Jak pisać nazwy dokumentów utworzone od miejsc ich powstania? Czy uzasadniona jest często spotykana pisownia Konwencja Wiedeńska, Konwencja Waszyngtońska itp., czy też należałoby pisać Konwencja wiedeńska, Konwencja waszyngtońska, a może obydwa wyrazy małymi literami?
Serdecznie pozdrawiam
Waldemar Gajaszek

Mieszkańcy którego regionu Polski posługują się językiem najbardziej zbliżonym do języka ogólnego albo tzw. literackiego?

Szanowni Państwo,
jak brzmi poprawna forma pełnej nazwy listy UNESCO: Lista Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego czy też zamiast Kulturalnego powinniśmy użyć określenie Kulturowego? A może obie nazwy są poprawne? Źródła nie są zgodne w tej kwestii. W archiwum poradni pojawia się to hasło, ale tylko w kontekście problemu zapisu małymi bądź wielkimi literami. Będę wdzięczna za pomoc.
Z wyrazami szacunku.

Mam pytanie z językowego savoir-vivre'u. Jak zaadresować list do rodziny, w której żona ma nazwisko podwójne, swoje i męża, nazywa się np. Anna Kowalska-Nowak, mąż to przykładowo Adam Nowak, a dziecko ma nazwisko matki i nazywa się np. Joanna Kowalska?
Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam
Ania

Szanowni Państwo,

dlaczego w niektórych słowach dźwięk „ł” nie jest zapisywany przez ł tylko przez u, np. farmaceuta, euro, Europa, auto itd. Czy to dlatego, że to zapożyczenia? Przecież w polszczyźnie mamy zjawisko spolszczania zagranicznych słów, więc tym bardziej nie rozumiem. Tym bardziej, że po to każdy kraj wymyśla własny sposób zapisu dźwięków by zapisywać po swojemu. W angielskim na przykład dźwięk „ł” zapisywany jest jako w, a dźwięk „w” jako v.

Pozdrawiam

Szanowni Państwo,
ostatnio w poradni pojawił się temat pochodzenia słowa laska, mnie przychodzi do głowy nowsze określenie atrakcyjnej dziewczyny – maniurka, jednak nie potrafię znaleźć o nim nic więcej poza krótkim wpisem w słowniku miejski.pl.
Z poważaniem,
Kamil

Dzień dobry. Od czasu do czasu w wiadomościach można usłyszeć zdanie w rodzaju: "X miał powiedzieć, że...". Nie oznacza ono jednak, że X miał coś powiedzieć, ale tego nie zrobił, tylko raczej że "podobno X powiedział...". Czy to użycie czasownika "mieć" ma swoją nazwę? Od kiedy taka forma gramatyczna istnieje w języku polskim? Czy jest o niej wzmianka w programie nauczania języka polskiego?

Szanowni Eksperci,

moje pytanie dotyczy uwspółcześniania pisowni tekstów źródłowych cytowanych w tego typu publikacjach jak podręczniki do historii dla klas I–IV liceum. Gdy jest przywoływany fragment wiersza dołączonego do ryciny z ok. 1655 r. (cytowany za: http://www.pauart.pl/app/artwork?id=592feb950cf231dc-2c38bde1), powinno się dokonać transliteracji czy transkrypcji? Jeżeli ta druga opcja wchodzi w grę, to jak to zaznaczyć w opisie bibliograficznym?

Łączę wyrazy uznania

A.G.

Szanowni Państwo,
zastanawia mnie zasada odmiany imion i nazwisk angielskich zakończonych w pisowni na -ey, a w wymowie na -i, jak Casey [kejsi], Corey [kori], Dudley [dadli] itp. Znam i stosuję tę normę, ale dlaczego odmieniamy je bliżej formy graficznej, sprowadzając do brzmienia [kejsej], [korej], [dadlej] i otrzymując formy Caseya, Coreyem, Dudleyu? Nie są to tak spolszczone imiona jak Disney, mówiąc te imiona, odmieniłabym odruchowo [kejsiego], [koriego], [dadlim].

Szanowni Państwo!

Jak poprawnie odmieniać nazwisko „Kulwiec”? Zachowywać „e” tematowe w dopełniaczu czy nie? Będę wdzięczna za pomoc.

Z pozdrowieniami

Katarzyna