W encyklopedii zamieszczonej na Państwa stronie WWW zanotowane są hasła surjekcja i iniekcja, w tym drugim przypadku jest jeszcze wariant injekcja. Zapis przez J wydaje mi się niepoprawnym spolszczeniem, jednak w uzusie surjekcja nieznacznie przeważa nad suriekcją (wg Google – 1,110 do 976). Który z tych wariantów jest „lepszy” – suriekcja czy surjekcja?
Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam,
Jakub Szymczak

Witam. Nie rozumiem związku zgody w zdaniu: Szereg problemów zostało rozwiązanych. Skąd forma zostało, która kojarzy mi się z rodzajem nijakim, skoro ani problemy, ani szereg nie są rodzaju nijakiego. Z którą częścią podmiotu uzgadniamy orzeczenie, logiczną czy gramatyczną? W „Kurierze Lubelskim” przeczytałam zdanie: Część problemów została już rozwiązana. Czy zdanie jest poprawne? Jeśli tak, to dlaczego orzeczenie jest tutaj uzgodnione z rodzajem żeńskim słowa część?

Chciałbym spytać: czy przymiotnik od szeryf (osoba) powinien brzmieć szeryfoski czy szeryfowski? W słownikach nie znajduję takiego słowa (jest tylko szeryfowy od szeryf w znaczeniu ‘element pisma’), a pytam, bo czytałem niedawno książkę, w której występowało na zmianę szeryfoski (np. o pracy) i szeryfowski (np. o areszcie), jakby autor bądź korektor nie mógł się zdecydować, na którą wersję postawić. I czy w takim razie szeryf z żoną to będą szeryfostwo czy szeryfowstwo?

Imiona zdrabnia się rozmaicie, np. jedno imię może mieć kilka tak niepodobnych zdrobnień jak Dorek i Teoś (oba od Teodor). A co ze zdrobnieniami innych wyrazów? Czy jakieś zasady mówią, że np. zdrobnienie od jamnik to tylko i wyłącznie jamniczek, a nie żaden mniś, jamnio czy jamek? A może wyrazy mają po kilka, ale nie dowolnych, lecz „ściśle określonych” zdrobnień (od jamnik – jamniczek i jamniś, od poradnia – poradeńka i poradniusia) na tych kilku koniec?
Ostatnio poproszono mnie o rozstrzygnięcie, jak brzmi zdrobnienie od podłoga. Nie potrafiłem sobie wyobrazić innej wersji niż podłóżka, ale też nie wiedziałem, czy to jest w ogóle do rozstrzygania, bo może każdy ma prawo zdrabniać po swojemu, byle odbiorca zrozumiał?
Jest też problem, kiedy wybrać -ik, a kiedy -ek? Leksykonik czy leksykonek? – wydaje się, że oba są dobre, ale jednak mamy kotek (nie kocik) oraz akcik (nie aktek).
Zdarzają się też zdrobnienia od nazw geograficznych: Warszawka i Krakówek to formy ze słownika ortograficznego, ale czy swego czasu były jedynymi do wyboru? Jaką postać miałyby Polska, Hiszpania, Zakopane, gdyby ktoś z jakichś względów potrzebował je zdrobnić? Czy takie zdrobnienia pisane małą literą mają inne znaczenie niż pisane dużą?
Czy to wszystko są jeszcze „formy potencjalne”, czy już „neologizmy”?

Szanowni Państwo,

jestem w trakcie tłumaczenia książki z języka angielskiego, ale dotyczącej Japonii i Okinawy. Mam dwa, powiązane ze sobą, pytania. 1. W jakiej kolejności powinnam pisać tytuł, imię, nazwisko i pseudonim osób? Taką kolejność zwyczajowo stosuje się w Polsce, ale w Japonii jest ona inna (nazwisko, tytuł/ranga, imię – nie wiem gdzie należy umieścić pseudonim). W angielskim oryginale kolejność jest następująca: "Bushi" (pseudonim) Matsumura (nazwisko) chikudun pechin (tytuł) Sokon (imię). 2. Czy jeśli w całym tekście zdecydowałam się na oznaczenie cytatów kursywą, to czy pseudonim także powinnam tak wyróżnić?

Z wyrazami szacunku

Olga Świder

Szanowni Państwo,
jaki rodzaj w języku polskim powinno mieć zapożyczenie z języka angielskiego ale [ejl]. Chodzi o piwo górnej fermentacji. Środowisko fanów piw rzemieślniczych używa tego słowa w rodzaju nijakim. Sama też to robię. Odnoszę jednak wrażenie, że Wypiłam to [ejl] brzmi mniej naturalnie niż Wypiłam tego [ejla]. Czy jest jakieś językowe uzasadnienie dla używania tego słowa w rodzaju nijakim? Dodam, że piwo dolnej fermentacji to lager, w rodzaju męskim.

Szanowni Państwo,
moje pytanie dotyczy odmiany imienia azteckiego bóstwa Tezcatlipoca oraz związanego z nim imienia Xipe Totec. Wydaje mi się, że we wszystkich przypadkach w ostatniej sylabie imienia Tezcatlipoca pozostanie c, z wyjątkiem dopełniacza: Tezcatlipoki. Podobnie w przypadku Xipe Toteca – wszędzie zdecydowałabym się na pozostawienie c, z wyjątkiem narzędnika: Xipe Totekiem.
Będę wdzięczna za odpowiedź, czy moje ustalenia są poprawne.

Z poważaniem
Felicyta

Obecnie piszę pracę naukową dotyczącą geografii terenów Zachodniej Ukrainy. Będą ją oceniać osoby, które niekoniecznie kładą nacisk na znajomość najnowszych zasad transliteracji i często posługują się przedwojennym nazewnictwem. Przykład: ukraińskie Яворів (Jaworów) w oparciu o najnowszą normę będzie oddane przez Âvoriv. Czy można stosować transliterację obowiązującą wcześniej (ISO 9:1995 – Javoriv)? A może stosować transkrypcję – dla lepszego i łatwiejszego zrozumienia danego słowa (Jaworiw)?

Witam, jestem początkującym tłumaczem, pracuję jako ochotnik przy pewnej stronie.

Mam pewien problem z odmianą czasownika przez rodzaje po nazwie własnej pochodzenia obcego. Oto przykładowe zdanie: „Nazwa filmu” został / została / zostało stworzony / stworzona / stworzone w 1999 roku.

Zależy mi na zachowaniu oryginalnej struktury zdania. Niestety angielskie was created nie wskazuje, jakiego rodzaju czasownika powinienem użyć.

Z góry dziękuję za odpowiedź.

Szanowni Państwo,
w Misznie w tekście zasadniczym jest stosowana wielka litera w wyrazie Mędrcy, np. „Mędrcy mówią’’, a dalej jest ich wypowiedź. W przedmowie zaś litera mała, np. mędrcy, mędrcy rabiniczni. Czy nie powinna być zawsze wielka? Zapisano również Talmud Jerozolimski, Talmud Palestyński wielką literą, ale Biblia hebrajska. Czy nie powinno się konsekwentnie kierować zwyczajem i pisać Biblia Hebrajska?
Z wyrazami szacunku
Iwona Stachowicz