Szanowni Państwo,
w tekście naukowym, który redaguję, występuje wiele liczebników. W jaki sposób zapisać je poprawnie: słownie czy cyframi?
Podam kilka przykładów:

1. … zmiany przyniósł okres zaczynający się ponad 6000 lat temu, trwający około 3000 lat… – czy może sześć tysięcy albo 6 tysięcy?
   
2. W okresie neolitu (6.5 – 3.8. tys. lat temu)
   
3. … w starszej epoce kamienia (paleolit), trwającej od około 230 000 r. p.n.e. do około 440 r. p.n.e.
   

Uprzejmie proszę o pomoc.

Szanowni Państwo,
czy w polskim tłumaczeniu nazwy Konwencji o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej nie mamy do czynienia z błędnym skrótem składniowym? Zapobieganie łączy się z rzeczownikiem w celowniku, zwalczanie z rzeczownikiem w dopełniaczu, w przypadku rzeczownika przemoc celownik i dopełniacz brzmią tak samo, ale czy to oznacza, że można zastosować skrót? Ja, gdy czytam ten tytuł, „słyszę” jednak tę odmienną rekcję…
Z pozdrowieniami
K. Pawlaczyk

Chciałbym zapytać o znaczenie wyrazu zapoznać się w kontekście zapoznania się np. z umową, regulaminem, polityką prywatności. Jeżeli np. przed zawarciem umowy wymagane jest potwierdzenie zapoznania się z nią, w celu korzystania z serwisu internetowego wymagane jest potwierdzenie zapoznania się z regulaminem, to jakie działania należy podjąć jako minimum, żeby móc potwierdzić, że się zapoznało i nie było to kłamstwem? Czy w takiej sytuacji trzeba np.

- przeczytać całą treść ze zrozumieniem,

- przeczytać całą treść,

- przyjąć do wiadomości istnienie danego tekstu.

Pozdrawiam

Od dłuższego czasu obserwuję tendencję do używania wielkich liter w zaimkach osobowych: Ja, Mnie, Oni, a także formach: Nasz, Ich etc. Nie tylko na forach internetowych, ale również w opisach zasad funkcjonowania np. sklepu („Zapraszamy do Naszej oferty”). Zapytane o to osoby twierdzą, że to z szacunku… Nie ukrywam, że drażni mnie to i jestem ciekawa, skąd się to wzięło. Czy istnieje prawdopodobieństwo, że za jakiś czas ten ewenement stanie się normą językową?

Krótko w sprawie sakramentów: sakramenty się przyjmuje, ale zawsze ktoś ich udziela (jest to szafarz sakramentu), na ogół kapłan (w bierzmowaniu biskup) ale np. ochrzcić może w zasadzie każdy, a akurat w wypadku małżeństwa ślubujący są dla siebie wzajemnie szafarzami sakramentu, a zatem i udzielają go sobie i przyjmują. Ksiądz wbrew temu, co można sądzić, jest tylko rodzajem notariusza wymaganym przez prawo kanoniczne – od wieków mówi się też, że błogosławi zawierane małżeństwo.

Dzień dobry,

mam pytanie: czy użycie skrótu Sz.P. na zaproszeniu na ślub będzie błędem, czy lepiej już wcale nic nie pisać przed? Wiem, że bardziej elegancką formą jest użycie skrótów Sz. Pan, Sz. Pani czy Sz. Państwo, ale mamy zaproszenie na którym jest mało miejsca i użycie skrótu Sz.P. byłoby dla nas lepsze. Czy gdy zapraszamy z osobą towarzyszącą to piszemy wielkimi literami Osoba Towarzysząca? Czy jeśli zapraszam kuzyna z partnerką, której nie znamy to i tak jej imię piszemy pierwsze ?

Szanowni Państwo,
Czy jest jakaś zasada mówiąca, że należy używać zwrotów z zastosowaniem i przy wykorzystaniu, a nie np. odwrotnie: przy zastosowaniu i z wykorzystaniem? Czy te drugie sformułowania to błąd?

Z poważaniem
Joanna B.

Czy zasada dotycząca niestawiania zaś na pierwszym miejscu w zdaniu lub po przecinku nadal obowiązuje?

Czy w tym zdaniu jest właściwie umieszczony przecinek? „Uprzejmie prosimy o zgodę na uczestniczenie wyżej wymienionych osób w obradach jury, podczas godzin pracy”.

Dzień dobry,

mam pytanie odnośnie wykorzystania dwukropka w przytaczaniu czyichś słów. Jak udało mi się odnaleźć w Słowniku interpunkcyjnym języka polskiego z zasadami przestankowania J. Podrackiego: „dwukropek stawia się głównie przed przytoczeniem cudzych lub własnych słów”. Pytanie rodzi się, gdy przytaczamy fragment zawierający jedno słowo, np.

Czym jest: „to”?

Czy w takiej sytuacji również należy stawiać dwukropek?