Witam!
Chciałabym dowiedzieć się, jak poprawnie odmieniać czasownik, który ma określać czynność wykonywaną przez osobę, do której zwracamy się (za pomocą wołacza). Chodzi mi o wypowiedzenie typu „Rzeko, która płyniesz!”. Czy poprawne jest użycie tutaj formy drugiej osoby, czy bardziej prawidłowe byłoby „…która płynie”? Czy w tym przypadku wyraz która można zastąpić słowem co („Rzeko, co płyniesz / płynie!”)?
Z góry dziękuję za odpowiedź,
K. Piątkowska

Szanowni Państwo,

zwracam się do Państwa z pytaniem, co językoznawcy sądzą o wyrażeniu mieć seks, które jest zapewne dosłownym tłumaczeniem angielskiego to have sex, a z którym coraz częściej spotykam się w języku polskim. Zadaję to pytanie, bo forma mieć seks razi mnie, zdaje się zakładać bierność, a nawet mam wrażenie, że zamienia seks w towar. Zwracam też uwagę, że na tłumaczenie have jako mieć, mimo że nie piszemy w przekładach mieć śniadanie”.

Z wyrazami szacunku,

Jakub Jędrusiak

Dzień dobry,

skąd w zwrotach typu: proszę pani/pana wzięło się słowo  proszę?

pozdrawiam serdecznie

Agnieszka

Czy interpunkcja w poniższym tekście jest zgodna z zasadami w jęz. pol.? Czy istnieje tu jakaś dowolność?

Parlament,
– uwzględniając art. 8 traktatu UE,
– uwzględniając art. 3 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że trwa kryzys; mając również na uwadze, że dług rośnie;
B. mając na uwadze, że potrzebne są zdecydowane działania;

1. przyjmuje stanowisko KE;
2. zaleca ścisłe przestrzeganie traktatów;
3. zwraca się do TK o przekazanie tej rezolucji Radzie.

Dziękuję. Z poważaniem AD

Szanowni Państwo,
chciałabym zapytać, czy w pewnych sytuacjach można uznać za dopuszczalny zwrot Szanowna Pani Anno? Pytanie dotyczy sytuacji, gdy zwracam się do kogoś, kogo dobrze znam, ale kto znajduje się wyżej w hierarchii. Oczywiście jeśli ta osoba ma jakiś tytuł lub zajmuje jakieś stanowisko, to piszę: Pani Doktor/Dyrektor, są jednak sytuacje, gdy nie ma takiej możliwości, a Szanowna Pani wydaje się zbyt formalne.

Dziękuję za odpowiedź.
Z wyrazami szacunku
Paulina Walerzak

Kiedyś, podczas emisji programu Milionerzy, Hubert Urbański użył słowa definiującego „zwyczaj” zwracania się podczas trwania programu do zawodników po imieniu. Czy moglibyście mi Państwo pomóc przypomnieć to słowo?

Dlaczego nauczycieli w liceum niektórzy tytułują profesorami, wicedyrektorów – dyrektorami, a wicepremierów – premierami, skoro nie mają oni takich tytułów ani stanowisk?

W wywiadach telewizyjnych często redaktorzy zwracają Panie ministrze, Panie premierze, Panie prezydencie, mówiąc do wiceministra, wicepremiera, byłego prezydenta. Czy jest to poprawne? Przecież tytułują rozmówcę niewłaściwym tytułem. Z drugiej strony zwrot Panie były prezydencie brzmi trochę dziwnie.

Czy czasownika uderzać można używać w znaczeniu zwracać uwagę. Np. Uderzyło mnie ich podobieństwo. Trąci mi to kalką z angielskiego strike, tyle że po polsku mówi się o uderzającym podobieństwie...

Będę wdzięczna za pomoc.

D.

Zastanawiam się nad formą grzecznościową w liście. Kiedyś używałam tytułu „państwo”, gdy zwracałam się do więcej niż jednej osoby, dopóki ktoś nie zwrócił mi uwagi, że tyczy się to tylko takiej grupy, w której występują osoby obu płci. Dlatego też podczas pisania listów używałam takich zwrotów jak „pański brat”, „pański mąż” w odniesieniu do kobiet, co, jak rozumiem, jest błędne. Powinnam zatem pisać raczej „pani brat”, ale czy wtedy słowo „pani” powinno być pisane z małej czy z dużej litery?