Dzień dobry!

Chciałam się zapytać, czy pierwszy człon we francuskim nazwisku złożonym należy odmieniać. Chodzi mi konkretnie o odmianę nazwiska, które w mianowniku brzmi: Jaques-Dalcroze. Należy na przykład powiedzieć: Jaques'a-Dalcroze'a czy Jaques-Dalcroze'a?

Będę wdzięczna za pomoc

Ida Radziejowska

Szanowni Państwo!
Jakiś czas temu rozgorzał był na pewnym forum spór na temat „(Życzę) miłego dnia” jako formy pożegnania. Nie ma wątpliwości co do tego, iż jest to kalka frazeologiczna z języka angielskiego, jednakowoż problem leży w poprawności tego zwrotu. Z zajęć z kultury języka polskiego pomnę słowa prowadzących o jego niestosowności czy wręcz o niepoprawności, przeto prosiłbym o Państwa opinię (normatywną i osobistą) w sprawie tegoż barbaryzmu.
Z wyrazami szacunku,
Jerzy Sternicki

Szanowni Państwo!
Jestem filologiem klasycznym i z czasów studenckich pozostał mi i moim przyjaciołom z roku nie rozwiązany problem. Otóż w trakcie zajęć czytaliśmy w oryginale dzieło Hezjoda Prace i dnie, w którym znajduje się wers mniej więcej tej treści (cytuję z pamięci): „nago órz, nago siej, nago żnij”. Moje pytanie dotyczy trybu rozkazującego w 2. os. l. poj. od czasownika orać i żąć. Czy utworzyłem formy poprawne, czy w ogóle one istnieją? Polscy tłumacze tego dzieła wybrnęli z kłopotu, zastępując je innymi wyrazami.
Będę wdzięczny za odpowiedź.
Pozdrawiam.
Piotr Sobczak

W moim mieście (Wronkach) reklamuje się gimnazjum, które wymienia m.in. takie priorytety jak:
- wszechstronność kształcenia i oferty zajęć edukacyjnych,
- wychowanie młodych ludzi.
Pomijając pytanie, czy wszechstronność kształcenia może być priorytetem w szkolnictwie, chciałbym się dowiedzieć, czy błędem jest w ogóle mówienie o priorytetach. Inaczej – czy priorytet może być tylko jeden?

Szanowni Państwo,
zwracam się z uprzejmą prośbą o informację, czy dopuszczalne jest korzystanie ze zwrotu przekonywujący, np. w zdaniu „Był przekonywujący w swojej argumentacji”. Podczas zajęć ze studentami spotykam się z tym przymiotnikiem tak często, że zacząłem się zastanawiać, czy nie jest on prawidłowy (od czasownika przekonywać) i czy sugerowanie korzystania ze słowa przekonujący lub przekonywający nie jest z mojej strony błędem.

Szanowni Państwo,
z powodu wielu zajęć (i oczekiwania na wolny limit pytań) dopiero dziś powracam do mojego pytania, na które raz już otrzymałam odpowiedź, ale zaszło przy tym pewne nieporozumienie. Chodziło o odniesienie przymiotnika do nazwy niemieckiej, a nie spolszczonej. Może to moja wina, że niejasno postawiłam pytanie. Powinno ono pewnie brzmieć po prostu: dlaczego lista regensburska, a nie ratyzbońska?
Będę wdzięczna za odpowiedź.
Pozdrawiam
Maria Adamiak

Dzień dobry,

czy każda wiadomość przekazywana przez media (gazeta, telewizja, strona internetowa itd.) zawsze jest sensacją? Na przykład wypadek samochodowy, popełnienie przestępstwa, wyrok sądu, wybory, spotkanie prezydenta miasta z mieszkańcami, odsłonięcie pomnika, otwarcie nowego sklepu itd. Zgodnie z definicją sensacja to „zaskakująca wiadomość lub niezwykłe wydarzenie budzące powszechne zainteresowanie; też: wrażenie wywołane taką wiadomością lub takim wydarzeniem”. Czy da się przekazać informację lub wiadomość bez sensacji? Czy wystarczą suche fakty np. zdarzyło się X w miejscu Y? Czy podawanie szczegółów już jest sensacją?

Z poważaniem

Kamil

Dobry wieczór. Od kilku zastanawiam się nad pewną funkcją "to" jako zastępstwo czasownika "jest" np. "On to dobry człowiek" vs. "On jest dobrym człowiekiem". Czy jest to jakiś dialektyzm albo jakaś naleciałość z języka rosyjskiego? Jaka jest różnica między oba zdaniami? Dziękuję

Szanowni Państwo,
mam wątpliwości co do poprawionej pisowni wyrażenia: w połowie pełny (w odniesieniu do, na przykład, kontenera). W końcu pełny znaczy: ‘napełniony, całkowicie zapełniony’. Czy taka budowa wyrażenia jest poprawna, czy też należy używać na przykład sformułowania: wypełniony w połowie? Jednak wypełniony również oznacza coś już napełnionego po brzegi. Z góry bardzo dziękuję za odpowiedź.
Z wyrazami Szacunku
Marcin Sawicki

Droga Poradnio!
Niedawno kolega zapytał mnie, czy mógłbym pożyczyć mu zeszyt z polskiego. Jestem pewien, że podręcznik, z którego korzystam podczas lekcji języka polskiego, jest podręcznikiem do polskiego. Czy w związku z tym zeszyt, w którym notuję podczas tych zajęć, nie jest zeszytem do polskiego?
Dziękuję za poświęconą chwilkę
– Igor Kamiński