W książce Krzysztofa Daukszewicza pt. Izy rajder jest tekst pt. „A pszczółki już tamuj nie było” (można go również znaleźć w Internecie, wpisując w wyszukiwarkę ten tytuł). Czym jest słowo tamuj i czy przypadkiem nie powinno być pisane przez ó?

Szanowni Państwo,
prosiłabym o pomoc w kwestii transkrypcji/spolszczania (?) imion i nazwisk białoruskich. Niby w WSO można znaleźć ogólne wskazówki, ale ich zastosowanie daje rezultaty dziwne a niepojęte, np. Dzmitryj Kanstancinawicz, Uładzimir Siamionawicz, Anatol Uładzimirawicz. W różnych publikacjach (nawet ISM) panuje wolna amerykanka, a najczęściej stosuje się transkrypcję jak z języka rosyjskiego. Jaką przyjąć zasadę? Spolszczać czy transkrybować?
Z poważaniem
Elżbieta Morawska

Szanowni Państwo,

chciałbym spytać, jak poprawnie w polskiej transkrypcji powinno się zapisać tytuł ukraińskiego filmu Кіборги. Герої не вмирають oraz nazwisko jego reżysera Ахтем Сеїтаблаєв (w szczególności nurtuje mnie, czy powinno to być Achtem i dalej Sej-, czy Achtiem i Siej-).

Z góry dziękuję za odpowiedź

W.B.

Witam. Mam pytańe raczej retoryczne. Czy (ja) dożyje czasuf kjedy język polski pozbeńdźe śe dźiwolon'guf (ew. dżiwolonguf ) f postaći ch, rz, ó i innyh bzdurnyh, skomlikowanyh zapisuf f naszej rodźimej mowje (?). Rozumjem, że dinozałry f rużnyh polskih instytucjah naukowyh straćili by ( ńe łonczńe ) wymoszczone pszes śebje stołki ale dźeći, młodźesz i dorośli mjeli by łatfjejsze żyće. Internet, jak jusz widać, wymuśi te zmjany. Czego fszystkim nam serdeczńe życze. Pozdrawjam.

Ostatnio znalazłam stronie internetowej ciekawostkę dotyczącą słowa wróżki. Według autora strony wyraz ten jest spokrewniony ze słowem wrogi. „Kiedyś bowiem wróżby miały znaczenie negatywne i zawsze chodziło o przewidywanie niesprzyjających okoliczności”. Czy to prawda? Jakie źródło naukowe można by przytoczyć na dowód? Do tej pory myślałam, że w wyrazie wróżka mamy do czynienia z ż i ó niewymiennym.
Pozdrawiam serdecznie. Z niecierpliwością czekam na Państwa odpowiedź.

Szanowni Państwo,

jak wymawiać i zapisywać nazwę ukraińskiego miasta Вугледар. Z zasad transkrypcji i transliteracji na pwn.pl oraz wymowy sugerowanej przez translator google wynika, że po ukraińsku ta nazwa brzmi Wuhłedar (dźwięczne h, akcent na drugą sylabę), a po rosyjsku Wugliedar (akcent na ostatnią sylabę). Jednak mieszkańcy tego miasta i osoby, które tam bywają, stosują wymowę mieszaną: Wugledar (z akcentem na drugą sylabę), co zapewne wynika z realiów etnicznych tego miasta (obwód doniecki). Dodam, że nazwy nie ma w Wykazie polskich nazw geograficznych.

Szanowna Poradnio,
jakie będą poprawne zapisy wymowy: er-zet, erzet, er zet, podobnie: ceha, ce ha czy ce-ha? Czy też zapisy: u otwarte, o/ó kreskowane są właściwe? Czy należy coś ująć w cudzysłowie? W żadnym słowniku znaleźć takich prostych, na co dzień wymawianych form nie można.
Z poważaniem
Aleksander Durkiewicz

Serdecznie proszę Państwa o wyjaśnienie, dlaczego w drugiej osobie trybu rozkazującego czasowników 2. koniugacji pojawia się zazwyczaj o, a czasami ó, np. „chodzę/chodź”, „szkodzę/szkodź”, ale „godzę/gódź”, „wodzę/wódź (na pokuszenie)”. Od czego to zależy?

Dlaczego we frazeologizmie a nuż, widelec stawiamy przecinek po nuż?

Zwracam się do Państwa z niebanalną prośba, ponieważ słowa, które mnie interesuje nie ma w Państwa zbiorach. Tym słowem jest Badunia. Prowadzę badania na temat tego słowa i szukam jakiegokolwiek wytłumaczenia czy pochodzenia tej nazwy. W pewnej miejscowości na południu Polski mówi się tak na grupę zarośli (drzew, krzewów), która rośnie pośród pół uprawnych a na dodatek poprzecinana jest wieloma małymi wąwozami.
Z góry dziękuję za pomoc.

Pozdrawiam,
Filip Sz.