Dzień dobry,
Chciałam zapytać, gdzie powinno się stawiać zaimek zwrotny się. Chodzi mi przede wszystkim o się na końcu zdania. Np. „Po 3 dniach poddali się” („…się poddali”). Czy ma on przypisane stałe miejsce?
Pozdrawiam J.B.

Znalazłem kolejną (po ałmatce / ałmaatce) rozbieżność pomiędzy Nowym słownikiem ortograficznym PWN pod red. E. Polanskiego a Słownikiem nazw własnych Jana Grzeni. Tym razem chodzi o wyraz karakasczyk / karakaszczyk. Jak jest tym razem?
Przy okazji chciałem skomentować tamtą odpowiedź: jeśli źródło podaje tylko jedną pisownię, nie wspominając ani słowem o oboczności, to czytelnik przyjmuje, że jest to jedyny wariant albo przynajmniej zalecany. Jeśli formy są mniej więcej równoważne, to powinno się wymienić obydwie, a jeśli jedna ma nad druga wyraźna przewagę, to w obu słownikach powinno być tak samo. Oczekiwałbym od tak autorytatywnych źródeł jak pewuenowskie wydawnictwa, by nie stawiały mnie w obliczu takich rozterek.

Dzień dobry,
uprzejmie proszę o podanie kilku przykładów właściwego i niewłaściwego (chyba coraz częstszego) użycia wyrazu natomiast.
Dziękuję.

Czy nazwę południowokoreańskiego miasta Pyeongchang można, a może należy, pisać po polsku, czyli Pjongczang.

Dziękuję, pozdrawiam. Paweł Puchalski

W listopadzie 2022 przyjęto nowe przedrostki układu SI. W oryginale ich nazwy brzmią ronna-, ronto-, quetta-, quecto- (https://www.gum.gov.pl/pl/aktualnosci/5412,Rozszerzenie-listy-przedrostkow-jednostek-miar-SI.html).

Czy zalecana polska pisownia byłaby odmienna od tej oryginalnej? Naturalne wydaje mi się, by ostatnie dwa pisać jako kwetta- i kwekto- (niewystępujące w polszczyźnie Q na KW i C zamienione na K – przez analogię do pary jotta/jokto, które po angielsku są zapisywane yotta/yocto).

W polskiej psychologii przyjęte są standardy APA jako normy edytorskie. Mnie zaś uczono, że normy anglosaskie są sprzeczne z polskimi i stosowanie ich w polskich publikacjach jest niedopuszczalne. Pal sześć sposób cytowania w tekście, a nawet niejednolitą interpunkcję w opisie bibliograficznym, ale z oddzielaniem przecinkiem inicjału imienia od nazwiska nie mogę się pogodzić. Stąd pytanie: czy stosowanie w polskich publikacjach standardów APA jest dopuszczalne, bo może jestem zbyt pryncypialna?

W archiwum Poradni, wpisując hasło Artur Conan Doyle, znalazłam zapis zalecający odmianę wszystkich członów, np. Artura Conana Doyle’a w dopełniaczu. Jest to dla mnie logiczne. We wszelkich publikacjach językoznawczych zaleca się odmianę imion i nazwisk i kładzie się na to duży nacisk. Dlaczego więc w słowniku ortograficznym PWN występuje tylko forma Artura Conan Doyle’a?
Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam.

Witam serdecznie! Chciałabym dowiedzieć się, jak to jest z odmianą imion japońskich. Wiem, że odmienia się je europejsko i mówi się: o Akirze, dla Shina czy z Kenjim. Natknęłam się jednak ostatnio na formę Daisukego (dopełniacz od Daisuke) i forma ta wydaje mi się niepoprawna, tak samo jak każda inna odmiana. Podobnie sprawa ma się z imionami jak Kaoru albo Ichiro. Czy japońskie imiona (i nazwiska) zakończone na -e, -u oraz -o są nieodmienne, czy jednak odmieniać się je powinno?
Pozdrawiam

Dzień dobry,
moje pytanie dotyczy odmiany nazwiska Nougé. Zalecana jest odmiana: Nougégo, Nougému itp. Czy zachowujemy też w odmianie é, czy bez akcentu: Nougego, Nougemu? Podobnie Mallarmé? Spotkałam się z obiema wersjami.
I czy nazwisko Dali, które zaleca się nie odmieniać (w słownikach podana jako forma rzadka), powinno być pisane: Dalí czy Dali (z akcentem, czy bez)?
Z góry dziękuję za odpowiedź.

Mam wątpliwości dotyczące pisowni wyrazu pendrive. Spotkałem się z różnymi wariantami pisowni wspomnianego wyrazu: pen drive, pendrive, PenDrive, Pen Drive. Który zapis jest poprawny i tym samym zalecany do stosowania?
Z góry dziękuję za odpowiedź.