu marketingowego, o miksie marketingowym. Jeżeli zaś przyjmiemy, że mix jest bezwzględnie nieodmienny, mogę uznać (choć nie bez żalu, bo polski jest językiem fleksyjnym i w tym upatruję jego piękno), że całego wyrażenia marketing mix odmieniać nie należy. Nie mogę się jednak pogodzić z powyżej opisaną odmianą: marketingu mix i proszę o pomoc.

Szanowni Państwo,

chcę wziąć ślub z narzeczonym o nazwisku Mergiel. Powiedziałam jednak, że nie złożę oświadczenia o przyjęciu nazwiska w USC, dopóki nie poznam prawidłowej jego odmiany. Nawet w tamtej rodzinie pojawiają się rozbieżności, część twierdzi, że nazwisko się nie odmienia, część odmienia Mergla, Merglem, a część, że Mergiela, Mergielem.

Proszę o pomoc i uratowanie moich planów małżeńskich.

Łączę wyrazy szacunku

Jak brzmi mianownik liczby mnogiej wyrażenia miasto-bohater?