Dzień dobry!
Mam pytanie do Państwa dotyczące pojęcia pochodzącego z dziedziny logiki, ale stale używanego w światku IT.
Czy poprawne jest sformułowanie „kod semantyczny” w odniesieniu na przykład do kodu HTML? Jest to forma, która kompletnie przejęła kontrolę i już nikt nie używa innych. Toczę zacięty bój z przyjacielem, który twierdzi, że jest to w pełni poprawne określenie i podaje mi definicje, które ewidentnie wskazują na pojęcie „kod poprawny semantycznie”, nieważne z której strony na nie spojrzę. A mimo to dalej króluje „kod semantyczny”, który brzmi równie źle jak „to zdanie jest gramatyczne”.
Kod semantyczny, według ludzi stosujących tę formę, to taki kod, w którym używa się znaczników dla elementów zgodnie z ustalonym wcześniej schematem/systemem/semantyką. Czyż nie jest to właśnie kod poprawny semantycznie?

Dzień dobry, zastanawia mnie etymologia powiedzenia ,,nie przelewa się”. Czy chodziło w nim o to, że z powodu trudnej sytuacji finansowej nie przelewa się np. trunek? W znaczeniu, że nie pije się alkoholu, nie biesiaduje się. A może istnieje zupełnie inne wytłumaczenie?

Szanowni Państwo

pytanie dotyczyłoby genezy zasady lub zasady pisania w pewien określony sposób. Podam dwa przykłady — i od razu będzie wiadomo, o co mi chodzi:

1. „mam samochód kombi, diesel”, „deseczki z obłym zakończeniem”,

2. „mam samochód w kombi, w dieselu”, „deseczki w obłym zakończeniu”.

Przykładów można byłoby wpisać/napisać więcej — ale chodzi ogólnie o dziwną manierę łączenia wszystkiego z „w”.

Z wyrazami szacunku

Rafał

Szanowna Redakcjo,
Bardzo proszę o wyjaśnienie wątpliwości co do terminu końcoworoczny – zastosowanie w opracowaniu naukowym dotyczącym placówki edukacyjnej. Jest niewątpliwie przydatny w kontekście różnego rodzaju wydarzeń związanych z końcem roku szkolnego, nie występuje w żadnych słownikach. W zawodowym żargonie w oświacie oraz w prawie dotyczącym edukacji jest oczywiście dość często stosowany, podobnie jak na przykład śródroczny – który z kolei widnieje w Wielkim słowniku ortograficznym.

Dzień dobry,

jakie kryterium (funkcjonalne, uzualne) można zastosować do oceny innowacji leksykalnych:

wjazd bramowy, czytacz, materiał obuwiowy, wykosiarkować, posuw męski, antykumpel, salcefix, liliputer, śmiechorzysz?

Gdzie szukać najczystszej polszczyzny? Często mam wrażenie, że język polski to jeden wielki śmietnik, szczególnie w ostatnich czasach, kiedy rozwój technologii nabrał takiego tempa. Wydaje się, że ludzie nie nadążają z humanizowaniem zjawisk ze świata techniki, co skutkuje jakąś kompletną degradacją ducha, kurczowym rozglądaniem się za jakmiś jakościami, które dałyby poczucie panowania nad wytworami ludzkiego umysłu.
Serdecznie pozdrawiam
Jacek Serafin

Szanowni Państwo!
Uprzejmie prosiłbym o informację, czy wiadomo, kto wymyślił słowo – według mnie świetne – dźwig, a kto (może zgodne z duchem języka polskiego, ale fatalnie brzmiące) publikatory? Czy obecnie istnieje jakieś ciało, które stara się wprowadzać nowe słowa (np. określenia istniejące tylko w jęz. angielskim)? I czy w związku z ewentualnym (oby się to nie stało) wejściem do UE zostaną nam narzucone jakieś regulacje prawne, związane z językiem?
Z wyrazami szacunku i podziękowaniami za udzielaną pomoc
Paweł Karłowicz

Która forma jest lepsza:
Samodzielnie kupuję używany przeze mnie produkt do smarowania pieczywa.
Samodzielnie kupuję produkt do smarowania pieczywa, którego używam.
Moje wątpliwości:
* czy który odnosi się do podmiotu w zdaniu nadrzędnym, czy do ostatniego rzeczownika w tym zdaniu
* używam co?, czy używam czego?
Dziękuję bardzo za odpowiedź.

Czy sformułowanie pozyskać (w odniesieniu do rzeczy) znaczy to samo co zdobyć bezprawnie / ukraść / zawłaszczyć?

Czy dopuszczalne jest użycie w dopełniaczu liczby mnogiej końcówek -ij, -yj (np. w słowach religij, okazyj) w sytuacji, gdy ani kontekst, ani żadne inne środki językowe (typu wszystkich religii, tych okazji) nie wskazują, że chodzi o liczbę mnogą, a ta jest istotna? Dodam, że sprawa dotyczy przekładu z języka obcego pisanego archaizującą prozą poetycką.