Szanowni Państwo,

zastanawia mnie zapis nazw formacji wojskowych w publikacjach historycznych. W różnych publikacjach wygląda to inaczej.

* „1. kompania «Wigry»” — „1 Kompania «Wigry»” — „2. pluton Kompanii Szturmowej «Wigry»”.

* „1. kompania wigierska” — „Pierwsza Kompania Wigierska”.

* „15 Pułk Ułanów Poznańskich” — „15. pułk Ułanów Poznańskich” — (a dalej w tekście forma skrócona, zapisywana albo wielką, albo małą literą, np. „nastroje w Pułku były wysokie”, ale już „dowódcą w batalionie był…”).

* „…zajmował się oddział «Wigrier»” — „na miejsce dotarł 3. Oddział”.

Które z tych form warto by uznać za wzorcowe i trzymać się ich konsekwentnie?

Szanowna Poradnio!

Proszę o podanie poprawnej pisowni wyrażenia mąż(?)nie(?)mąż, dama(?)nie(?)dama. Dane z różnych poradni i blogów językowych są rozbieżne. Czy na ortografię ma wpływ znaczenie? Mam na myśli, że może chodzić o niepewność, czy to jest mąż, czy nie, ale może też chodzić o cechę (na wzór biało-czerwona), że np. osoba wygląda jak dama, ale zachowuje się jak (np.) kuchta; że ubiera się po męsku (mąż), ale zachowuje jak kobieta.

Dzień dobry, chciałbym zapytać o pisownię nie w zestawieniu z wyrazem jeszcze. Zgodnie z regułą 46.13. WSO (punkt e) nie należy pisać wówczas oddzielnie z przymiotnikiem i imiesłowem przymiotnikowym, a zgodnie z regułą 46.11. (punkt d) — również z rzeczownikiem. Tymczasem w tym samym słowniku pojawiają się przykłady typu: „niepoświęcony (np. kaplica jeszcze niepoświęcona) [168]”. Prosiłbym o wyjaśnienie tego zagadnienia. Z góry dziękuję.

Szanowni Państwo,
chciałem zapytać o pisownię pałacu letniego w Pekinie. W tekstach zazwyczaj oba wyrazy są pisane od wielkiej litery, ale nie potrafię ocenić, czy jest to nazwa własna. Wydaje się nią raczej Yíhéyuán. Jak zatem pisać?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Jak wiadomo, formy pełen można użyć jako przydawki, pod warunkiem że jest rozwinięta (obraz pełen życia i radości). Czy poprawne byłoby postawienie takiej przydawki w prepozycji, np. w wyrażeniu pełen życia i radości obraz pt. XXX z roku 1986? A może lepiej posłużyć się tutaj formą pełny?

Jak zapisywać hipotetyczne przytoczenia czyichś słów, które de facto nie są wypowiedziami autorstwa innej osoby?
Przykłady: 1) Można było kulturalnie powiedzieć: „panu już dziękujemy”, a nie (…)"; 2) Nie lubiła, gdy ktoś pytał: „co u Was słychać?”. 3) Trzeba wreszcie powiedzieć im: „dość!”.
Czy takie fragmenty należy, podobnie jak autentyczne przytoczenia, wydzielać cudzysłowem i poprzedzać dwukropkiem? Czy pasowałoby rozpoczynać je wielką literą?

Z poważaniem
Czesław

Często w pismach urzędowych (co więcej, wytworzonych w centralnych organach administracji rządowej) spotykam wyrażenie powziąć informację. Czy jest ono poprawne? Prosiłbym o Państwa stanowisko w tej sprawie.

Z poważaniem
Piotr Michałowski

Szanowni Państwo,
w formalnych dokumentach spotykam się z różną pisownią stanowiska profesora nadzwyczajnego. Proszę o wskazanie prawidłowej formalnej pisowni.

dr hab. Jan Kowalski – prof. UW
dr hab. Jan Kowalski – prof. nadzw. UW
dr hab. Jan Kowalski, prof. UW
dr hab. Jan Kowalski, prof. nadzw. UW
prof. UW dr hab. Jan Kowalski
prof. nadzw. UW, dr hab. Jan Kowalski

Jak brzmi przymiotnik od nazwiska (Salvador) Dali? Dalijski? Dalowski?

Pozdrawiam serdecznie

Dorota

Szanowni Państwo,
czy słowo pupil ma coś wspólnego z angielskim pupil – ‘źrenica’?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik