Szanowni Państwo,
czy uzasadnione jest widywane gdzieniegdzie (między innymi w pewuenowskim USJP) zaliczanie glosolalii do rzeczowników niemających liczby pojedynczej?

Szanowni Państwo!
Czy słowo głównonurtowy (w znaczeniu: 'należący do głównego nurtu') jest notowane przez jakieś słowniki języka polskiego? Mimo że często używane i – jak mi się wydaje – poprawnie skonstruowane, jest podkreślane przez wszystkie znane mi automatyczne korektory pisowni. Nie ma go również w słowniku online PWN-u. A doprawdy nie wiem, w czym ustępuje znajdującemu się w słownikach, obco brzmiącemu wyrazowi mainstreamowy.
Z poważaniem,
SW

Szanowni Państwo,

pracuję w instytucji kulturalnej, w której odbędą się koncerty z udziałem artystów ukraińskich i białoruskich. Artyści podają swoje imiona i nazwiska w wersji z paszportów, tj. wg transliteracji przyjętej przez władze ich krajów. W jakiej formie powinno się te imiona i nazwiska zamieszczać w folderach i innych materiałach informacyjnych? Czy należy zachować formę podaną przez artystów (zgodnie z zasadą, że o brzmieniu nazwy decyduje jej dysponent), czy też — imiona i nazwiska powinno dostosować do zwyczajów polskiej pisowni? A może należałoby podać obie wersje imion i nazwisk? Jak jednak wówczas należałoby oznaczyć te obie formy?

Z poważaniem

Czytelniczka

W jednej z polonijnych reklam w kraju niemieckojęzycznym nagminnie powtarza się sformułowanie: POLSKA I INTERNACJONALNA KUCHNIA. Czy jest ono poprawne? Wydaje mi się, że przymiotnik internacjonalny zarezerwowany jest dla spraw poważniejszych, jak pokój na świecie, stosunki międzynarodowe, a internacjonalna kuchnia to w tym przypadku automatyczne tłumaczenie niemieckiego Internationale Küche. A może się mylę?
Dziękuję, łączę serdeczne pozdrowienia!
Daria

Szanowni Państwo,
czy istnieje jakaś zasada na temat stosowania przecinka przed zwany i nazywany?
Pojawili się ciężkozbrojni piechurzy (hoplici), którzy walczyli w szyku zwanym falangą.
Społeczności wyznaczały rozjemców, zwanych ajsymnetami.
W VIII w. p.n.e. rozpoczęła się masowa migracja Greków, nazywana W(w)ielką K(k)olonizacją.
Dziękuję i pozdrawiam
AB

Z tego co zrozumiałem z Państwa wyjaśnień, dotyczących poprawnej formy określenia instalacja – dezinstalacja, powinno się również powiedzieć kompresja – dezkompresja.
To chyba niepoprawne formy, bo nawet automatyczne poprawianie pisowni w komputerze, podkreśla słowa dezinstalacja i dezkompresja na czerwono. Czyli jak to jest?

Chciałabym się dowiedzieć, czy z punktu widzenia kultury języka istnieją jakieś specjalne zasady konstruowania, pisania e-maili? Czy najlepiej po prostu stosować zasady dotyczące listów tradycyjnych?
Pozdrawiam,
Aleksandra Sobieraj

Szanowni Państwo,
jeśli w bibliografii umieszczam książkę obcojęzyczną, to jak powinnam potraktować miasto wydania – zapisać je po polsku czy w oryginale, np. T. Szewczenko, Zibrannja tworiw, t. 1, Kyjiw 2003.
Pozdrawiam
Czytelniczka

Na początku lutego ministerka ds. równości ogłosiła, że „[r]usza Ranking Szkół Przyjaznych LGBTQ+, który [objęła] swoim matronatem”. Czy użycie wyrazu „matronat” w tym kontekście jest prawidłowe, a jeśli tak, to czy o osobie, która takim matronatem jakąś akcję obejmuje, można mówić jako o matronie danego przedsięwzięcia (por. np. „patron konkursu”)?

Ukłony!

Szanowni Państwo,
wielokrotnie spotkałem się z poglądem, że niektóre rozwiązania normatywne zaproponowane w NSPP są wyrazem bezsilności językoznawców wobec zmian w języku. Za przykład może posłużyć akcentowanie: w normie użytkowej akceptuje się akcent paroksytoniczny w wyrazach, które w normie wzorcowej należy akcentować proparoksytonicznie. Niektórzy twierdzą, że akcentowanie jest czynnością automatyczną, wyuczoną i względnie stałą, niezależną od sytuacji. A jakie jest Państwa zdanie?