Maria
-
przecinek a imiesłowy przymiotnikowe21.07.200921.07.2009Witam.
Mam pewien problem dotyczący interpunkcji. Chciałem zapytać, czy w poniższych zdaniach MUSI występować przecinek:
1. Owładnięta przez obłęd nieznany dotąd światu, ryknęła głosem zwierzęcym i przerażającym.
2. Uspokojony jej słowami, wzbił się ku niebu.
3. Siedzący na pobliskim kamieniu, elf zerwał się na równe nogi.
4. — Potem wyjdziemy — zarzekł się ogolony na łyso krasnolud, znajdujący się w identycznej jak elf pozycji.
Za wszelką pomoc z góry dziękuję! -
przecinek a rozwinięty imiesłowów przymiotnikowy11.10.201011.10.2010Szanowni Państwo,
mam wątpliwość dotyczącą przecinka przed imiesłowem czynnym. Konieczność jego użycia sugeruje prof. Jadacka, o ile dobrze pamiętam, w Kulturze języka polskiego. Jednak oddzielanie rzeczownika od jego określenia wydaje mi się niepotrzebne lub wręcz nielogiczne, jak np. w zdaniu: „Likwidacja getta rozpoczęła się od wyrobienia przejścia w płocie, oddzielającym getto od miasta”.
Z pozdrowieniami
Maria Krawczyk -
Przecinek a wyrażenie imiesłowowe18.09.201918.09.2019Szanowni Państwo,
czy w zdaniu „Na drodze stał niebieski autobus, wypełniony do ostatniego miejsca” (przykład z „Kieszonkowego słowniczka ortograficznego” W. Pisarka ilustrujący zasadę: „Rozdziela się przecinkiem przydawkę stojącą po wyrazie, do którego się odnosi, a będącą jego dodatkowym, ubocznym określeniem”) przecinek jest potrzebny?
-
prze(d)stryjec3.01.20063.01.2006Jakie jest (lub było) znaczenie wyrazu przedstryjec lub przedstryjek?
Dziękuję, Maria -
przed ślubem22.03.201322.03.2013Szanowni Państwo!
W ferworze przygotowań do ceremonii ślubnej przyszedł czas na przygotowanie zaproszeń, których treść wymaga wpisania imienia i nazwiska gości w bierniku. Chcąc zachować poprawność językową, proszę o pomoc przy odmianie „niepewnych” nazwisk: Wrycza (r. m. i ż. oraz l. mn.), Darga (jw.), Ropel (r. m.), Kononow (r. m.), Minikowicz (l. mn.), Czyżniak (l. mn.), Samałacha (l. mn.). Z góry dziękuję za pomoc.
Łączę pozdrowienia,
Adam Bukowski -
Przepraszam4.11.20054.11.2005Witam serdecznie.
Chodzi mi o wyraz przepraszam. Czy należy ten wyraz traktować jako swego rodzaju prawo (w domyśle jakby zbiór przepisów)? Uważam, że wyraz przepraszam jest swego rodzaju nie tylko łącznikiem z osobą, wobec której jest on wypowiedziany, ale również przyznaniem się do winy czy błędu. Czy mam rację?
Pozdrawiam,
Maria
-
Przybyło jej dwa kilogramy13.10.201313.10.2013Przybyło jej dwa kilogramy czy przybyły – i dlaczego?
-
Przydawka, a nie dopełnienie
25.07.202125.07.2021Szanowni Państwo,
chciałabym prosić o rozstrzygnięcie wątpliwości dotyczącej zdania:
"Taki stan emocjonalny jest zwykle wynikiem szoku".
W tym zdaniu występuje orzeczenie imienne "jest wynikiem". Czy w związku z tym wyraz "szoku" jest dopełnieniem, ponieważ stanowi określenie do orzeczenia, czy jest przydawką, ponieważ stanowi określenie do rzeczownika, niezależnie od tego, że ten rzeczownik to część orzeczenia?
Pozdrawiam, Maria.
-
przymiotnik od Żurawno11.06.200311.06.2003Szanowni Państwo,
proszę o pomoc w sprawie przymiotnika utworzonego od nazwy miejscowości Żurawno. Spotkałam się z formą żurawiński, ale mam wątpliwości, czy nie powinien on brzmieć żurawieński (por. Kowno). Pięknie dziękuję za odpowiedź.
Maria Derwich -
przysłowia9.10.20039.10.2003Proszę o wyjaśnienie i zastosowanie w dialogu następujących powiedzeń: „Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma’’ i „Miłe złego początki’’. Czy istnieje wydawnictwo wyjaśniające ww. powiedzenia (i inne), a nie tylko stwierdzające ich istnienie? Dziękuję za pomoc.
Marcin Błoszyk
