Na stronie www.eduseek.pl autorzy posługują się słowem rodzic na określenie jednego z rodziców. Moja z nimi korespondencja trwała długo i skończyła się ich wywodami, na podstawie których podkreślano, iż forma ta jest właściwa. Dla mnie – za słownikami – rodzic to tylko ojciec.
Ponadto pani redaktor naczelna określa się jako redaktor naczelny. Strona ta ma propagować poprawność i uczyć…
Dziekuję za zajęcie stanowiska.
Szafrański

Szanowni Państwo,
ostatnio spotkałem się z formą romans między jedną osobą i drugą. Wydało mi się jednak, że powinna zostać użyta forma romans jednej osoby z drugą. Czy pierwsza forma również jest poprawna? Jeśli tak, to czy przyimek nie powinien zostać użyty w formie między… a… zamiast między… i… (jeśli dobrze pamiętam, ta forma jest potoczna)?
Z uszanowaniem,
Arkadiusz Kurczyński

Szanowni Państwo,
jak powinnam zapisać takie połączenie określające Saturna: władca pierścieni czy Władca Pierścieni, jeśli omawiamy tę planetę (kraina władcy pierścieni czy kraina Władcy Pierścieni)?

Z poważaniem
A.K.W.

Szanowni Państwo,
zainteresowało mnie ostatnio użycie w języku polskim słowa sauté. Intuicyjnie rozumiałem je jako znaczące ‘bez dodatków’, ‘samo’. Zapytałem też kilkoro znajomych i ich definicje były zbliżone.
Słowniki zdają się jednak sugerować zupełnie inne znaczenie, a obserwowany brak dodatków wydaje się być tylko efektem ubocznym metody przyrządzania potrawy. Czy użycie tego słowa poza kulinariami, w powyższym rozumieniu, jest błędem językowym czy może być np. uzasadnioną metaforą?

Witam!
Zainteresował mnie wyraz sianokosy. W związku z tym, że siana się nie kosi, zastanawiam się nad sensem tego określenia. Przypomina mi to ścinanie drewna lub ulubioną potrawę barów w czasach PRL – kotlet schabowy z karczku.

Szanowni Państwo,
w TVN24 jest reporter Mariusz Sidorkiewicz. Jego nazwisko czytane cały czas jest twardo: „s-idorkiwiecz”, podczas gdy mnie w szkole jeszcze uczono, że powinno takie zestawienia czytać się miękko: „ś-idorkiewicz”. Czy to jest błąd?
Z poważaniem

Dlaczego w języku pisanym, w odniesieniu do nazewnictwa dotyczącego Indii, używa się dość dziwnie wyglądających zasad pisowni, jak np. bóstwo Śiwa (nie Siwa), władca Aśoka (nie Asioka) czy miasto Ćennaj (a nie Ciennaj)? To tak jakby napisać śarka zamiast siarka, czy Śemianowice zamiast Siemianowice. Skąd taka dziwna reguła?

Szanowni Państwo!
Czy zapisując na kopercie skróty Ul., Os. z wielkiej litery, popełniamy błąd ortograficzny? Nie potrafię znaleźć odpowiedzi, a nurtuje mnie to pytanie. Może są dopuszczalne obie formy: z małej i z wielkiej litery?
Zainteresowana

Chciałbym się dowiedzieć, jakie normy poprawnościowe łamią sprawozdawcy w niżej przedstawionych przykładach:
— „Jak państwo widzicie, nic nie widać już w tej mgle”.
— „Szwedzi są o tyle niebezpieczni, że nie są groźni”.
— „Piłka ugrzęzła w ciałach warszawskich zawodników”.
—„Hiszpan sięgnął po piłkę, która była po przeciwnej stronie boiska”.
— „Norwegowie w czerwonych koszulkach i białych spodenkach, Polacy zaś w strojach odwrotnie pokolorowanych”.
— „Oto ten moment, przed momentem na państwa ekranach”.

Witam!
Już wcześniej był poruszany temat zwrotu na sermater. Moja babcia pochodzi z kresów (obecna Ukraina) i ona mówi, że tego zwrotu (a dokładnie nasre mater twojej) używało się w sytacji, kiedy kłóciły się dwie kobiety i gdy jedna nie miała już co powiedzieć na drugą, to używała właśnie tego zwrotu. Wg mojej babci zwrot ten oznaczą 'nasram Twojej matce'.
A moje pytanie dotyczy innego zwrotu: sralis mar(z)galis reverendes dupes (pisownia ze słuchu) – co oznacza?
Pozdrawiam