Nazwisko „Piłsudski” wymawiane jest powszechnie jako „Piułsucki”. Chodzi mi o początek wyrazu, bo ostatnia sylaba to, zapewne, jakaś pozostałość ze starej pisowni nazwiska rodowego, ale też jestem ciekaw czy tak było. Dlaczego „P i u ł”? Czy to świadome/nieświadome unikanie niestosownego skojarzenia, gdy mowa o Józefie Piłsudskim? I jeszcze jedno. Nie znalazłem na tym portalu wcześniejszego wyjaśnienia tej sprawy. Nikt się tym nie interesował wcześniej?

Szanowni Państwo,
reguła [73] nakazuje pisać wielką literą jedynie pierwszy wyraz w tytułach utworów artystycznych. Co jednak z takimi przykładami jak: Ulica Japońskiej Wiśni (wiersz Osieckiej), Ulica Sezamkowa, Łuk Triumfalny (powieść Remarque’a, której tytuł nawiązuje do paryskiej budowli)? Nazwy te same w sobie podchodzą pod regułę [82], z której wynika pisownia wielką literą wszystkich wyrazów. Jak pogodzić tę kolizję?
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Czy poprawny jest tekst: Rodzinom
tragicznie zmarłych w służbie Ojczyźnie
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
Lecha Kaczyńskiego
i Jego Małżonki Marii
oraz towarzyszących Im przedstawicieli elit naszego społeczeństwa: polityków, generalicji, duchowieństwa, kombatantów, urzędników państwowych, działaczy społecznych, funkcjonariuszy BOR i lotników, w tym sąsiadów Xxx –
Stefana Melaka i ppłk Jarosława Florczaka
w imieniu społeczności miasta X.
Pozdrawiam
Leszek Moszczyński

Język polski to język fleksyjny. Często krytykujecie Państwo szerzącą się manierę nieodmieniania nazwisk. Zwykle tłumaczy się to wpływem angielszczyzny. Sądzę jednak, że mamy tu do czynienia z jeszcze jednym czynnikiem: wygodnictwem przy komputerowym składaniu tekstów. W ten sposób później tytuł stałego elementu w newsletterze (już nie biuletynie informacyjnym) brzmi: „Dziś wywiad z Jan Rokita”.
Pozdrawiam.
PS nieco więcej znaków do wpisania na jedno pytanie by się jednak przydało

W słownikach ortograficznych starszej daty znajdujemy dwojaki zapis: nota bene i notabene. W słownikach nowszych jest wyłącznie notabene. Kiedy i dlaczego dokonano takiego rozstrzygnięcia ortograficznego? Dlaczego zdecydowano się na pisownię tego zaczerpniętego z łaciny zwrotu niezgodnie z zapisem w języku łacińskim?
Halina Mastalska

Proszę o wyjaśnienie dwóch spraw związanych z odmianą obcych imion:
1) Dlaczego tolerowane jest przez językoznawców nieodmienianie niektórych obcych imion, pomimo że zasada zaleca odmianę tam, gdzie tylko jest to możliwe? A z pewnością jest możliwe w przypadku np. Nata Kinga Cole‘a czy Robina Hooda; uzus uzusem, frekwencja swoją drogą, ale zasady powinny być stosowane. Czy nie?
2) Jak odmieniać przez przypadki imię pani Carey, słynnej piosenkarki? Brzmi ono: Mariah (fonetycznie [meraja]).

Ok w rosole?

Szanowni Państwo,
czy onomatopeją można nazwać również „normalne” słowa, opisujące dźwięk, a nie go naśladujące, takie jak szelest, trzask, dudnienie, krzyk, czy też jest to określenie zarezerwowane dla jednosylabowych wykrzyknień (bum, buch, puk itp.)? A jeśli wyrazy z tej pierwszej grupy nie są onomatopejami, to czy mają one jakąś odrębną, fachową nazwę?

Szanowni Pańswto!
W jakiej liczbie powinno zostać użyte słowo należeć w poniższym zdaniu?

Do obowiązków Spółki należy/należą:
– zapewnianie równego dostępu do obiektów technicznych,
— dostarczanie dostatecznej ilości informacji,
– koordynowanie prac technicznych,
– rozliczanie klientów.

Czy żona Grzegorza Hyżego (Grzegorza Hyży?) to Maja Hyża czy Maja Hyży? Występują w jednym z programów telewizyjnych i ich nazwisko nie jest odmieniane.