Szanowni Państwo!
Proszę o wyjaśnienie, w jaki sposób (i czy w ogóle) określamy rodzaj gramatyczny rzeczowników występujących tylko w liczbie mnogiej, np. ferie, spodnie.
Proszę również o komentarz do słowa gratis, które, jak obserwuję, traktowane jest jak rzeczownik, czyli odmieniane przez przypadki i liczby. W moim odczuciu nie jest to poprawne. Czy mam rację?
Serdecznie pozdrawiam
Agnieszka Matus

Czy zwrot spojrzeć po sobie jest poprawny? Czy właściwszy będzie spojrzeć na siebie?

Czy wyrazy: sponsor i fundator mają ten sam zakres?
Pozdrawiam
Dziękuję za odpowiedź.

Witam,
jak powinno się mówić/pisać: sprawdzian / test wiedzy o historii wieku XVIII czy może sprawdzian / test wiedzy z historii XVIII? Wydaje mi się, że druga wersja jest niepoprawna i można ją stosować w sytuacji, gdy sprawdzian jest z historii (przedmiotu), a nie z wiedzy o określonym zagadnieniu.
Pozdrawiam
Magadalena

Czasem w 3. osobie obu liczb powstaje wątpliwość, którego zaimka dzierżawczego użyć: swój, jego, jej czy ich. W poniższych zdaniach chyba nie wszędzie są one użyte poprawnie. Na jakiej regule gramatycznej można się tu oprzeć?

1. Pomógł im kupić swój pierwszy samochód.
2. Została skrytykowana przez członków swojej własnej partii.
3. Gdy ktoś publicznie występuje, powinien wiedzieć, jaka jest linia swojej partii.
4. Człowiekowi dana jest władza nad wszelkim ciałem, a przede wszystkim nad jego własnym.

Witam!
Czy można powiedzieć poprawnie szalbierzyć? W słowniku PWN jest tyklo słowo szalbierstwo. Czy mogę zatem użyć pytania do kolegi: „Czy znowu będziesz szalbierzył?”? I proszę jescze powiedzieć, czy można powiedzieć poprawnie „Mataczył klientów” – w tym sensie, że oszukiwał.
J

Frazeologia szary człowiek.

Imiona zdrabnia się rozmaicie, np. jedno imię może mieć kilka tak niepodobnych zdrobnień jak Dorek i Teoś (oba od Teodor). A co ze zdrobnieniami innych wyrazów? Czy jakieś zasady mówią, że np. zdrobnienie od jamnik to tylko i wyłącznie jamniczek, a nie żaden mniś, jamnio czy jamek? A może wyrazy mają po kilka, ale nie dowolnych, lecz „ściśle określonych” zdrobnień (od jamnik – jamniczek i jamniś, od poradnia – poradeńka i poradniusia) na tych kilku koniec?
Ostatnio poproszono mnie o rozstrzygnięcie, jak brzmi zdrobnienie od podłoga. Nie potrafiłem sobie wyobrazić innej wersji niż podłóżka, ale też nie wiedziałem, czy to jest w ogóle do rozstrzygania, bo może każdy ma prawo zdrabniać po swojemu, byle odbiorca zrozumiał?
Jest też problem, kiedy wybrać -ik, a kiedy -ek? Leksykonik czy leksykonek? – wydaje się, że oba są dobre, ale jednak mamy kotek (nie kocik) oraz akcik (nie aktek).
Zdarzają się też zdrobnienia od nazw geograficznych: Warszawka i Krakówek to formy ze słownika ortograficznego, ale czy swego czasu były jedynymi do wyboru? Jaką postać miałyby Polska, Hiszpania, Zakopane, gdyby ktoś z jakichś względów potrzebował je zdrobnić? Czy takie zdrobnienia pisane małą literą mają inne znaczenie niż pisane dużą?
Czy to wszystko są jeszcze „formy potencjalne”, czy już „neologizmy”?

Szanowni Państwo,
w moim domu posługujemy się często określeniem świat a ludzie. Oto kontekst: Na pewno się wyrobimy. Dwie godziny na dojazd tam to świat a ludzie!. Osobę spoza mojej rodziny zadziwiło to powiedzonko. Zastanawiam się, czy to jakiś nasz familiolekt.

Z wyrazami szacunku i najlepszymi życzeniami świątecznymi!
Czytelnik

Szanowni Państwo,
Czy usługi telefonii ruchomej są zaawansowane technicznie, czy technologicznie? Według mnie zaawansowany technologicznie to kalka z technologically advanced, ale mam wrażenie, że różnica między techniką (sposobem robienia czegoś) a technologią (sposobem przetwarzania materiału na gotowy produkt) zaciera się coraz bardziej od początku lat 1990.