WSJP podaje taką samą definicję i pochodzenia dla słów opodal i nieopodal. Skąd dziś podobieństwo, skoro w jednym ze słów jest przeczenie, „nie”?

Czy należy odmieniać nazwiska w pismach urzędowych, np. w umowach?

Szanowni Państwo,

zwracam się z następującym pytaniem: Dlaczego słonina to nie mięso ze słonia, tak jak konina jest mięsem z konia? Skąd wywodzi się słowo słonina? Czy ma związek z solą?

Z wyrazami szacunku,

Anna

„Średnia wieku pacjentów wynosiła 55,2 lata” czy „… lat”? Jakie zasady obowiązują, bierze się pod uwagę ostatnią czy przedostatnią cyfrę?

Szanowni Państwo!
Jestem informatykiem i często spotykam się ze słowem dane w różnych kontekstach: dane do przetworzenia, baza danych, dane wejściowe itp. Ostatnio natknąłem się na sformułowanie posłużyć się fałszywą daną (w liczbie pojedynczej!). Mnie ono nie razi, jest zrozumiałe i określa dokładnie, że chodzi tylko o jedną informację z wielu. Natomiast osoby spoza kręgu informatycznego zauważyły, że wyraz dane nie ma liczby pojedynczej. Sprawdziłem w słowniku i zaiste dane są opatrzone skrótem blp. Język się zmienia i może dana w liczbie pojedynczej powinna być uwzględniona w słownikach? Wszakże ma sens.
Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam
Artur Mańko

Pisząc oficjalne pismo (np. ofertę) do konkretnej osoby w danej firmie, czy najpierw powinnam napisać grzecznościowo dane osoby, do której kieruję pismo, a dalej nazwę firmy, czy na odwrót?

W przekładzie „Przygód dobrego wojaka Szwejka” autorstwa P. Hulki-Laskowskiego słowa „Elsalébn, vojáci hloupí a tvůj Náthan moc chytrý”, przetłumaczono jako „Elsaleben, żołnierze głupie chamy, ale twój Natan ma delikatny rozum”. Nowe tłumaczenie A. Kroha ma w tym miejscu „Elsalebn, żołnierze głupi, a twój Natan bardzo sprytny”. Kroh przetłumaczył ten fragment w sposób chyba dosłowny. Czy istnieje lub istniał w języku polskim frazeologizm „delikatny rozum” na określenie sprytu lub przebiegłości?

Czy zdrobnienia możemy zasadniczo podzielić na deminutywy (powstały wyraz oznacza przedmiot mniejszy w stosunku do tego, z którego został utworzony, np. stół – stolik) i hipokorystyki (powstały wyraz wyraża pozytywne uczucie osoby mówiącej w stosunku do przedmiotu wypowiedzi, np. tata – tatuś), czy też deminutyw i hipokorystyk to synonimy?
Dziękuję i pozdrawiam.

Witam!
W słowniku Doroszewskiego pod hasłem determinant czytamy: „determinant (…) wszelki element, którego funkcja polega na wyznaczaniu (determinowaniu) czegoś”. Łacińskie słowo determino oznacza 'odgraniczam'. Czy więc determinantami można nazywać pewne ograniczniki (determinanty = ograniczniki)?
Pozdrawiam
Rafał Kowalski

Szanowni Państwo!
Zwracam się z pytaniem: czy w dialogach, gdy mówi jeden bohater, ale do dwóch różnych osób, to powinna być to jedna wypowiedź czy dwie oddzielne. Może podam dla ułatwienia przykład, co prawda zupełnie zmyślony, ale oddający problem sytuacji:
– Idziesz ze mną – powiedział Adam, po czym zwrócił się do Basi: – A ty zostań na miejscu.
Z poważaniem
Anna