Dzień dobry,
mam jeszcze wątpliwości dotyczące stosowania cudzysłowów i kursywy. Czy podana przez Pana wskazówka dotyczy również np. łacińskich cytatów w przypisach, tzn. jeśli obowiązuje zasada zapisywania wyrażeń obcojęzycznych kursywą, cytaty takie wyróżniamy podwójnie? I jeszcze jedno, czy nie jest przesadą zapisywanie kursywą również imion osób i innych nazw własnych w wersji łacińskiej?
Będę wdzięczna za odpowiedź,
Elżbieta Wilanowska

Szanowni Państwo,
mam następującą wątpliwość: „Towarzystwo Handlowe «Matmarco» Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością podpisała umowę” czy może „(…) podpisało umowę”? Która część nazwy własnej spółki decyduje o odmianie? Towarzystwo Handlowe «Matmarco» (podpisało) czy Spółka (podpisała)?

Ciekawi mnie, dlaczego [ą] nie zapisujemy jako „o z ogonkiem” i umieszczamy w alfabecie po A, z których chyba niewiele ma wspólnego.

z poważaniem
EZ

Dzień dobry, będę wdzięczna za roztrzygnięcie dylematu związanego z pisownią pewnej autorskiej receptury pomocnej przy przeziębieniach. Jej nazwa własna brzmi: Gałganek Aliny - tak przynajmniej zapisują to zwykle internauci. No i tu pojawia się problem, gdyż owa "alina" nie jest imieniem żeńskim, a nazwą substancji chemicznej (składowej czosnku) odpowiedzialnej za charakterystyczny zapach tej rośliny. Jak więc należy zapisać: Gałganek Aliny, Gałganek aliny czy może gałganek aliny?

Szanowni Państwo,
chciałem zapytać, jak prawidłowo zapisywać nazwisko Guillame’a de l’Hospitala, od którego pochodzi nazwa znanej w analizie matematycznej reguły de l’Hospitala. W polskich tekstach stosuje się właśnie taką pisownię, natomiast widzę, że we francuskim po de występuje duże L.

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Napatoczyłem się niedawno na Wikipedii (strona: „Alfabet polski”) na cytat z Brücknera dotyczący polskiego abecadła i opisujący problemy jego zapisu. I jest tam taki fragment: „tak się mściło niedbalstwo wobec języka narodowego, zrozumiałe chyba u mieszczan pół-Niemców, karygodne śród kół uczonych, nie uznających, jak i WĘGIERSKIEGO, niczego niełacińskiego”. Dobrze rozumiem, że były pomysły wprowadzenia węgierskich dwuznaków itd. do naszego abecadła? Wszakże mamy dużą zbieżność „nietypowych” głosek (zapisywanych jako: zs-ż, s-sz, dz-dz!, dzs-dż, gy~dź, ny-ń itd.), więc ma to sens, ale w ogóle nie jestem w stanie znaleźć potwierdzenia czegoś takiego.

Interesuje mnie pisownia z łącznikiem obcych imion wieloczłonowych, np. Jean-Claude, Jean-Pierre itd. Jak zasada wchodzi tu w grę, ponieważ np. w zapisie nazwiska Jacques Louis David łącznik nie występuje, to samo jest z Jeanem Auguste’em Dominigue’em Ingres’em.
Łączę wyrazy szacunku
TB

Dzień dobry. Jak należy zapisywać nazwy imperiów: Imperium Rzymskie, Imperium Brytyjskie czy też od małej litery? W portalowym NSPP jest Imperium Rzymskie, w SJP imperium rzymskie, brytyjskie, w SO z kolei Imperium Romanum (R/rzymskiego brak), Imperium Rosyjskie. Nie jestem w stanie wychwycić reguły.

Szanowni Państwo,
wrócę do pytania, na które dostałam odpowiedź, jednak bardzo niesatysfakcjonującą. Jak rozumiem, dr Wolański zapisuje Kennedy'ego, a wymawia [kenediego]? Dlaczego zatem mamy stawiać tam apostrof? Nie dajemy go w przypadku np. Caseyów (Caseyami, Caseyowie itd.). Nie przekonuje także mnie argument, że mogłoby to zmylić nas co do postaci mianownikowej. Nie myli nas w przypadku form: Jakiem czy Grapie. Co z Jakiem od Jacquesa (porada prof. Grzeni)?

Szanowni Państwo,
czy istnieją zasady pisowni nazw idei, koncepcji (nie są to nazwy żadnych dokumentów)? Np. (hipotetycznie) czy należy pisać koncepcja Zielonego Przedmieścia, czy koncepcja zielonego przedmieścia? Jeśli należy to zapisywać małą literą, to co w przypadku użycia w mianowniku: koncepcja zielone przedmieście?.