Intryguje mnie odpowiedź udzielona niedawno przez Państwa na pytanie o odmianę wyrażenia dwoje dzieci:

C. Dziękuję dwojgu dzieciom.
N. Idę z dwojgiem dzieci.
Msc. Rozmawiam o dwojgu dzieciach.

Widzę pewną niekonsekwencję. W przypadkach C. i Msc. słowo dzieci zachowuje końcówki właściwe dla tych przypadków, lecz w N. już nie. Gdyby liczebnik dwoje zastąpić rzeczownikiem para, to końcówka dzieci w N. stałaby się zrozumiała, ale
wtedy końcówki w pozostałych przypadkach przestałyby pasować.

Czy w modlitwie Zdrowaś Mario można powiedzieć łaskiś pełna? Skąd wzięło się to -ś na końcu?
Czy poprawnie powiedzieć Chwała Ojcu (…) jak była…, czy może jak było?
Pozdrawiam
Leszek

Szanowni Państwo,
interesuje mnie zapis męskich imion indiańskich typu Płonąca Woda i to, jak powinny zachowywać się one w zdaniu. Napiszemy: Nie spotkałem Płonącej Wody, mimo że go szukałem czy Nie spotkałem Płonącego Wody…? Czy powinniśmy powiedzieć: rozzłoszczony Płonąca Woda czy rozzłoszczony Płonący Woda?

Z wyrazami szacunku
Felicyta

W nomenklaturze internetowej istnieją nazwy takie, jak mem, meme internetowe oraz meme internetowy. Mamy memy jako „catchphrase’y”, meme internetowe jako nazwę zbioru oraz meme internetowy jako nazwę jednostki w tym zbiorze. Moją wątpliwość budzi gramatyczność tych wyrażeń. Intuicja podpowiada, że słowo meme odnosi się do zbiorowości, a wyrażenie meme internetowy zaburza związek zgody. Czy mogę go używać przy tworzeniu pracy magisterskiej jako nazwy własnej, opisującej pewne zjawisko?

Chciałabym spytać o etymologię słowa miasto i czy dopuszczalne jest pisanie w dokumentach miasto XXX, np. miasto Poznań, w mieście Poznań. Słyszałam, że to rusycyzm i nie jest dopuszczalne pisanie tego typu wyrażeń w dokumentach urzędowych.

Szanowna Poradnio,
ponieważ wiele się pisze o zbliżających się mistrzostwach Europy w piłce nożnej, mam pytanie o pisownię… no właśnie: miast-gospodarzy, miast gospodarzy, a może Miast Gospodarzy? Jak należy poprawnie to zapisać?
Dziękuję.
A. K.

Dzień dobry,

jak powinno się odmieniać: „W mieście Nowym Yorku spadła przestępczość”, czy „W mieście Nowy Jork spadła przestępczość”.

Dziękuję

Czytelniczka

Dzień dobry.
Mam pytanie o odmianę nazwy polskiego miasta Turek. Mówimy: „Jadę do Turku?” czy „Jadę do Turka?”.
Pozdrawiam
Martyna Bienias

Zastanawia mnie jak poprawnie odmieniać ulicę Lubicz w Krakowie. W Krakowie mieszkam od niedawna, ale już zauważyłam, że zdecydowana większość mówi, że na przykład mieszka na Lubiczu. Niektórzy zaś twierdzą, że jedyną poprawną formą jest mieszkam na Lubicz – ponieważ Lubicz jest nazwą herbu, a nazwisk herbowych się nie odmienia. Jednak ta ulica nie jest powiązana z konkretną osobą noszącą to nazwisko, np. z Janem Lubicz, więc czy stosowanie tej reguły jest w tym przypadku naturalne i logiczne?

Znalazłem kolejną (po ałmatce / ałmaatce) rozbieżność pomiędzy Nowym słownikiem ortograficznym PWN pod red. E. Polanskiego a Słownikiem nazw własnych Jana Grzeni. Tym razem chodzi o wyraz karakasczyk / karakaszczyk. Jak jest tym razem?
Przy okazji chciałem skomentować tamtą odpowiedź: jeśli źródło podaje tylko jedną pisownię, nie wspominając ani słowem o oboczności, to czytelnik przyjmuje, że jest to jedyny wariant albo przynajmniej zalecany. Jeśli formy są mniej więcej równoważne, to powinno się wymienić obydwie, a jeśli jedna ma nad druga wyraźna przewagę, to w obu słownikach powinno być tak samo. Oczekiwałbym od tak autorytatywnych źródeł jak pewuenowskie wydawnictwa, by nie stawiały mnie w obliczu takich rozterek.