Szanowne Panie i Szanowni Panowie z PWN!
Postanowiłem skorzystać z tej nowoczesnej formy łączności z Wydawnictwem, aby wyjaśnić nurtujący mnie problem. Chodzi mi o odmianę rzeczownika kompania (w znaczeniu 'pododdział wojskowy'). Jaka będzie forma tego rzeczownika w dopełniaczu liczby mnogiej?
1. „Słownik ortograficzny języka polskiego wraz z zasadami interpunkcji”, PWN 1986, na stronie 408 podaje „tych kompanii” (przez dwa i).
2. „Mały słownik języka polskiego”, wydanie X, 1993 r., na stronie 330 podaje „kompania ż, I, DCMs. – nii” ( przez dwa i).
Z wyjaśnień na stronie XIII pkt. II/5 wynika, że -nii jest stosowane tylko dla liczby pojedynczej (brak dopisku „lm” ). Wobec tego forma tych kompanii jest zła.
Jak rzeczywiście powinna wyglądać odmiana rzeczownika kompania w dopełniaczu liczby mnogiej?
Życzę dalszych sukcesów w nowych uwarunkowaniach ekonomicznych.
Kazimierz Garsztkowiak

W 1985 r. Instytut Wydawniczy Pax wydał Opowieści z Narni – taką właśnie pisownię można znaleźć w nazwie cyklu oraz konsekwentnie w tekście. W mianowniku jest Narnia. Czy taka pisownia jest wobec tego dopuszczalna? Czy nie powinno być Narnii?

Szanowni Państwo!
Dlaczego w dopełniaczu liczby pojedynczej w słowa cukinia – cukinii – piszemy dwa i, a w dopełniaczu liczby pojedynczej słowa dynia – dyni – tylko jedno i.

Z poważaniem

Daniela

Szanowni Państwo,
moje pytanie dotyczy fonetyki języka polskiego. Jak należy wymawiać wyrazy z końcówką -nia, np. Hiszpania, Macedonia? Czy dopuszczalna jest wymowa [-ńa], czy trzeba wymawiać [n'ja]?
Dziękuję za odpowiedź.
Z wyrazami szacunku
Piotr Kowalski

Szanowny Panie,
Dziękuję za odpowiedź w kwestii formy dopełniaczowej od nazwy La Coruña. Przyznam jednak, ze jestem trochę zaskoczony brakiem aprobaty Pana Doktora (czyli, jak rozumiem, całego gremium Komisji) dla formy La Corunii, którą miałaby sankcjonować jedynie niewłaściwa wymowa [la corunja]. Czy na pewno „jedynie” i czy na pewno „niewłaściwa”? Byłby to bowiem chyba ewenement – opieram się tu na własnych spostrzeżeniach, więc być może się mylę – jeśli dopełniacz od niepolskiej nazwy geograficznej na -nia po samogłosce przybrałby końcówkę -ni zamiast -nii (na terytorium Polski sytuacja jest odwrotna: Cedyni, Krutyni, Bogatyni, Trzebini… – wyjątek od tejże reguły również nie jest mi znany). Co więcej, przecież nawet oryginalna nazwa Hiszpanii (a nie: Hiszpani) to właśnie España.
Chciałbym prosić o odniesienie się do powyższych wątpliwości.
Z poważaniem
Michał Gniazdowski – Warszawa

Dzień dobry,
moja wątpliwość dotyczy odmiany imienia Lonia – używanego jako zdrobnienie imienia Leonia. Jaka jest jego forma w dopełniaczu: Loni czy Lonii? Imię chciałabym umieścić w dedykacji, właśnie w takiej nieoficjalnej, zdrobniałej formie.

Bardzo dziękuję za odpowiedź.

Dzień dobry,
istnieje w Polsce wydawnictwo książkowe o nazwie Mamania. Bardzo proszę o rozwianie wątpliwości, czy gdyby go nie było – nie byłoby Mamani czy Mamanii?
Pozdrawiam,
K. Wiśniewska

Witam serdecznie,
Moje pytanie dotyczy odmiany w liczbie pojedycznczej imienia Sonia. Źródła, do których mam dostęp, nie zawierają takiego hasła. W zasadach pisowni imion żeńskich pochodzenia obcego końcówka dla wszystkich przypadków – oprócz M lp – to -ii (np. Zofia – Zofii). Jednak cały czas mam wątpliwości, czy powinienem pisać do Sonii, czy może do Soni. Poza tym imię własnej żony należałoby chyba pisać poprawnie, prawda?
Serdecznie pozdrawiam
Danek

Moje pytanie dotyczy odmiany przez przypadki nazwy stanu Kalifornia. Dlaczego w dopełniaczu jest to „Kalifornii” (dwa „i” na końcu) a nie „Kaliforni”?

Jastarnia wydaje się tutaj analogicznym przypadkiem jednak w dopełniaczu odmieniamy „Jastarni”.

Witam serdecznie.
Proszę o wyjaśnienie mi, skąd pochodzi rzeczownik plebania, bo mniemam, że nie jest on polskiego pochodzenia. Spotkałam również rozbieżne zapisy tegoż rzeczownika w dopełniaczu, mianowicie: plebani, sądzę że powinien być tu zapisany przez dwa ii – nieprawdaż?
Za wszelką pomoc, która jak zwykle jest dla mnie nieoceniona – dziękuję.