-
milicjant u Korczaka
3.10.20233.10.2023Szanowni Państwo,
zauważyłem, że Janusz Korczak w swoich powieściach używa często na określenie policjanta wyrazu "milicjant", np. "Zawołam milicjanta i każę pana aresztować, że pan awantury w tramwaju wyrabia" ("Kiedy znów będę mały"), "milicjant wręczył Dżekowi wezwanie z komisariatu" ("Bankructwo małego Dżeka"). Czy rzeczywiście już przed wojną oba te wyrazy mogły być w zamiennym użyciu?
-
Mimimaksowy 17.10.201617.10.2016W matematyce rozważa się zagadnienia minimaksowe, czyli w dużym uproszczeniu takie, w których maksymalizacja jednej zmiennej wiąże się z minimalizacją drugiej. Czy dobrze mi się wydaje, że wobec tego pisownia mini-maksowy byłaby bardziej zgodna z zasadami ortografii? Przy ograniczeniach formularza pytaniowego trudno to bliżej wyjaśnić, ale znane mi przykłady wskazują, że pod tym terminem kryje się pewna symetria, a więc równorzędność problemu maksymalizowania i minimalizowania.
Czytelnik
-
Nazwy miejscowości Konya, Antakya, Antalya należy odmieniać10.10.201810.10.2018Szanowni Państwo,
czy tureckie nazwy miejscowości, np. Konya, Antakya, Antalya, powinny być odmieniane (Konyi, Antakyi itd.)? Niepokoi mnie to, że niemal we wszystkich materiałach w internecie autorzy pozostawiają je w mianowniku.
Z wyrazami szacunku
Regina Gromacka
-
Nazwy współtwórców w bibliografii
10.02.2022Szanowni Państwo,
zwracam się z pytaniem, czy w publikacji naukowej i popularnonaukowej można pominąć redaktora tomu lub osobę, która dokonała wyboru poezji?
Jan Paweł II, Adhortacja Familiaris consortio, w: tegoż, Adhortacje apostolskie Ojca Świętego Jana Pawła II, red. M. Romanek, t. 1, wyd. Znak, Kraków 2006, s. 91-216.
Twardowski J., Budzić nadzieję. Abecadło dziewięćdziesięciolatka, wybór i oprac. A. Iwanowska, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2020, s. 3.
Dziękuję
E.S.
-
Orzeczenie przy podmiocie szeregowym 10.02.201610.02.2016Szanowni Państwo,
czy orzeczenie w tych zdaniach ma właściwą formę:
W budynku mieściły się kuchnia, w której stała lodówka, a także biura, gdzie zajmowano się bieżącymi sprawami.
W kącie miało stanąć kilka niewielkich szafek i regał na książki.
Załóżmy, że oba zdania pojawiają się w książce. Czy orzeczenie musi mieć tę samą formę, skoro w zdaniach są podmioty szeregowe? Czy każde zdanie z podmiotem szeregowym musi mieć w książce orzeczenie w liczbie mnogiej?
Dziękuję.
Z poważaniem
Barbara S.
-
orzecznik przymiotnikowy w dawniej polszczyźnie26.10.200926.10.2009„Kiedyś była ona inną” – zamiast „(…) inna”. Jak wyglądała historia rozwoju przymiotnika do postaci dzisiejszej? Dlaczego dziś jest inaczej (forma inna), skąd to wynika i skąd wynikała forma inną. Gdzie można o tym poczytać więcej?
-
Papugarnia czy papużarnia?27.10.201727.10.2017Szanowni Państwo,
bardzo razi mnie nagminnie reklamowana w mediach papugarnia. Na kilometr wyczuwam, że coś jest z tym słowem nie w porządku. Nie ma przecież palmarni, tylko palmiarnia, nie ma ptakarni, tylko ptaszarnia. Hodowcy papug nie podzielają jednak mojego sentymentu do rzeczowników tworzonych z obocznością słowotwórczą. Będę wdzięczny za wyjaśnienie, czy oprócz ewentualnego uzusu, istnieje jakaś norma językowa, która racjonalizowałaby istnienie papugarni.
-
prime i double prime13.10.201413.10.2014Dzień dobry,
nurtuje mnie problem zapisu symboli stopy/minuty i cala/sekundy. W książce A. Wolańskiego Edycja tekstów (s. 71) podany jest znak: ' z komentarzem: „Nie należy go zastępować znakiem prim”. Zakładam, że chodzi o znaki unicode U+0027 i U+2032. Natomiast R. Bringhurst (Elementarz, s. 346) pisze, że prim (U+2032) oznacza stopy i minuty kątowe. „Znaków prim i bis nie powinno się mylić z pseudocudzysłowem (U+0027)”. Skąd ta różnica? Bo trudno uznać, że mamy polskie i kanadyjskie cale? -
przewalczać [?]
20.10.202320.10.2023W artykule pt. „Problematyka muzyczna w najstarszych redakcjach
benedyktynek w języku polskim” (S. Dąbek, Barok: historia, literatura, sztuka, Tom 4, Numer 2 (8) (1997) s. 67-74) cytuje XVII-wieczny starodruk, w którym pojawia się następujący zwrot dotyczący rytmu w śpiewie psalmów przez siostry zakonne: [śpiewać] „słów nieprzewalczaiąc”. Moja wątpliwość dotyczy znaczenia tego zwrotu. Współcześnie przewalczać, za SJP PWN, oznacza «walcząc, przezwyciężyć coś». Zatem w tym kontekście interpretowałbym to jako „nie zniekształcając [słów]”. Jednak autor cytowanego artykułu interpretuje to jako „nie przedłużając”. Kto z nas ma rację? Czy słowo to zmieniło znaczenie? ły> -
przypis20.10.200920.10.2009Interesuje mnie, w jaki sposób mógłbym poprawnie zbudować przypis tudzież notkę bibliograficzną z książki, którą jest kodeks? Podaję poniżej niezbędne dane odnośnie owej książki:
Kodeks Cywilny. Przepisy wprowadzające. Skorowidz. Stan na dzień 1 września 2009 r. (są to wszystkie „składniki” strony tytułowej książki, poza nazwą wydawnictwa).
Rafał Idzik (opracowanie redakcyjne).
ParkPrawo (wydawnictwo).
Warszawa – Bielsko-Biała 2009 (miejsce i rok wydania).
Z góry dziękuję za pomoc.
Pozdrawiam.