Mam pytanie dotyczące nazwy miejsca – pierożarnia lub pierogarnia. Czy są to nazwy poprawne słowotwórczo? Nie byłam w stanie znaleźć tych nazw w słowniku poprawnej polszczyzny.
Z góry dziękuję za udzielenie odpowiedzi.
Pozdrawiam
Agnieszka Rak

Mam pytanie dotyczące nazwy miejsca – pierożarnia lub pierogarnia. Czy są to nazwy poprawne słowotwórczo? Nie byłam w stanie znaleźć tych nazw w słowniku poprawnej polszczyzny.
Z góry dziękuję za udzielenie odpowiedzi.
Pozdrawiam
Agnieszka Rak

Chciałabym zapytać, czy istnieje wyraz dinozaurątko lub dinozaurzątko.

Dlaczego przymiotnik od Zakopanego to zakopiański? W latach 80. XIX wieku Adam Antoni Kryński opublikował studium dialektologiczne pod tytułem Gwara zakopańska. Od kiedy datuje się forma ze zmiękczeniem?

Od jakiegoś czasu dyskutujemy nad poprawną deklinacją obcej nazwy własnej Gothic. Spór dotyczy tego czy zamieniać c na k tylko, gdy jest ono zmiękczane, tj. wyłącznie w narzędniku (Gothikiem), czy w każdym przypadku oprócz mianownika, tj. Gothic, Gothika, Gothikowi, etc.

Z góry dziękuję za odpowiedź.

Szanowni Państwo,
czy mieszkańca Madery można nazwać Maderyjczykiem, czy istnieje jakieś inne określenie?

Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam
Elwira

Mam pytanie w kwestii tworzenia zdrobnień. Jak powinno się utworzyć zdrobnienie od imienia Merida? Czy powinno on brzmieć Meridzia, czy jednak jakoś inaczej?

Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam
Michał Maciałowicz

W podręcznikach do gramatyki historycznej można znaleźć informację, że w języku polskim wskutek wokalizacji jerów przednich powstała samogłoska ‘e (zmiękczająca poprzedzającą spółgłoskę). Dlaczego więc z prasłowiańskich słów z jerem przednim w pozycji mocnej: *lьnъ, *lьvъ, *ocьtъ, *tьstь mamy współcześnie w polszczyźnie formy: len (zamiast lien), lew (zamiast liew), ocet (zamiast ociet), teść (zamiast cieść)? Pozdrawiam.

Pytanie dotyczy zasad spolszczania. Chodzi o łacińskie słowo numen. W słownikach znaleźć można jedynie jego wyjątkową liczbę mnogą numina. W dostępnej literaturze słowo pojawia się zazwyczaj odmieniane klasycznie, zgodnie z zasadami dla rodzaju męskiego, choć występuje czasem również w formie nieodmiennej (traktowane jest wtedy jak rzeczownik rodzaju żeńskiego). Pytanie brzmi, jak powinno się odmieniać słowo numen przez przypadki, jeśli pojęcie pojawia się w tekście polskim.

Dlaczego oboczność ą/ę jest tak nieregularna w różnych podobnie zbudowanych słowach i ich rodzinach?

ząb — zęby — zębowy — ząbek

dąb — dęby — dębowy — Dębki

sąd — sądy — sądowy — podsędek — sędzia

pęd — pędy — pędny (chyba brak słowa z ą)

ląd — lądy — lądowy — przylądek (chyba brak słowa z ę)

rząd — rzędy/rządy — rzędowy/rządowy — porządek

krąg/kręg — kręgi — kręgowy — krążek

Dziękuję za wyjaśnienie

Łukasz